به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، یکی از مهمترین برنامههای خداوند، حرکت عالم و آدم بهسوی آن تمدن الهی است که از آن با عنوان «عصر ظهور» یاد میشود. در این عصر است که انسانها تحت ولایت امام معصوم و حاکمان الهی، مسیر عبودیت را در نهایت امنیت، عافیت و شادی و در فضایی از نعمتهای بیپایان خداوند ادامه میدهند؛ از این جهت است که بخش مهمی از بشارت انبیای الهی و کتب ایشان، به جامعۀ عصر ظهور و همچنین به حساسترین گذرگاه آن، یعنی آخرالزمان اختصاص دارد؛ به عنوان نمونه آخرین کتاب از عهد جدید مسیحیان، «مکاشفۀ یوحنا» یا «آخرالزمان یوحنا» نام دارد؛ نوشتهای که کتاب وحی و مکاشفهٔ عیسی علیهالسلام درباره حوادث آخرالزمان است. همچنین در آموزههای دین مبین اسلام که شامل قرآن و سنت است، پرحجمترین موضوع دربارۀ مسئلۀ آخرالزمان و ظهور است. با این نگاه، مسئلۀ بسترسازی برای تمدن پایانی بشریت، از مهمترین مأموریتهای پیامبران شناخته میشود.
در این راستا خداوند یکی از مأموریتهایی که برای رسول بزرگوار خود یعنی محمد مصطفی صلی الله علیه و آله تبیین کرد، ولایت عالم و آدم بسوی تمدنی است که بناست در پایان دنیا فراگیر شود, همان تمدنی که ما از آن با عناوینی مثل تمدن ظهور یا مُلک مهدوی یاد میکنیم. در این باره خداوند در آیات 8 و 9 سورۀ صف در این باره میفرماید «یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ؛ مىخواهند نور خدا را به وسیله دهان خود خاموش کنند و حال آنکه خدا -گر چه کافران را ناخوش اُفتد- نور خود را کامل خواهد کرد.» و در آیۀ بعد فرمود «هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ؛ اوست کسى که فرستاده خود را با هدایت و دین حق روانه کرد، تا آن را بر هر چه دین است فائق کند، هر چند مشرکان را ناخوش آید.» این مأموریت رسول الله تقریباً با همین عبارات، در آیات 33 توبه و 28 فتح از منظری دیگر بیان شده است.
این آیات در نگاه اول گویای چند مسئله است: 1ـ خداوند از صدر اسلام برنامهای با عنوان اتمام نورالله در پهنۀ عالم دارد 2ـ دشمن سعی دارد در مقابل این جریان نورانی بایستد 3ـ خداوند جهت پیشبرد این برنامۀ عظیم، رسولی را ارسال میکند تا مجرای نورالله شود 4ـ این رسول الهی با دو ابزار الهُدی و دینالحق، این نوع از دین را بر سایر ادیان غلبه میدهد تا فرآیند تام شدن نور خداوند بر پهنۀ عالم تکمیل شود. 5ـ خداوند با عبارت «متمُّ نورِه» این نکته را یادآور میشود که برنامه تام شدن نور همواره ادامه دارد تا به حد تام برسد؛ پس مسئلهای است که هنوز تحقق آن به صورت کامل شکل نگرفته است.
جالب است که امام کاظم علیهالسلام بر این حقیقت اشاره کرده و ذیل این آیات فرمود منظور از «لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ»، یعنی دین را بر تمام ادیان هنگام ظهور قائم غلبه میدهد (یُظْهِرُهُ عَلَی جَمِیعِ الْأَدْیَانِ عِنْدَ قِیَامِ الْقَائِمِ)؛ بعد این جریان را به این فراز از آیۀ قبل ارجاع داده و میفرمایند یَقُولُ اللَّهُ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَایَةِ الْقَائِمِ. یعنی برنامه تام شدن نور خدا با ولایت قائم (عج) رقم میخورد.
حال با این توضیحی که دربارۀ ماجرای رسالت رسول خدا صلی الله علیه و آله و ارتباط آن با آخرالزمان و ظهور بیان شد، ماجرای غدیر پیامی فرازمانی و فرامکانی دارد؛ به این معنا که آن مأموریتی که خداوند برای رسول بزرگوار خویش در راستای تمدن ظهور و یا مُلک مهدوی در آیات متعدد قرآن از جمله آیات 33 توبه و 28 فتح و 9 صف در نظر داشت، باید به وسیلۀ امامی منسوب از جانب خداوند و خلیفهای شایستۀ این مقام، تداوم یابد و از آنجا که از مهمترین مأموریتهای رسالت پیامبر، حرکت در این مسیر بود، اگر امیرالمؤمنین را به عنوان ولیّ و خلیفۀ برحق خداوند منسوب نمیکرد، به تعبیر قرآن «فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»؛ یعنی گویی رسالت خویش را به تمام و کمال ابلاغ نکرده بود و این مأموریت ابتر باقی میماند. از این جهت است که در فرازهای خطبه غدیریه شاهد معرفی سایر عترت به ویژه امام مهدی (عج) و ویژگیهای حکومت ایشان هستیم. بنابراین ماجرای غدیر، انتخاب و انتصاب قافلهسالاران بشریت برای عبور آنها از شدائد آخرالزمان، رشد پاکطینتان در خلال این مسیر و رساندن ایشان به تمدن پایانی ظهور است.
انتهایپیام/