به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه اطلاعرسانی سازمان محیط زیست؛ قانون هوای پاک مهمترین سند بالادستی در حوزه کاهش آلودگی هوا بوده است که به پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست در مرداد 1396 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. این قانون علاوه بر وظایف اجرایی و نظارتی مختلف، مطابق با ماده 2 قانون هوای پاک،سازمان محیط زیست را ناظر بر حسن اجرای قانون هوای پاک میکند.
در راستای ضرورت راهاندازی سامانه و تکلیف نظارتی، طی بازه زمانی 3 ساله از ابلاغ قانون هوای پاک، سازمان حفاظت محیط زیست اقدام به مکاتبات و برگزاری جلسات متعدد با دستگاههای مرتبط با قانون مذکور کرد که همواره با چالشهایی از قبیل عدم پاسخگویی یا پاسخگویی ناقص و یا خارج از تکالیف همراه بود.
از سوی دیگر قانون هوای پاک، شامل 11 آییننامه اجرایی و هشت دستورالعمل مشتمل بر 174 تکلیف دستگاهی در حوزه مسئولیتِ 21 دستگاه اجرایی، سازمان های مستقل و وابسته است که پیگیری و نظارت بر اجرای تمامی تکالیف، خارج از ظرفیت سازمان است. لذا ضرورت تدوین سازوکاری نوین جهت تقویت بعد نظارتی سازمان ملموس بوده است و به منظور مکانیزه کردن روند نظارت، طراحی و راهاندازی سامانه نظارتی قانون هوای پاک در دستور کار مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت.
از جمله دستاوردهای این سامانه میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1 - احصاء تمامی تکالیف و آگاهی دقیق و شفاف تمامی دستگاههای ملی و استانی مرتبط با قانون هوای پاک از تکالیف محوله خود
2 - تعیین میزان تحقق تمامی مواد قانون هوای پاک به صورت کلی و به تفکیک دستگاهها
3 - تعیین میزان مشارکت دستگاهها و سازمانها در تحقق مفاد قانون هوای پاک
4 - مشخص شدن نقاط ضعف و قوت در اجرایی شدن مواد قانون هوای پاک
5 - تسریع در ارائه گزارشات به مقامات نظارتی، قضایی و مجلس
6 - کاهش خطا در ارائه اطلاعات و گزارشات با توجه به خود اظهاری بودن مبنای ارزیابی
7 - تسریع در پاسخگویی به مکاتبات سازمان از سوی دستگاههای مربوطه
8 - بازتاب رسانهای گسترده و تنویر افکار عمومی در خصوص نقش همه دستگاهها در راستای بهبود کیفیت هوا
9 - ایجاد حساسیت و اهتمام لازم جهت همکاری دستگاههای مرتبط با قانون هوای پاک در ساختار دولت
10 - امکان ارزیابی و بازنگری سیاستهای مدیریتی بهبود کیفیت هوا
11 - ارائه گزارش عملکرد به دولت و مراجع ذیربط در قالب خوداظهاری
انتهای پیام/