به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، سومین روز از هفته نخست رقابتهای بینالمللی اسکی صحرانوردی و انتخابی المپیک در پیست اسکی شهید قطاسلو با قهرمانی سید ستار صید در بخش مردان به پایان رسید. در پایان سه روز رقابت انتخابی المپیک، صید موفق شد برای چهارمین بار به عنوان نماینده المپیکی اسکی صحرانوردی ایران جواز حضور در بازیهای المپیک زمستانی 2022 را به دست بیاورد.
این ورزشکار باسابقه در حالی راهی چین خواهد شد که معتقد است طی نزدیک به 20 سال حضور در ورزش قهرمانی، به اندازه دیده نشده و مورد توجه قرار نگرفته است. صید در گفتوگو با خبرگزاری تسنیم، مطالبی را مطرح کرد که متن آن به شرح زیر است:
* ابتدا درباره کسب سهمیه بازیهای المپیک زمستانی صحبت کنید؛ اتفاقی که برای چهارمین بار برای شما رخ داد.
تمرینات خود را از اردیبهشت امسال استارت زدم. من مربی خودم بودم و در کنارم چهار ورزشکار دیگر نیز حضور داشتند. بخش اول تمرینات مربوط به رول اسکی، اسکای رانینگ و کوهنوردی بود. بعد از چند ماه انجام این تمرینات و در اوایل آذر ماه، یک اردوی 15 روزه در فرانسه داشتم و پس از آن به ترکیه رفتم و در دو مسابقه 10 کیلومتر کلاسیک و 10 کیلومتر پاتیناژ شرکت کردم که خدا را شکر در آنجا توانستم پوئن فیز خوبی را به دست بیاورم. بعد از آن سه مسابقه دیگر مانده بود که این روند انتخابی المپیک زمستانی تکمیل شود. به همین منظور به ایران برگشتم و طی روزهای 15، 19 و 22 دی ماه مسابقه دادیم. نتایج این سه رقابت در فدراسیون جهانی ثبت میشد که در هر سه تای آن شرکت کردم و با اختلاف 2 دقیقه نسبت به نفر بعدی در رده نخست قرار گرفتم.
* برنامهتان تا زمان اعزام به المپیک چیست؟
در پیست امامزاده هاشم ماندیم تا تمرینات خود را طی این 20 روز انجام بدهیم تا به المپیک برویم. با توجه به تجربیاتی که دارم و توانستهام در المپیکهای زمستانی 2010، 2014 و 2018 نیز حضور داشته باشم، انشاءلله بتوانم نماینده خوبی برای کشورم باشم و سعی میکنم در این 20 روز تمام هم و غم خودم روی این مسئله باشد که تمرین خوبی را انجام بدهم.
* شما در دوره قبل در دو ماه اسکی صحرانوردی 15 کیلومتر و کراس کانتری اسپرینت شرکت کردید. آیا در بازیهای 2022 نیز در همین دو ماده شرکت میکنید؟
هر 20 روز رنکینگ ورزشکاران اسکی تغییر میکند و بهروز میشود. با توجه به مسابقاتی که در ترکیه انجام دادم و پوئن فیز زیر 120 که کسب کردم، امیدوارم قبل از حضور در المپیک این رنکینگ تغییر کند و این پوئن فیز به طور قطعی زیر 120 قرار بگیرد تا بتوانم در این دوره نیز در همین دو ماده شرکت کنم.
