به گزارش خبرگزاری تسنیم، ایگور کولاکوویچ، سرمربی پیشین تیم ملی والیبال ایران، تنها کسی است که تیمش را به المپیک برده اما باید از تلویزیون، بازی شاگردانش سابقش را تماشا کند. او دفاع سخت و محکمی از بازیکنان تیم ملی ایران پس از لیگ ملتهای 2021 انجام داد و آنها را بزرگترین جنگجویانی که تاکنون دیده و افتخار ایران، خطاب کرد. کولاکوویچ، بازیکنان ایران را قطعا بیشتر از ولادیمیر آلکنو میشناسد و سودی بابت این حمایت، نصیبش نمیشود.
با این حال باید قبول کرد که تیم ملی والیبال ایران در لیگ ملتهای 2021، عملکرد عجیب و ناامیدکنندهای داشت. در واقع، تفکرات آلکنو برای شناخت از تیمی که راهیابی به نیمه نهایی المپیک را هدف و آرمان خود قرار داده، جلوه خوشایندی برای هواداران و کارشناسان نداشت.
آلکنو جزو بزرگترین و موفقترین مربیان جهان است. بیرون آوردن مدال طلای المپیک از چنگ تیمی مثل برزیل به تنهایی برای اثبات تواناییهای او کافی است اما وقتی در ابتدای لیگ ملتهای 2021، کاپیتان و مهره اصلی تیمش بیمار و مجبور میشود تنها با یک پاسور به کار ادامه دهد، باید به منتقدان حق داد. تصور مصدومیت احتمالی طاهر وادی و استفاده از بازیکنی دیگر در این پست، ممکن بود شرایط عجیب و غیرقابل تصوری را برای تیم ملی در میدانی جهانی پدید بیاورد. نداشتن پاسور نیز میتوانست بهانهای جدید دست حریفان بدهد و تیم ملی را مدتها سوژه کند.
تیم ملی در بازی اول و دوم خود، مغلوب ژاپن و روسیه شد. چهره تیم از دیدار مقابل هلند عوض و 5 پیروزی متوالی برابر این تیم و سپس کانادا، ایتالیا، بلغارستان و آمریکا به نام ایران ثبت شد. سه باخت متوالی 3 بر 2 از صربستان، آلمان و بدتر از همه استرالیا، ملیپوشان ایران را خسته و دلسرد کرد. پیرزی بر ایران، اولین و آخرین برد استرالیا در VNL بود. ایران با این باخت، آبروی استرالیا را خرید. قسمت سخت لیگ ملتها برای ایران از بازی یازدهم آغاز شد. برزیل، اسلوونی، فرانسه، لهستان و آرژانتین، حریفانی بودند که همگی 3 امتیاز کامل از شاگردان آلکنو گرفتند و سهم ایران از این 5 مسابقه، تنها 3 ست برتری بود.
عبادیپور، کاپیتان دوم تیم ملی ایران بعد از بازی با فرانسه گفت: این بازی باعث شرمندگی همه ما شد. بازی با فرانسه بیاحترامی به خودمان بود. با اینگونه بازیها شانسی برای برد در المپیک 2020 توکیو هم نخواهیم داشت. باید در تیم تغییراتی ایجاد کنیم تا برنده شویم. بازیکنان حریف، راه میرفتند و به تیم ایران میخندیدند.
اصرار آلکنو برای حفظ میلاد در زمین هم در نوع خودش جالب توجه بود. عبادیپور در سالهای اخیر، یکی از با ثباتترین ملیپوشان ایران در پستی بوده که همیشه نقطه ضعف ژنتیک والیبال ایران به حساب آمده است. بازیهای خوب عبادیپور در تیم اسکرا باعث شد قراردادی چند ساله با او بسته و مشمول دریافت گذرنامه لهستانی شود. با این حال در مقاطعی از لیگ ملتها که عبادیپور دچار نوعی ضعف دریافت یا عدم موفقیت در حمله میشد، آلکنو بدون ایجاد وقفه و استراحت، همچنان از او استفاده میکرد.
از طرفی عصبانیت آلکنو پس از شکست مقابل لهستان، نشان میداد که او هم از عملکرد بازیکنان ایران راضی نیست. این سرمربی روس به شاگردانش میگفت: خجالت نمیکشید؟ فرزندان، پدر و مادر و همسران شما این بازی را میبینند!
صحبتهای عبادیپور و توپ و تشر سنگین آلکنو به بازیکنان، حتی این شائبه را ایجاد کرد که شاید در تیم اختلافاتی وجود دارد اما این موضوع، توسط رئیس فدراسیون والیبال، تکذیب شد.
تیم ملی ایران در نهایت در جایگاه دوازدهم لیگ ملتها ایستاد و رنکینگ تک رقمی خود را که با سالها برنامه ریزی و هزینه حاصل شده بود از دست داد. ایران حالا پایینتر از ژاپن، تیم دوازدهم، جهان است.
آلکنو، بهای شناخت تواناییهای بازیکنان و محک زدن تیم ایران با چند شکست متوالی و حجم زیادی از انتقادات داد. انتقادهایی که سالها قبل، زوران گاییچ که یکی از بزرگترین مربیان وقت جهان بود را از هدایت تیم ملی ایران، پشیمان کرد و فراری داد.
ولادیمیر رومانوویچ آلکنو، بیشتر از هر شخصی به اعتبار خود علاقهمند است و نمیخواهد آن را با حضور در تورنمنتی که نیت شرکت در آن، آمادگی تیم و شناخت بازیکنان بوده، از بین ببرد. او 3 هفته فرصت دارد تا شاگردانش را از چاله باختهای لیگ ملتها در بیاورد و با بازگشت به ریل اصلی در مسیر المپیک 2020 قرار دهد. نگرانی اصلی که در این میان وجود دارد این است که مبادا بازیکنان تیم ملی در المپیک هم به شکست عادت کنند و این قطعا بدترین اتفاقی است که میتواند گریبان تیم ملی والیبال را بگیرد.
انتهای پیام/