به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مادر شهید محمدرضا تورجی زاده، در میان جمعی از طلاب موسسه آموزش عالی بانو مجتهده امین به برخی از ویژگیهای شاخص این شهید پرداخت و اظهار داشت: محمدرضا همیشه با خدا و خاص بود و هیچ اذیت و آزاری نداشت وگرنه تربیت او هم مانند سایر فرزندانم بود.
وی ادامه داد: از کودکی و قبل از بلوغ نماز میخواند و روزه میگرفت و احترام زیادی برای پدر و مادر قائل بود و درسش را خوب میخواند و در سال 56 فعالیتهای انقلابی خود را آغاز کرد و با شروع جنگ تحمیلی در سن 16 سالگی میخواست به جبهه برود که مخالفت کردم و گفتم ابتدا باید دیپلم را بگیری و بعد روانه جبههها شوی و اینگونه تا دو سال او را کنار خودم نگه داشتم.
مادر شهید محمدرضا تورجیزاده با اشاره این که از زمانی که امتحانات نهایی دیپلم در حال برگزاری بود و محمدرضا مشغول امتحان دادن بود، گفت: در همان زمانها امام خمینی(ره) اعلام جهاد کرد و در شرایطی که تعداد رزمندگان در جبههها کم بود، دیگر به حرف من گوش نداد و امتحانات را رها کرد و در مدت 5 سالی که در جبهه بود، بیشتر اوقات وقتی به اصفهان میآمد مجروح بود.
وی خاطرنشان کرد: شهید مراعات حال مرا میکرد و کمتر از اوضاع جبهه برایم تعریف میکرد اما میدانم که در تابستان و در اوضاع جنگ و در اوج گرمای خوزستان تمام روزهها را میگرفت و نماز شباش ترک نمیشد. حتی وقتی مجروح بود و برای مرخصی میآمد هم نماز شب را ترک نمیکرد و تنها یک بار که شیمیایی شده بود و تب بسیار شدیدی داشت و بیهوش شده بود، نتوانست نماز شب را بخواند.
این مادر شهید از عزم و اراده او میگفت: وقتی شهید زخمی بود و به بیمارستان منتقل میشد، به محض اینکه اندکی بهبودی در او حاصل میشد، برای اعزام مجدد به جبهه اقدام میکرد و به توصیهها برای ماندن بیشتر تا بهبودی کامل توجهی نمیکرد.
وصیت شهید به شنیده نشدن صدای گریه و زاری خواهرانش توسط نامحرم پس از شهادت
وی با اشاره به ادب و تواضع بالای شهید، تصریح کرد: همه شهدای ما افراد خاصی بودند و واقعاً نمیتوان آنها را با دیگران مقایسه کرد، البته آنهایی که امروز در جبههها میجنگند هم همان گونه هستند و ایثار میکنند چرا که همه افراد میخواهند در سلامتی بالای سر خانواده خود باشند اما عشق به اسلام و شهادت اینها را به جهاد میکشاند.
مادر شهید محمدرضا تورجیزاده درباره حساسیت بالای شهید بر ناموس و غیرت ایشان، گفت: همیشه میگفت اگر شهید شدم و خبر شهادتم را آوردند، میدانم که شما شیون نمیکنید اما مراقب باشید که مبادا خواهرانم گریه و شیون کنند و نامحرم صدای آنها را بشنود و ما هم به وصیت شهید در این زمینه عمل کردیم.
وی با بیان اینکه شهید از زمان شهادتش خبر داشت ابراز داشت: آخرین بار قبل از اعزام به مشهد رفت و کفن برای خودش تهیه کرد و گفته بود که این بار دیگر برنمیگردم و وصیت کرد که از حسینیه بنی فاطمه اصفهان پیکرش را بردارند و لباس سپاه بر تنش کنند و سربند «یا زهرا(س)» بر پیشانیاش ببندند.
مادر شهید محمدرضا تورجیزاده افزود: در وصیتنامهاش نوشته بود که پدر و مادرم مرا در قبر بگذارند. یکی از همرزمانش میگفت وقتی سنگر فرماندهی را زدند، خمپاره و ترکش از آسمان میبارید و موج انفجار بسیار بالا بود و شهید را موج گرفته بود و در همان حال نشسته بود و با تسبیح ذکر میگفت.
وی از ارادت بی حد و حصر شهید به حضرت فاطمه زهرا(س) سخن گفت و اظهار داشت: وقتی پیکرش را آوردند از بازویش خون جاری بود و مانند حضرت زهرا(س) بازویش مجروح بود. او را به حضرت زهرا(س) قسم دادم که از خدا بخواهد تا جنگ تمام شود و خودم صورتش را با گلاب شستم و بند کفنش را بستم.
انتهای پیام/169/ح