به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، حواشی متناوب سلیمان سویلو وزیر کشور ترکیه تمامی ندارد و نام او یک بار دیگر، بر سر زبان ها افتاده است. حالا به شکل علنی و عملی، وزیر کشور ترکیه، صحنه سیاست را به رینگ بوکس تبدیل کرده و هر چند وقت یکبار، با یکی از سران احزاب مخالف اردوغان، سرشاخ می شود.
سلیمان سویلو وزیر کشور کابینه اردوغان که هر چند وقت یکبار، یک بمب خبری می ترکاند، جدیداً درباره رهبر یک حزب ملی گرا، ادعاهایی مطرح کرده که توجه تمام رسانه ها و محافل سیاسی ترکیه را به سوی خود جلب کرد.
سویلو گفته است که امید اوزداغ، یک جاسوس ضدامنیت ترکیه و عضو شبکه جورج سوروس است. این در حالی است که اوزداغ، یک آکادیمیسین و سیاستمدار ملی گرا و پرطرفدار است.
اوزداغ جدیداً هزینه های مالی تولید فیلمی را تامین کرده که عنوان «اشغال خاموش»، برای آن انتخاب شده است.
وی در این فیلم، دادن حق شهروندی به ده ها هزار آواره و پناهجوی سوری را همچون یک تهدید امنیت ملی برای ترکیه توصیف کرده و می گوید:«کم نیستند تجار و آدمهای سوری که در ترکیه شناسنامه، گذرنامه، پروانه کار و مجوز حمل سلاح دریافت کرده اند. آنان می توانند فعالیت های گسترده ای انجام دهند. علاوه بر این، با توجه به ضریب بالای تولد نوزادان در خانواده های سوری، آنها تهدید بالقوه برای تغییر بافت جمعیتی و ملی ترکیه خواهند بود.»
تکرار سناریوی اتهام جاسوسی با انگیزه متفاوت
طرح اتهامات تند با بسامدها و الفاظی همچون جاسوس، دشمن، نفوذی، مزدور، وابسته و خائن، در ادبیات سیاسی و رسانه ای اردوغان و باغچلی، به یک سنت سیاسی تبدیل شده است. اما سوال اینجاست: آیا حملات سلیمان سویلو به مخالفین اردوغان نیز در راستای همان عملیاتی است که خود اردوغان انجام می دهد؟ پاسخ منفی است.
واقعیت این است که سلیمان سویلو کار چندانی به اردوغان ندارد و عملاً خود را برای تصاحب مقام ریاست جمهوری، آماده می کند. او بارها گفته است: تا زمانی که خود جناب رئیس جمهور در میدان نباشد، قصد ندارم رئیس جمهور شوم. اما اگر ایشان بنا به هر دلیلی کنار برود، من به میدان می آیم.
سلیمان سویلو، برای رسیدن به پست ریاست جمهوری، از حمایت های دولت باغچلی و ملی گرایان تندرو برخوردار است و از اتاق فکرهای عملیات روانی، پلیس و نهادهای امنیتی نیز کمک می گیرد اما در بدنه حزب عدالت و توسعه، جایگاه قابل توجهی ندارد.
اوزداغ کیست و چرا مورد حمله سویلو قرار گرفت؟
طرح اتهام جاسوسی و ضدامنیتی علیه رهبر حزب ظفر، کار دشوار و عجیبی است.
پروفسور امید اوزداغ در سه دهه گذشته به عنوان یک ملی گرای دوآتشه ترک شناخته شده که عملاً برای سرویس اطلاعاتی ترکیه و نهادهای امنیتی و دانشگاه های این کشور، نظریه پردازی می کند و حالا به موازات تحقیق امنیتی، وارد دنیای سیاست شده و یک حزب هم تاسیس کرده است.
اوزداغ در سال 1961 میلادی در توکیوی ژاپن به دنیا آمده است. پدرش یک نظامی ملی گرای تندرو بود که به عنوان وابسته نظامی به سفارت ترکیه در ژاپن فرستاده شده بود و از نظامیانی بود که با آلپ ارسلان ترکش، پدر معنوی ملی گرایان، حشر و نشر خاصی داشت.
اوزداغ در ترکیه و آلمان تحصیلات خود را به پایان رسانده و همواره در آکادمی پلیس، سرویس اطلاعاتی میت و نهادهای امنیتی و رسانه ای، به عنوان یک نظریه پرداز امنیت ملی شناخته شده است. در نتیجه فردی با این سابقه طولانی فعالیت ملی گرایانه، نمی تواند تحمل کند که از سوی یک وزیر جوان که اتفاقاً هیچ نسبت و سابقه ای در دنیای امنیت ندارد، مورد اتهام جاسوسی قرار بگیرد.
پروفسور امید اوزداغ رهبر حزب ملی گرای ظفر، دیروز به منظور اعتراض به اتهامات و توهین های مطرح شده از سوی وزیر، به سوی وزارت کشور راهپیمایی کرد. اما نیروهای پلیس مانع از حرکت او شدند و او نیز در جمع خبرنگاران رسانه ها در برابر ساختمان پارلمان ترکیه، سخنرانی کرد و به ادعاهای وزیر پاسخ داد.
او در مورد سلیمان سویلو از این عبارت استفاده کرد:
1.تو، مهمترین مجرم سابقه دار تاریخ جمهوری ترکیه هستی و به محض این که دوران مسئولیتت در وزارت کشور به پایان برسد، محاکمه و زندانی خواهی شد.
