به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، دلهره، استرس و در مقیاسی بزرگتر ترس احساساتی است که وقتی ما آدمهای عادی میخواهیم به بیمارستانهای کرونایی وارد شویم تجربه میکنیم. بسیاری از ما که به دلیل شغل یا هر کار دیگری مجبور به حضور در اجتماعات هستیم همواره نگران خانوادههایمان هستیم اما سپیدپوشان سلامت یک سال و نیم است به خدمترسانی مشغول هستند، یک سال و نیم است که سلامت خود و خانوادههایشان را فدا کردند تا ما با آرامش این روزها را بگذرانیم.
یک سال و نیم است که شاهد پرپر شدن دوستان و همکارانشان بودند اما خستگیناپذیر با ایثار و فداکاری با وجود اینکه گاه خود کرونا مثبت شدند اما دست از تلاش برای مقابله با بیماری برنداشتند. یک سال و نیم است که تقریباً نیمی از روز یا یک روز کامل با لباسهای مخصوص بیماران را چون اعضای خانواده خود مراقبت میکنند در حالی که پوشیدن همان لباس تنها برای ساعتی و تهیه گزارش نفسمان را برید.
نخستین جایی که وارد میشویم بخش اتفاقات بیمارستان است که مانند همه بیمارستانها به شدت شلوغ است. صدای سرفهها و دستگاههای اکسیژن نشان از بیمارانی دارد که وضعیتی به مراتب بدتر از حضور در اتفاقات دارند. سرپرستار این بخش میگوید: 4 سال اینجا هستم با وجود اینکه اتفاقات است اما بیماران همه حاد یک و در حد آی سی یو هستند.
این پرستار که خود تمامی علائم کرونا را دارد باز هم برای خدمت در بیمارستان حاضر شده و دلیل این امر را کمبود و خستگی نیرو عنوان میکند و میگوید: اگر من نیایم فشار کار روی بقیه قرار میگیرد.
دیگری پزشک اتفاقات بیمارستان علی اصغر(ع) است و خستگیاش را میتوان از پشت همان عینک مخصوص هم دید. از او میخواهم که دقایقی را به ما اختصاص دهد که با روی باز میپذیرد. این پزشک بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) در تشریح وضعیت میگوید: این روزهای بیمارستان خیلی شلوغ است، روزانه 170 تا 180 مراجعهکننده در روز داریم که اکثرا بدحال هستند، تخت بستری کم است.
وی با تاکید بر اینکه کادر درمان واقعا خسته هستند، کشش ندارند و هیچ راهی جز پیشگیری وجود ندارد از مردم میخواهد که رعایت کنند، یک مدت دورهمیها و مهمانیها و مسافرتها را کم کنند تا بیماری کم شود.
به گفته این پزشک کادر درمان یک سال و نیم است که روزانه 12 ساعت در لباسهای مخصوص هستند و تلاش دارند بهترین خدمت را به مردم ارائه دهند بنابراین مردم هم کادر درمان را درک کنند و بدانند که «ما هم خانواده داریم و دوست داریم که خانوادههایمان در صحت و سلامت باشند، من الان 2 ماه است که پدر و مادرم را ندیدم».
این تنها یک گوشه از حرف دل کادر درمان است، در مقابل پرستارانی هستند که با سابقه 24 - 25 سال کار در حالی که میتوانستند خود را بازخرید کنند اما در بیمارستان ماندند تا با مبارزه با ویروس عجیب کرونا آرامش را به ما هدیه دهند.
یکی دیگر از پرستاران بیمارستان علیاصغر (ع) در باره سختی کار و کمبود نیرو میگوید: دو ماه است که خانه نرفتیم. در همه شیفتهای ما یکی از بچهها علامتدار شده یا زیر سرم هستند حتی تخت برای پرستاران و کادر درمان که مبتلا میشوند، نیست.
به سراغ یکی از پرستاران باسابقه بیمارستان میرویم، وی نیز از درد مشترک پرستاران و پزشکان که خستگی زیاد و شرایط روحی بد و افسرده است، سخن میگوید. به گفته وی حتی اگر یک روز به من آف دهند باز هم به فکر بیمارستان هستم که اگر بیمارستان بودم شاید به درد یک نفر میخوردم.در خانه هم راحت نیستم چون استرس این را دارم که الان نیستم چه پیش میآید.
این پرستار با سابقه بیمارستان علیاصغر (ع) میافزاید: از درد جوانهایی که روی تخت از بین میروند، برای اینکه اشتباه و سهل انگاری کردند و در مهمانی یا مراسمی شرکت کردند ناراحت هستیم. این افراد هر جایی که رفتند مبتلا شدند و الان پشیمان هستند ولی پشیمانی سودی ندارد.
وی خطاب به مردم میگوید: «خواهش میکنم، عاجزانه التماس میکنم، به مرحله التماس رسیدهایم که بیرون نروید و رعایت کنید. دلتان برای ما کادر درمان بسوزد که بعد از 20 سال خسته شدم خستگی را نمیتوانم چگونه ابراز کنم ولی با وجود این یک روز تعطیلی هم در خانه راحت نیستیم افسردگی گرفتیم.
در خانه یا گریه میکنیم یا از وقایع بیمارستان و گرانی دارو و عدم امکان خرید برخی از بیماران تعریف میکنیم. خواهش میکنم رعایت کنند تا هم خودشان و هم ما به یک آرامشی برسیم. دیگر حرفی نیست. دست مردم است و هر کس که رعایت کند یک بیمار کمتر میشود.
اما در میان همه صحبتها سخن این پرستار جوان را میتوان فصلالخطاب گزارش کرد که « این وضعیت فقط با قرنطینه حل میشود در غیر این صورت به جای اینکه ما کرونا را شکست دهیم کرونا ما را شکست میدهد».
علاوه بر تاکید کادر درمان و پرستاران بر رعایت دستورالعملهای بهداشتی موضوع دیگری نیز از سوی کادر درمان بیان شد و آن اینکه مردم از اشتراک گذاشتن هر چیزی درباره کرونا در فضای مجازی باید خودداری کنند چراکه همه اینها جز اینکه تشنج ایجاد و کرونا را بدتر و ماندگارتر میکند، نتیجهای ندارد.
گزارش چندساعته ما از بیمارستان به اتمام رسید اما خستگی کادر درمان را انتهایی نیست. جنس فداکاری این روزهای سپیدپوشان سلامت عجیب است، نمیتوان برایش مثل و مانندی پیدا کرد جز همان سپیدی و زلالیای که در روح این فرشتگان زمینی وجود دارد.
انتهای پیام/424 /ش