به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، عقربههای ساعت 12 شب یا همان 24 را نشان میدهد، شاید در آن ساعت بیشتر ما در خواب باشیم تا خود را برای شروع فردایی بهتر آماده کنیم، اما او در حالی که لباس سپید خدمت را برتن دارد با روی گشاده بر بالین مریض حاضر میشود تا مرهم دردش باشد.
چهرهاش از پشت دو ماسک و لباسهای مخصوص زیاد مشخص نیست، شوق خدمت به هم نوع در چشمانی که از پشت شیلد مشخص است موج میزند، در چند ساعتی که شیفت است حتی جرأت آب خوردن هم ندارند.
گویی فرشتهای است که تنها دغدغهاش خدمت به بیماران است و با اشک و ناراحتی بیمار غمی بزرگ در چهرهاش نمایان میشود و با لبخند هر بیمار گویی دنیا را به او میدهند.
آری فرشتگان رحمت خدواند در زمین که صبر و حوصله را از بانوی صبر و استقامت حضرت زینب (س) آموختهاند با وجود مشکلات زیادی که دارند اما خدمت بی منت و بی ادعا به بیماران را سرلوحه کار خود قرار داده تا تسکین دهنده درد آنها باشند.
فرشتگان سفید پوش با وجود مشقتهای فراوان که بر هیچ کس پوشیده نیست بی وقفه با عشق و علاقه وصف ناشدنی در بیمارستانها و مراکز بهداشتی و درمانی به تسکین درد بیماران مشغول هستند و مشکلات مختلف خللی در کارشان ایجاد نمیکند.
پرستاری از آن دست شغلهایی است که تنها با عشق میتوان در آن ماند و ادامه داد. اگرچه ورود به این رشته مانند دیگر رشتههای تحصیلی است و آنچنان تفاوتی ندارد اما اشتغال به آن و پرستار ماندن تنها به واسطه عشق و علاقه به این حرفه میتواند ادامه پیدا کند.
حکایت این روزهای کشور و حضور پرستاران در خط مقدم درمان مبتلایان به کرونا باعث توجه بیشتر جامعه و افکار عمومی به این شغل شده است.
12 سال سابقه فعالیت در شغل مقدس پرستاری را دارد. ابتدا در بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند و در حال حاضر در بیمارستان حضرت ولیعصر(عج) لباس خدمت برتن دارد وقتی از حال و هوای این روزهای سخت کرونایی و خدمت در بیمارستان از او پرسیدیم گفت: وقتی حرف از وطن باشد سختی معنا ندارد و باید کمک کنیم تا مردم سرزمینمان سالم باشند.
وی پرستار جوانیاست که دو فرزند دارد و در روزهای کرونایی که بیشتر مهدهای کودک تعطیل شدهاند نگهداری فرزندانش قدری برایش مشکلتر شده و به ناچار برای نگهداری فرزندانش پرستار گرفته است.
وی مجبور است ساعتها و شاید چندین شیفت را دور از فرزندان خود خدمت کند اما به خاطر سلامت هم وطنان خود خطر کرده و با اراده به بیماران کرونایی خدمت میکند.
این پرستار جوان بیرجندی افزود: یکی از آروزهای پدرم این بود که مرا در لباس سپید پرستاری ببیند و با وجودیکه علاقه خودم بیشتر در بخش رادیولوژی بود اما برای اینکه آروزی پدرم را برآورده سازم به سمت رشته پرستاری رفتم.
وی عنوان کرد: درابتدای خدمتم در بخشهای آی سی یو و اتاق عمل فعالیت داشتم اما درحال حاضر در بخش بیماران کرونایی کار میکنم و از روزی که کرونا آمده است تنها سه بار پدر و مادرم را دیدهام و بیشتر در قالب فضای مجازی آنها را میبینم.
این پرستار با بیان اینکه اگر من و امثال من در بیمارستانها حضور نداشته باشیم چه کسی باید برای بهبودی بیماران خدمت رسانی کند؟ گفت: وظیفه انسانی من خدمت به بیماران است درحال حاضر خوشبختانه ورودی بیمارستانها و حجم بیماران اندکی کاهش یافته و امید است با یاری خدا این بیماری از شهر و کشور رخت بربندد و نعمت سلامتی به مردم باز گردد.
