به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پنجمین روز از سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم بار دیگر میزبان مسئولین بود. از حناچی شهردار تهران که برای تماشای فیلم مرمت شده بدوک مجید مجیدی آمده بود تا اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی.
این اعضا که متشکل از حجتالاسلام مرتضی آقاتهرانی رئیس کمیسیون فرهنگی، بیژن نوباوه نایبرئیس، حجتالاسلام مجید نصیرایی، حجتالاسلام حسین جلالی، زهرهسادات لاجوردی، سیدمجتبی محفوظی، امیرحسین بانکی پورفر و عباس سرمست بودند، در بخشی از این دیدار با محمدمهدی عسگرپور دبیر این رویداد سینمایی دیدار کردند و در ادامه، اعضای این کمیسیون به تماشای فیلم سینمایی «گیسوم» ساخته نوید بهتویی نشستند.
عوامل گیسوم و صحنه زنی نیز بار دیگر جشنواره جهانی فیلم فجر آمدند و البته این بار نشست خبری فیلمشان را برگزار کردند. به تویی کارگردان فیلم گیسوم میگوید که فیلم درباره حل سوءتفاهمها و علت گفتوگو نکردن ما آدم ها است. او میگوید که گیسوم از هویت چندهزار ساله ایران میآید و بسیاری از مردم کشورهای اروپایی از علاقه خود به جستجوی هویت ایران میگویند.
سلمان فرخنده، بازیگر نقش «تیرداد» نیز بیان کرد: شخصیتها قبل از ایفای نقش توسط نویسنده خلق میشوند، هرکدام رنگ و جنس خاصی و سهمی در پیشبرد قصه دارند. ما با نشانههای نوید بهتویی تلاش کردیم، چیدمان متن و ایده کارگردان را اجرا کنیم. دو سال از ساخت این فیلم گذشته است و بهجز تلاش همه عوامل و بازیگران، دو نقطه عطف فیلم؛ مهدی سعدی در تدوین و محمد رسولی در فیلمبرداری است. او همینطور درباره تجربه همزیستی فیلمهای جشنواره در کنار هم و همفکری با یکدیگر با ما صحبت کرد.
اما مجید مجیدی در ابتدای مراسم اکران فیلم بدوک گفت: من دوست دارم اینجا درباره وضعیت سینمای ایران کمی صحبت کنم؛ این سینما با همه نامهربانیها، نقدهای ناصواب و البته گاهی صواب دریچهای را به روی دنیا باز کرد. بارها شاهد بودم که افراد در فستیوالها تنها نامی از ایران شنیده بودند. آن هم از طریق برخی جراید که تبلیغات سوئی داشتند. حتی در فستیوالی در ژاپن دیدم که مردم بیشتر نام ایران را با جملاتی مانند اینکه حامی تروریست است، میشناختند. آنها میگفتند با دیدن فیلمها، دریافتیم کشوری که چنین آثاری دارد، نمیتواند تروریست باشد. این فیلمها نشان میدهد کشور شما پشتوانه بزرگ فرهنگی دارد. سینمای ایران سفیر نجیبی از ایران است که پرچم کشور ما را در همهجا به اهتزاز درآورده و توانسته کشور ما را نمایندگی کند. من هم خوشحالم که سهم کوچکی در این معرفی بزرگ داشتم و از همه عزیزانی که در طول این سالها کنار ما بودند تا آثار ما دیده شود، تشکر میکنم.
در نشست خبری فیلم صحنهزنی، بهرام افشاری بازیگر این فیلم که تجربه بازی در فیلمهای جدی را از قبل داشته است، گفت که من با نقشها و فضاهای جدی وارد سینما شدم، اما بعد از «پایتخت» فضای کمدی را تجربه کردم چون همیشه دوست دارم تجربههای متفاوتی داشته باشم.
علیرضا صمدی هم در پایان نشست خبری فیلمش بیان کرد: من سعی کردم در این فیلم جرمنگاری کنم، فیلم درباره آفتهای اعتیاد و فقر است و اگر آنچه در واقعیت بود را میساختم، خیلی فیلم تلخی میشد. «صحنهزنی» درباره یک واقعیت هولناک جامعه صحبت میکند، البته پیشنهاداتی هم دارد. این فیلم جرمنگارانه است و نهاد حاکمیت هم در آن وجود دارد و بستر این بزه، فقر و اعتیاد است.
نگاه مدیران جشنوارههای خارجی به فیلمهای ایرانی نیز جالب بود؛ خصوصاً اگر مدیر آن یک ایرانی باشد که در آمریکا جشنواره ای با موضوع فیلمهای خانوادگی برگزار کند.
دکتر المپیا جلیلی بنیانگذار فیلمهای خانوادگی در آمریکا که از دو سال قبل در جشنواره جهانی فیلم فجر آمده بود، معتقد است که «قصه و موضوعات فیلمهای ایرانی مسائل جهانی دارد و تنها مختص سینمای ایران نیست. او همینطور معتقد است که جشنواره جهانی فیلم فجر در سطح بسیار خوبی در میان جشنوارههای دنیا در حال برگزاری است و حتی فیلمهای ایرانی برای جشنواره او که موضوع خانوادگی را اهمیت میدهد، تأثیرگذار بوده است. جلیلی میگوید که به مدد جشنواره فیلمهای خانوادگی او، قانونی وضع شده است که هر کدام از کمپانیهای سینمایی آمریکا باید در سال سه فیلم خانوادگی تولید کنند.»
این مطلب نشان میدهد که در آمریکا به عنوان کشوری که صنعت فیلمسازی قدرتمندی دارد و فیلمهای گیشهای اهمیت میدهد، موضوع خانواده دارای اولویت شده است. همین موضوع برای کشوری مانند ایران که خانواده از ارکان اساسی و مهم آن است نیز باید در جریان سینمایی آن وارد شود و در سال فیلمهای خانوادگی زیادی با نگاه نشاط و امیدآفرین ساخته شود.
اما با قرار گرفتن جشنواره جهانی فیلم فجر در میان اعضای فیاپف، انتظارات از این جشنواره بیشتر شده است. رضا صائمی منتقد سینما میگوید که نباید سطح توقعاتمان را از جشنواره تا اندازه کن و ونیز بالا ببریم. این موضوع مانند زمانی است که تیم ملی فوتبال ما به جام جهانی میرود و بعد نتیجه بگیریم که تیم ما در حد برزیل و آلمان است. پس حضور ما در میان اعضای فیاپف لزوما به این معنا نیست که سطح کیفی جشنواره و فیلمهای ما بالا رفته است.
به نظرم باید چند سالی را پشت سر گذاشت تا زمانی را برای پختهتر شدن جشنواره جهانی فیلم فجر، به آن داد اما در هر حال این عضویت جای خوشحالی دارد اما در عین حال مسئولیت بیشتری را برای مدیران جشنواره ایجاد میکند.
انتهای پیام/