به گزارش خبرگزاری تسنیم از سواحل مکران، آموزش مدارس به دانشآموزان در پی شیوع ویروس کرونا به بستر فضای مجازی انتقال پیدا کرد و این موضوع بنا به گته عمده این قشر موجب کاهش کیفیت آموزش و یادگیری شده است. این روزها در بلوچستان شاهد برگزاری حضوری برخی مدارس هستیم.
به گواه منابع و مردم محلی، بضاعت کم شهروندان در خرید تبلت و یا گوشی باعث شده برخی مدارس حضوری باشند و حتی منابع رسمی آموزش و پرورش نیز خودشان معترف هستند. بررسیهای تسنیم نشان از باز بودن بسیاری از مدارس بلوچستان دارد که زیرساختهای آموزشی در این منطقه نیز تقریباً در قعر جدول نسبت به کل ایران قرار دارد، برای مثال رئیس آموزش و پرورش چابهار درباره شاخص پایین آموزشی استان مثال عینی میآورد و میگوید در بررسی که سال 88 برای یکی از شهرستانها انجام، مشخص شد از هزار و 625 دانش آموز تنها 135 نفر به مرحله دریافت دیپلم رسیده بودند!
وی در ادامه میگوید: چند سال پیش من یک روستا را بازدید کردم که از زمان آدم تا به الان یک دیپلمه که هیچ بلکه هیچ تحصیلکرده در حد ابتدایی و راهنمایی هم نداشتند و وقتی بررسی کردم، فهمیدم اینجا 70 الی 80 کیلومتر با نزدیکترین مدرسهاش فاصله دارد! حال بچهای که در فقر و محرومیت این استان صبحانه که ندارد، ناهار هم که نان خشکی بخورد یا نخورد و شام هم اگر خدا بخواهد برایش خواهد رسید، آیا این کودک میتواند پیاده این همه راه را برود و تحصیل کند.
همایون امیری میافزاید: اصلاً همه اینها به کنار، برخی روستاها پنج کیلومتر با نزدیکترین مدرسه فاصله دارند، آیا این کودک میتواند در این منطقه با پای پیاده هم به مدرسه برود و هم درس بخواند؟ البته وضعیت مدارس شهرها هم آنچنان تعریفی نیست و برای مثال در همین چابهار ما مدرسه بالای 40 نفر هم داریم و برخی مناطق تا همین سه سال پیش بودند که در یک مدرسه 50 الی 60 دانش آموز درس میخواندند.
البته بررسیهای میدانی خبرنگار تسنیم، مؤید این موضوع بوده که اکنون زیرساختهای آموزشی به دلیل ورود خیران مدرسه ساز به این استان، در حال رشد هستند اما همچنان به دلیل عمق محرومیت، عقب ماندگی نسبت به کل ایران وجود دارد و در جنوب استان بیداد میکند به حدی که در همین چابهار، محدودهای معروف به 70 هکتاری (بین زیباشهر و روستای کمب) داریم که از بیشتر امکانات بی بهره هستند و مدرسه دولتی نیز مانند سایر موارد، برایشان وجود ندارد.
حالا با این آماری که بیان شد، فرض کنید که در این استان آموزش غیر حضوری هم اجباری است؛ البته زمانی که ما از مسئولان آموزشی میپرسیم آیا مدرسهای در چابهار باز است، آنها میگویند خیر و وقتی بررسی میدانی میکنیم مشخص میشود که مدارس با حضور دانش آموزان باز هستند؛ این میشود نتیجه اجبار به بستن مدارس و غیر حضوری کردن آنها در جایی که بیشتر دانش آموزان به سخت افزارهای مورد نیاز برای برگزاری کلاسهای حضوری دسترسی ندارند و خود مسئولان آموزشی نیز از این موضوع آگاهتر از همه هستند.
روز گذشته سراغ چند کودک در جنوب سیستان و بلوچستان که در حال رفتن به مدرسه بودند رفتیم و از آنها درباره آموزش غیرحضوری پرسیدیم و جالب اینکه دانشآموزان مدعی بودند در آموزش غیرحضوری یادگیری مطلوبی نداریم و با زیرساختهای موجود، اوضاع بدتر از بد هم میشود.
انتهای پیام/395/ ت