به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، از مسائل مربوط به احکام ماه مبارک رمضان «نیت» است که البته پایۀ هر عبادتی شمرده میشود. بر این اساس فرد روزهدار میتواند از همان روز اول ماه تا آخر ماه را نیت کند و یا هر روز نیت روزه کند که وجه اول طبیعتاً مطلوبتر است. در هر صورت نیت به گونهای نیست که حتماً انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند یا مثلاً بگوید فردا را روزه مىگیرم بلکه همین قدر که براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کارى که روزه را باطل مىکند انجام ندهد، کافى است و براى آن که یقین کند تمام این مدت را روزه بوده، باید مقدارى پیش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل میکند خوددارى کند.
اما در این بین نکتۀ حساس و قابل توجهی که وجود دارد، عدم رجوع از نیّت در طول ایام روزهداری است؛ با این توضیح که ممکن است فرد روزهدار (روزههای واجب) به دلایل متعددی مثل ضعف شدید بدن، برای لحظهای نیت کند روزۀ خود را بشکند؛ در چنین شرایطی روزۀ وی باطل میشود، اما چنانچه نیت کند چیزى را که روزه را باطل میکند بهجا آورد، در صورتى که آن را انجام ندهد، روزهاش باطل نمیشود. (آیت الله خامنهای)
یا اینطور گفتهاند اگر شخص نیّت کند چیزى را که روزه را باطل مىکند بهجا آورد، مثلًا تصمیم بر خوردن غذا بگیرد، روزهاش باطل مىشود، هرچند اصلًا غذا هم نخورد، مگر اینکه در آن حال توجّه نداشته باشد که فلان عمل روزه را باطل مىکند، هر چند در هر صورت کفاره ندارد. (آیت الله مکارم)
نکتۀ مهم دیگر اینکه حتی تردید در انجام یا ترک روزه سبب ابطلال روز است؛ به این ترتیب هرگاه در ماه رمضان یا هر روزۀ واجب معیّن دیگر، از نیّت روزه برگردد، یا مردّد شود که روزه بگیرد یا نه، روزهاش باطل مىشود، اما کفاره ندارد. (آیت الله مکارم)
انتهایپیام/