پرستار بخش کرونایی با بیان اینکه حضور بر بالین بیماران حتی درپاسی از شب سبب افزایش روحیه برای پرستاران است گفت: هفت ساعت کار با لباس ویژه بسیار دشوار است و این لباسها به قدری غیر قابل تحمل است که نمیتوان آن را تصور کرد اما به دلیل بهبود سلامت بیماران تحمل میکنیم.
وی اظهار داشت: از مردم درخواست میکنم برای رعایت نکات بهداشتی و ماندن در قرنطینه خانگی همان طور که ما سختیهای زیادی را تحمل میکنیم مردم نیز تا حد امکان بیرون نروند و یلدای امسال را در خانه بمانند تا این بیماری ریشه کن شود.
وی افزود: در خیابانها میبینم مردم هنوز این بحران را جدی نگرفتهاند و در اجتماعات حضور دارند؛ همه باید همکاری کنند تا انشاالله به زودی بر این ویروس پیروز شویم.
یکی دیگر از پرستاران سپید پوش که نامش مریم شیخ زاده است و بیش از 11 سال است در رشته پرستاری خدمت میکند با او هم کلام میشوم.
وی گفت: از 11 سال و نیم خدمت در این حرفه حدود 9 سال در بخشهای ویژه آی سی یو نوزادان خدمت کردم.
وی با بیان اینکه ابتدا وقتی قرار بود برای کنکور تعیین رشته کنم انتخاب رشته پرستاری تنها در قالب انتخاب یک رشته بود اما وقتی در این رشته قبول شدم روز به روز علاقه بیشتری به آن پیدا کردم.
شیخ زاده با اشاره به خاطرات دوران خدمت گفت: هنگامی که در بخش نوزادان مشغول به کار بودم فوت یک نوزاد و دادن خبر آن به خانواده یکی از تلخترین خاطرات من است اما خاطره زیبا هم وقتی همه از یک بیمار نا امید میشوند بهبودی حال بیمار خیلی خوشحال کننده است.
وی ادامه داد: یک نوزاد 500 گرمی داشتیم که ابتدا هیچ کس به او امیدی نداشت اما بعد از دو ماه مرخص شد و بعد از یک سال با پای خود به بخش ما آمد و دیدن این تصویر واقعا زیبا بود این لحظه رو با هیچی عوض نمیکنم.
شیخ زاده افزود: بدترین خاطره نزدیک من فوت کودکی بود که تقریبا یک سال پیش به علت تومور مغزی از میان ما رفت واقعا ناراحت شدم چرا که هنگام به دنیا آمدن نوزاد به بزرگی خدا پی میبری و تنها کسی که میتواند جنین در شکم مادر را به وجود آورده و نگهداری کند و بعد به این دنیا بیاورد کسی نیست جز خدا و مرگ و زندگی فقط دست خداست پس همه باید به آینده امیدوار باشیم.
وی از سختیهای کار در این روزهای کرونایی گفت و اظهار داشت: تصورش هم شاید برایتان سخت باشد وقتی بخواهی از وقتی وارد بخش و بیمارستان میشویم دو ماسک بر روی هم بزنیم، لباس مخصوص بپوشیم و هنگام رفتن به منزل باید زیر دوش آب بسیار داغ برویم، از بس دستان خود را ضدعفونی کردهایم حسیاست شدید پوستی گرفتهایم. اینها تنها بخشی از سختی کار پرستاران در این روزهای کرونایی است.
وی گفت: از وقتی کرونا آمده تنها اندک زمان محدودی توانستهام پدر و مادر خود را ببینم و فرزندان خود را از زمان کرونا تاکنون نبوسیدهام حس میکنم اگر پرستار نمیشدم تنها مادر مهربان برای فرزندان خود بودم.
رئیس دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند نیز گفت: بیش از یک هزار و 500 پرستار در گروه پرستاری شامل بی هوشی، اتاق عمل و... در استان و بیش از یک هزار و 100 نفر هم فقط به امور پرستاری میپردازند.
غلامحسین محمودی راد افزود: بیش از دو هزار پرستار در سازمان نظام پرستاری خراسان جنوبی عضو هستند که تعدادی از آن ها بازنشسته شده و یا جا به جا و یا به کار دیگری مشغول شدهاند.
وی مشکل پرستاران را در شرایط کرونا، حجم زیاد کار با بهرهگیری از نیروهای کم اعلام و خاطرنشان کرد: این موضوع سبب میشود که پرستاران به دلیل اینکه در معرض خطر هستند، بیشتر احتیاط کنند
انتهای پیام/254/ش