سید محمود زرگرچی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در یزد اظهار داشت: محدودیت ساعت کاری صنف اغذیه فروشان به مشکلات قبلی این صنف اضافه شده است.
وی گفت: همه میدانیم ساعت کاری این صنف از 7 شب شروع میشود و تا ساعت 10 یا 11 شب ادامه دارد ولی با محدودیتهای ایجاد شده کرونایی زمان کاری تنها به یک ساعت و نیم رسیده و این امر اغذیه فروشان را به زانو در آورده است.
رئیس اتحادیه اغذیه فروشان استان یزد تصریح کرد: هزینههای اجاره مغازه, بیمه و حقوق کارگران و سایر هزینههای جانبی به قوت خود باقی است و مغازه داران چارهای جز پرداخت آنها ندارند ولی درآمدها بسیار کم شده است.
وی تعداد اغذیه فروشان پروانهدارِ سطح شهر را حدود 700 واحد دانست و گفت: بسیاری از اغذیه فروشان کارگران خود را بیرون کرده و خودشان هم در حال بیکار شدن هستند.
زرگرچی با اشاره به اینکه کمک مسئولین در موج اول, تنها 10 درصد واحدها را فرا گرفته بود, بیان کرد: در موجهای بعدی کمکی به این صنف کاری نشد و اگر ساعت کاریشان هم تغییری نکند جمعیتِ کارگریِ هفت تا هشت هزار نفری شاغلِ این صنف نابود میشود.
وی گفت: گرانی مواد پروتئینی و یا کمبود موادی مانند روغن اغذیه فروشان بازار کار را بلاتکلیف کرده و اگر موقعیتی ایجاد میشد تا این مواد به صورت سهمیهای در اختیارِ اغذیه فروشان باشد; یا قیمتها تعدیل مییافت هم مردم و هم اغذیه فروشان کمتر اذیت میشدند.
مسئول این اتحادیه افزود: قیمتها را نمیتوانیم افزایش دهیم چون در توان مردم نیست ولی اگر 3 ساعت به ساعت کاری اغذیه فروشان اضافه میشد و با رعایت تمام پروتکلهای بهداشتی, بسیاری از مشکلات برطرف میشد.
یکی از اغذیه فروشان یزدی با 25 سال سابقه کاری اظهار داشت: اغذیه فروشان شب کار هستند و از ساعت 8 شب کار آنها شروع میشود و در این مدت کرونایی اغذیه فروشان تمام برنامه و محدودیتها را رعایت کردهاند ولی در محدودیت ایجاد شده ساعت کاری آن تا 20:30 شب است و بسیاری از مردم از ساعت 8 شب برای سفارش دادن میآیند که این امر موجب ازدحام جمعیت در مقابل اغذیه فروشیها شده است.
وی گفت: تا الان سعی کردیم کارگری را اخراج نکنیم ولی اگر ساعت کاری به همین وضع باشد نمیتوان با یک ساعت کار کردن حقوق کارگران و هزینههای جانبی مغازه را تأمین کنیم.
اغذیه فروش با سابقه یزدی با اشاره به اینکه کرونا به مشکلات قبلی ما اضافه کرده بیان کرد: در قانون اتحادیه و اصناف جایگاهی نداریم و تمام مواد غذایی از جمله شکر, آرد, روغن و مواد پروتئینی را باید آزاد و با قیمت بالا تهیه کنیم در صورتیکه صنف شیرینی فروشان حداقل برای مواد اصلی مانند آرد, شکر و روغن سهمیه دارند.
وی تصریح کرد: واقعا چه فرقی بین صنف ما و شیرینی فروشان وجود دارد, هر دو یک صنف خدماتی هستیم و با مواد غذایی سر و کار داریم چرا نباید به ما کمک دولتی شود؟
این اغذیه فروش تعداد کارگرانش را 35 نفر اعلام کرد و گفت: من مسئول این 35 نفر و حتی خانواده هایشان هستم چرا که برای من سالها کار کردند و نمیتوانم به این راحتی آنها را بیرون کنم ولی ادامه این وضع هم بسیار دشوار و غیر قابل تحمل شده است و دیگر درآمد و مشتری ندارم.
یکی دیگر از اغذیه فروشان با 27 سال سابقه کاری اظهار داشت: کار ما شب کاری است و تا ساعت 8 شب مشتری نداریم و یک دفعه از ساعت 8 شب ازدحام جمعیت میشود و سفارشها شروع که این ازدحام جمعیت مانع رعایت فاصله اجتماعی شده و افزایش بیماری را به دنبال دارد.
وی گفت: به دلیل کم شدن ساعت کاری, بسیاری از همکاران یا تعداد کارگران را کم کردند یا برای اینکه سرعت عمل را بالا ببرند بعضی از نکات پخت غذا را رعایت نمیکنند که در هر دو صورت مشکلاتی برای جامعه در آینده به وجود میآید.
این اغذیه فروش تصریح کرد: ما دوست داریم نتیجه کارمان برای همه مفید باشد, با رعایت پروتکلهای بهداشتی و همان بیرون بر کار کردن میتوانیم بسیاری مشکلات را نداشته باشیم هم به نفع مردم است و هم به نفع ما ولی بازه زمانی بیشتری نیاز داریم تا بتوانیم خدماتدهی داشته و بخشی از مشکلات مالی را تأمین نماییم.
انتهای پیام/784/ت