به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، مازندران سرزمینی بوده که به رشادت و دلاوری شهرت دارد. در روزگاران گذشته بارها در برابر دشمنان و ستمگران به مقاومت برخاست و در راه آزادی و استقلال دلاورمردانی را تقدیم کرد.
زمانی که امام خمینی (ره) قیام حق طلبانه اش را در خرداد 42 آغاز کرده است، علما و طلاب علوم دینی و مردم ولایتمدار مازندران با پیروی از امام در راه انقلاب اسلامی، تلاش مجدانه و مستمری داشتند. در تقویم تاریخ مردم مازندران در انقلاب اسلامی، یکی از روزهای تاریخی آن ایام و بازشناسی آن در عصر کنونی در روز 18 دی 57 بوده که در این قیام بزرگ و خونین مردم ساری را باید نقطه عطفی در پیروزی انقلاب اسلامی ایران قلمداد کرد.
در ایام نزدیک به انقلاب کمتر کسی جرأت هدایت تظاهرات را داشت چون از اقدامات وحشیانه ساواک نسبت به عاملان تحرک در مردم هراس داشتند از طرفی مردم و روحانیت به شدت به اعتراض به رژیم طاغوت بودند. طبق فرمان امام راحل که از مردم خواسته بودند این روز را به پاس شهدای مردم قزوین، مشهد، کرمانشاه مراسم بگیرند سراسر کشور شاهد تظاهرات مردمی بود.
حدود 20 هزار نفر از مردم ساری از خیابان شاه عباس (18 دی کنونی) به سمت دروازه گرگان (میدان شهدا کنونی) که محل تجمع تظاهر کنندگان بود حرکت کردند که در همین بین به تدریج درگیری بین مردم و ارتش شروع میشود. شیخ عبدالله دارابی، عبدالوهاب قاسمی، حاج حسین مفتاحی و عبدالحمید عبدالاحد از عناصر اصلی رهبری، برنامه ریزی و هدایت انقلاب در ساری بودند.
شیخ قاسمی به قرائت قطعنامه روز 18 دی 57 پرداخت و اعتراض خود به کشتار رژیم طاغوت را با صدای بلند فریاد زد و به جمعیت شوری تازه بخشید. با چنین سخنانی مردم روحیه ای دوچندان و شوری مضاعف در خود احساس کردند و علیه رژیم شاه با صدایی بلند شعار سر دادند طوری که ارتش، حضور مردم بی دفاع را بسیار هولناک یافت و تصمیم گرفت که باید با آنها با زبان گلوله و آتش سخن کند.
درگیری بین مردم و ارتش بیش از پیش روی گرفت و به گفته حاضران ارتش از هیچ تجهیزاتی برای مقابله با مردم بی دفاع مضایقه نکرد.
در سند شماره 670 کتاب انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک جلد دوم مربوط به روز شمار مازندران در صفحه 454 درباره حوادث روز 18 دی ساری، آمده است در ساعت 11 روز 18 دی 1357 عدهای که تعداد آنها حدود هزار نفر است از این خیابان به طرف مأمورانی که نگهبان پیکره 66 بودند سنگ پرتاب کردند و به طرف این مجسمه حملهور شدند. ابتدا مأموران پشت پایه پیکره قرار گرفته و قصد داشتند از تیراندازی به سمت مردم خودداری و آنها را متفرق کنند ولی با توجه به هجوم جمعیت که قصد تخریب و کشتن مأموران را داشتند ناچار به تیراندازی شده و در نتیجه دو نفر کشته و 10 نفر مجروح شدند.
در پاورقی این کتاب نیز به اسامی کشته شدگان نیز اشاره شد و آمده است: برابر آمار رسمی در تظاهرات ساری دو نفر به اسامی عسکر توفیقی و علی عابدینپور به شهادت رسیدند. ولی بر اساس شاهدان عینی تعداد کشتهشدگان به بیش از 12 نفر میرسد و همچنین بیش از 20 نفر دیگر بر اثر اصابت گلوله و یا ضربات باتوم مجروح شدند.
شهید عسگری توفیقی 38 ساله که به خاطر صلوات فرستادن بعد از شنیدن نام امام خمینی (ره) توسط ساواک دستگیر و پس از سه روز حبس و شکنجه آزاد شده بود، آن روز همراه مردم ساری به تظاهرات آمده بود و پس از درگیری تظاهرکنندگان با نیروی امنیتی وابسته به حکومت شاه آن زمان و بر اثر شلیک مستقیم کلت نیرو های نظامی رژیم به شهادت رسید.
شهید سید اسماعیل عابدین پور دیگر شهید آن روز بود که او هم در درگیری با نیروهای ضد شورش در تظاهرات به اصابت گلوله به شهادت رسید.
در دیگر شهرهای مازندران نیز در 18 دی 57 نیز غوغایی در مقابله با رژیم ستمشاهی برپا شده بود. جامعه روحانیت بابل در اعلامیه ای به منظور اعلام همدردی با باز ماندگان شهدای تظاهرات روزهای اخیر شهرهای ایران و همبستگی با مردم مبارز کشور، چهارشنبه را روز تعطیل عمومی اعلام کردند و تنفر وانزجار خود را از کشتار تهران، تبریز، رشت، گرگان و دیگر شهرهای ایران ابراز داشتند.
در بهشهر عزای عمومی برای شهدای چند روز گذشته اعلام شد و تمامی بازار و مؤسسات تعطیل شد. در کلیه تکایا و مساجد مجلس ختم و سخنرانی برپا بود. در تنکابن نیز با اعلام عزای عمومی همه مغازها و بازار شهر تنکابن. به حالت تعطیل در آمد و مردم در راهپیمایی شرکت کردند
انتهای پیام/ 681/ی