به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مسعود تکاور کارگردان سینما و تلویزیون ایران است. از مهمترین آثار مسعود تکاور میتوان به کارگردانی سریال رهایی، فیلم بالن و فیلم کروکودیل اشاره کرد.
مسعود تکاور کار حرفهای خود را از سینما آغاز کرد و سال 1379 در فیلم پروانه های پشت دیوار به عنوان کارگردان فعالیت داشته است. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار شاخص بعدیش مانند سریال رهایی، بیشتر نبود اما تجربه خوبی برای مسعود تکاور محسوب میشود و همکاری با هنرمندانی همچون محمد برسوزیان، مجید مشیری، محمد نوروز و فاطمه حیدرزاده را تجربه کرد.
با اینکه مسعود تکاور را بیشتر به عنوان کارگردان میشناسیم، اما در حرفههای دیگر نیز فعال بوده است. مسعود تکاور علاوهبر کارگردان بهعنوان بازیگر، نویسنده، تدوینگر و طراح گریم نیز در سینما و تلویزیون فعالیت داشته است. مهمترین آثار مسعود تکاور در حرفه بازیگر، سریال روزی عقابی، فیلم مسافران و فیلم دخترک کنار مرداب است. مهمترین آثار او در حرفه نویسندگی، فیلم بالن و فیلم کروکودیل است. همچنین در تدوینگری به فیلم کروکودیل و کودک شاعر و در طراحی گریم، فیلم شب پایان در کارنامه او دیده میشود.
تکاور در برنامه «شبنشینی» تلویزیون حضور پیدا کرد. او درباره جایگاه ویژه نویسندگی نسبت به کارگردانی گفت: کشف و شهود در نویسندگی به مراتب جذابتر از کارگردانی است که در لحظه نویسندگی بسیار خاص است. سریالی را به کارگردانی علیرضا مفیدی به نام «روزی عقابی» کار میکردیم این کارگردان بسیار آرام بود اما برای یکی از سکانسهای این فیلم به اندازهای هیجان داشت که هرکسی را مشتاق میکرد.
تکاور صحبتهایش را درباره تهیهکنندگی و کارگردانی اینطور ادامه داد: دو شخصیت در سینما هستند که با هم برخورد زیادی دارند اما به شدت به نفع هم فکر میکنند و آنها کارگردان و تهیهکنندهاند. کارگردان چیزهایی را برای بهینه کردن فیلم میخواهد و تهیهکننده میخواهد کارش موجز و با صرفهجویی در هزینه باشد و همیشه این موضوع در سینما بوده است.
این فیلمساز با بیان خاطرهای از روزهای فیلمبرداری یکی از فیلمهایش، گفت: یک بار میخواستم هجوم عراق به ایران را با ضربه شنی تانک روی خاک با حرکت آهسته فیلم به تصویر بکشم. وقتی تانک میخواست به زمین بخورد گفتم میخواهم اینجا فیلمبرداری کنم. روی تانک رفتم تانک به زمین افتاد و باعث شد دو مهره گردنم به همراه نخاعم آسیب ببیند که با عملهای جراحی متعدد توانستم دوباره بهبودی پیدا کنم. در فیلمبرداری یک بار هم یکی از پردههای گوشم را از دست دادهام.
تکاور عنوان کرد: وقتی برای دفاع مقدس شرایطی خاص را به تصویر میکشیم، احساس میکنیم اثرمان لبخند و شادی میآورد و حسّ خوبی را القاء میکند برایمان لذتبخش است حتی اگر گردن و گوشمان را از دست بدهیم.
انتهای پیام/