* نتایج دوره قبل خیلی خوب نبود، به طوری که در صحرانوردی رتبه 91 بین 119 ورزشکار و در کراس کانتری نیز رتبه 77 را بین 80 اسکیباز کسب کردید. این دوره چه پیشبینی از عملکردتان دارید؟
اسکی استقامت یک رشته فنی است و دراین خصوص بزرگترین مشکل ما این است که نمیتوانیم روی برف کار کنیم. نبود برف در منطقه ما باعث میشود که به آن نتیجه مطلوب نرسیم. الان در اروپا پیستهایی آماده شده که ورزشکاران در بهار و تابستان هم میتوانند در آنها تمرین کنند. مثلاً ترکیه و ارمنستان به مدت چهار روی ورزشکار خود در اسکی استقامت سرمایهگذاری کردهاند که ورزشکارانشان در المپیک جزو 30 نفر نخست قرار میگیرند. رمز موفقیت آنها این است که از اردیبهشت ماه در اروپا تمرین میکنند. خوشبختانه نزدیک به دو سال مبلغی از سوی فدراسیون جهانی به فدراسیون ایران پرداخت میشد که ما نیز بتوانیم این کار را انجام بدهیم، ولی متاسفانه یک مبالغی بدست ما میرسید که نمیتوانستیم با آن مبلغ از کشور خارج شویم. اگر بخواهیم نتیجه خوبی بگیریم، حتما باید روی برف برویم، رقبا را ببینیم و بتوانیم در کنار آنها خودمان محک بزنیم و به آنچه میخواهیم، دست پیدا کنیم.
* با توجه به بالا رفتن سن، آیا برنامهای برای خداحافظی دارید یا نه؟
هنوز در این باره تصمیمی نگرفتهام. من نزدیک به 20 سال از عمرم را در ورزش قهرمانی گذراندهام و توقعم از فدراسیون، کمیته و وزارت این بود که حداقل برایم یک بیمهای در نظر گرفته میشد. متاسفانه در این چند سال بیمهای نداشتم که برایم از طریق این نهادها رد شود و این چیز بدی بود. به همین دلیل یا مجبورم که ادامه بدهم یا کلاً از ورزش خارج شوم. از کسانی که این صحبتها را میخوانند، خواهش میکنم برای ورزشکاران نخبه یک چاره اندیشی کنند. این خیلی مهم است که یک ورزشکار بیمه داشته باشد و بعد از یک دوره زمانی که قصد کنارهگیری از ورزش قهرمانی را دارد، بتوان گفت که بازنشست شود، ولی چنین چیزی برای من نبود و این خیلی ناراحت کننده است. وقتی به عقبه کارم نگاه میکنم، واقعاً ناراحت میشوم. در این چند سال افراد مختلفی را دیدیم که وارد ورزش و اسکی شدند، و البته دوام نیاورند. آنها یا دنبال پول هستند یا خللی به وجود میآید و دیگر وارد سیستم نمیشوند. خیلی کم است که افرادی مثل من بیایند و چهار المپیک در داخل یک فدراسیون دوام بیاورند. ما وطنپرست هستیم و عمر و زندگیمان را برای پرچم ایران گذاشتیم. لطفاً ما را ببینند و کمک کنند. این کمک آنها خیلی مهم است، به ویژه برای ورزشکاری مثل من که دیگر به خط پایان ورزش قهرمانیاش رسیده است.
* صحبت پایانی...
در این 20 سال به اندازه کافی دیده نشدم. اسکی استقامتی یک ورزش خیلی سخت است. کسانی که روز چهارشنبه برای اهدای جوایز آمدند، برایشان کار در این رشته سوال بود. در طول چند هفته گذشته مسابقات آلپاین در توچال و دربندسر برگزار شد و عده زیادی برای تماشای مسابقات حضور داشتند، ولی ما در جایی پرت و دور از شهر و خانه اسکی هستیم و فقط کسانی میآیند که علاقه به این کار دارند که واقعاً انگشتشمار هستند. هرکسی خودش را تحتی فشار قرار نمیدهد تا روزانه 30 تا 40 کیلومتر ورزش کند. در واقع افراد سراغ ورزشی میروند که خوشایند باشد و لذت ببرند. ما اینجا به دور از خانه و پست افتادیم و کسی نیست که حالمان را بپرسد. درخصوص همین بیمهای که میگویم، باید به خاطر سختی رشته ما حداقل بیمه به ما تعلق میگرفت.
انتهای پیام/