2.زمانی که تو یک تاجر خرده پا، بیمه فروش و لاستیک فروش بودی، من در آکادمی امنیت، به افسران پلیس و نیروهای امنیتی رده بالا درس می دادم. بسیاری از مسئولین امنیتی، شاگردان من هستند و گزارش تخلفات و جرایم تو را به من می رسانند. من خوب می دانم تو مرتکب چه جرایمی شده ای.
3.بارها به شکل غیرقانونی، مرا و رهبران احزاب دیگر را تعقیب و شنود کرده ای و باید حساب پس بدهی.
4.از همین حالا تا روز مرگ، برای تسویه حساب با تو، کوتاه نمی آیم و حق تو را کف دستت خواهم گذاشت.
5.من با بر و بچه های آکپارتی کاری ندارم و صرفاً با خود سویلو طرف حساب هستم.
چرا وزارت کشور در ترکیه، پستی حاشیه دار است؟
موقعیت جغرافیایی خاص ترکیه و قرار گرفتن این کشور بر سر دروازه اروپا، موجب شده که همواره، شبکه های بزرگ مافیا، ترکیه را به عنوان یک کانون و گذرگاه مهم برای سازماندهی جرایم خود، تعریف کنند.
قلدرهای معروف مافیا که به عنوان اربابان دنیای زیرزمینی شناخته می شوند، در شهرهای بزرگ ترکیه، در حوزه هایی از قاچاق انسان و اسلحه گرفته تا ترانزیت مواد مخدر و فعالیت های مرتبط با پولشویی، جاسوسی و آدمکشی، فعالیت می کنند.
این دقیقاً به معنی حرکت مداوم خشونت، جرم و در همین حال، تلاش برای ارتشا و نفوذ در دستگاه پلیس، به منظور به دست آوردن مصونیت است. در نتیجه در کنار وزرای مهم و پاکدستی که در تاریخچه وزارت کشور ترکیه، در حوزه مبارزه با مافیا و گروه های بزرگ جرایم سازمان یافته مبارزه کرده اند، وزرایی نیز بوده اند که به مافیا، رشوه و کمک به مجرمین، نه نگفته اند.
به عنوان مثال، مهمت آغار که در سال 1996 میلادی وزیر کشور ترکیه بود و اتفاقاً با وزیر کشور کنونی، امتزاج و سابقه همراهی حزبی و سیاسی دارد، همواره به عنوان وزیری شناخته شده که نتوانسته لکه ارتباط با مافیا را از دامن خود بزداید. اما چنین چیزی در مورد مرال آکشنر، بشیر آتالای، افغاان آلا و بسیاری از وزرای مشهور دیگر صادق نیست.
از روزی که حزب عدالت و توسعه در ترکیه به قدرت رسیده، 10 نفر به عنوان وزیر کشور بر سر کار آمده اند. از میان آنها، وزیری که از بیشترین سلامت نفس و اعتبار برخوردار بود، می توان به نام پروفسور بشیر آتالای جامعه شناس اشاره کرد که از سال 2007 تا سال 2011 وزیر بود.
اما ادریس نعیم شاهین، وزیری بود که با رفتارهای سخیف خود، هزینه های سنگینی بر دست آکپارتی گذاشت و پس از جدایی از حزب نیز دردسرهای فراوانی برای اردوغان به وجود آورد.
همچنین معمر گولر، وزیری بود که رشوه خواری او و فرزندش اثبات شد و مجبور به کناره گیری شد.
عبدالقادر آکسو نیز وزیری بود که ارتباط پسر بزرگ او با باندهای مافیایی روشن شد و خود او نیز حواشی فراوانی داشت و حالا از سوی اردوغان به عنوان عضو هیات مدیره یکی از بانک های مهم ترکیه منصوب شده است.
اما سلیمان سویلو که از سال 2016 تاکنون به عنوان وزیر کشور به فعالیت خود ادامه داده، به عنوان وزیری شناخته می شود که همواره با حاشیه زندگی کرده است. او که قبلاً از دشمنان سرسخت اردوغان بود و رهبری یک حزب کوچک را بر عهده داشت، بعدها در قبال دریافت برخی امتیازات، به حزب عدالت و توسعه پیوست!
او در آغاز، وزیر کار و تامین اجتماعی شد و بعدها، با آن که از هیچگونه سابقه کار امنیتی و انتظامی برخوردار نبود، به عنوان وزیر کشور برگزیده شد.
سدات پکر از سران فراری شبکه های بزرگ مافیا، سال گذشته، با چندین عکس و سند، مواردی از ارتباطات وسیع سلیمان سویلو با مافیاهای بزرگ ترکیه را افشا کرد. اردوغان نیز در صدد آن برآمد که سویلو را برکنار کند. اما دولت باغچلی شریک اردوغان، مانع از برکناری سویلو شد و او را نگه داشت.
باغچلی، دیروز هم یک بار دیگر از سویلو دفاع کرده و اوزداغ را یک آدم سطحی و بی تربیت قمداد کرد. این در حالی است که اوزداغ قبلاً و پیش از آن که همراه با مرال آکشنر انشعاب کند، در حزب حرکت ملی، نزد باغچلی جایگاه ویژه ای داشت و با لفظ استاد، مورد خطاب قرار می گرفت.
در پایان باید گفت، پاتیل بزرگ سیاست در ترکیه به جوش آمده و با نزدیک شدن به انتخابات و احتمال پایان زمامداری اردوغان و حزب عدالت و توسعه، بسیاری از چهره های سیاسی، به سمت افشاگری و تسویه حساب روی می آورند.
انتهای پیام/