به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اوریانا فالاچی روزنامهنگار، نویسنده و مصاحبهگر سیاسی برجسته ایتالیایی و چریک ضد فاشیسم جنگ جهانی دوم که با بسیاری از رهبران سیاسی زمانه ی خود مانند امام خمینی(ره)، گاندی، معمر قذافی، یاسر عرفات، ملک حسین، هنری کیسینجر، ذوالفقار علی بوتو، گلدا مایر، جرج حبش و... مصاحبه داشته است در مهرماه سال 1352 ضمن گفت و گویی جنجالی با محمدرضا پهلوی از چهره ی تازه ی این شاه مخلوع پرده برداشت.
وی درمورد حواشی این دیدار می نویسد: «هنگامی ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﺪن ﺷﺎه اﯾﺮان رﻓﺘﻢ وی برای خوشامدگویی به من کراوات ایتالیایی غیر قابل تحملی زده و در وﺳﻂ ﺳﺎﻟﻦ ﻟﻮﮐﺴﯽ ﮐﻪ از آن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺗﺎق ﮐﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮم اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد. وی که ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﮐﻮﺗﺎﻫﻢ در زﻣﯿﻨﻪ ی ﺗﺸﮑﺮ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺮای ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﺪاد با پاهایی چسبیده، دست هایی به صورت صلیب و سینه ای راست بخاطر جلیقه ی ضدگلوله ای که همیشه بر تن دارد همین طور خشک و بی روح به من چشم دوخت و در مقابلم نشست.
رومبلیها مملو از مروارید و در کناره های میز کوچکی که دو سوی آن نشسته بودیم پوشیده از الماس بود و روی آن جعبه ای از جنس یاقوت قرارداشت.در این هنگام چای آورده شد. آن هم در فنجان طلایی با قاشق طلایی. همه چیز در سالن از طلا بود. حتی زیرسیگاری زیبایی که نمی توانستم اجازه ی کثیف کردن آن را به خود بدهم.»
اوریانا فالاچی در این دیدار ضمن مطرح کردن موضوعاتی مانند صادرات نفت، روابط ایران با کشورهای همسایه و آمریکا و شیوه ی حکومتداری شاه حالات روحی او را موشکافانه زیر ذره بین قرار داد.
محمدرضا پهلوی در بخش هایی از این دیدار میگوید:« من بوسیله ی نیروهای دیگری همراهی می شوم که دیگران آن را حس نمی کنند. همان نیروی مذهبی در من و همچنین پیام های مذهبی ای نیز دریافنت می کنم. من خیلی خیلی مذهبی هستم و همیشه گفته ام که اگر خدا نبود ما مجبور بودیم او را خلق کنیم! اولین بار در سن شش سالگی امام علی را در خواب دیدم. او طبق مذهب ما غایب شده تا روزی برگردد و دنیا را نجات دهد! امام علی یک بار هنگامی که در کودکی زمین خوردم خود را بین من و سنگ قرار داد و جانم را نجات داد!»
شاه در توضیح ادعای خود گفته است:« خواب های مذهبی من مربوط به این بود که در دو یا سه ماه آینده چه اتفاقاتی خواهد افتاد. آنها غالبا مربوط به مسائل داخلی کشورم بودند و بنابراین باید محرمانه باقی بمانند. ﻣﻦ ﻣﺮﺗﺒﺎً از آﯾﻨﺪه ﺧﺒﺮدار ﻣﯽ ﺷﻮم. ﺷﺎﻣﻪ ی ﻣﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﻗﻮی اﺳﺖ. ﺣﺘﯽ روزی ﮐﻪ از ﻓﺎﺻﻠﻪ ی 180 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮی ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﯿﺮ اﻧﺪازی ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﺲ ﺑﻮﯾﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺠﺎﺗﻢ داد. من به معجزه اعتقاد دارم. ﻣﻦ ﺑﺎ ﺣﻮادث ﺑﯿﺸﻤﺎر ﻫﻮاﯾﯽ روﺑﺮو ﺷﺪه ام وﻟﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ام. آن هم بخاطر خواست خدا و پیغمبران!»
سخنان شاه در این مصاحبه موجب تمسخر و دست انداختن وی توسط رسانه های گروهی اروپایی و آمریکایی شد. ساواک که این موضوع را پیش بینی می کرد دستور داد همان شب نوار های مصاحبه را سرقت کرده و معدوم نمایند.
گفتنی ست که آخرین شاه ایران برخلاف پدرش از گفت و گو با خبرنگاران خارجی رویگردان نبود و از آغاز دوران سلطنتش حداکثر سه یا چهار بار با آنها به مصاحبه نشست به صورتی که مصاحبه هایی پرسروصدا، توام با خودستایی و تعریف و تمجید وی در فاصله ی کوتاهی تیتر یک روزنامه های جهان میشد و تعجب و خشم مردم را برمی انگیخت.
به گفته «خسرو معتضد» پژوهشگر تاریخ معاصر:
«شاه در این مصاحبهها شخصیت خودستا، پرنخوت، از خودراضی و بی اعتنا به نظرات و عقاید دیگران خویش را به نمایش می گذارد. او خود را کاملا ایمن خاطر، فارغ البال از هر پیشامد غیر منتظره، در اوج غرور ناشی از موفقیت های پی در پی، بسیار فراتر از مشغله ها و گرفتاری های یک زمامدار شرقی، در هیبت و هیئت و صولت و سطوت یک فرمانروای ابرقدرت بین المللی معرفی میکرد یا می انگاشت.»
انتهای پیام/