به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سالهای سال از حضور فیلم اولیها و نوع برخورد و حمایت با آنها میگذرد، اما هنوز هم مسئولان سینمایی و جشنوارههای داخلی در نوع حمایت از این سینماگران دچار تردید هستند. فیلم اولیها در سالهای قبل به اوج کار خود رسیدند و توانستند با ساخت فیلمهای خوب و جریانساز و درو کردن جایزه در جشنوارههای داخلی و خارجی خودشان را به رخ سینمای ایران و جهان بکشند. کارگردانهایی که با سابقه ساخت فیلم کوتاه و دستیاری کارگردانها به عنوان فیلم اولی معرفی شدند. متأسفانه در دورههای گذشته هیچ حمایتی از این کارگردانها نمیشد و خیلی از آنها به اجبار به سمت تهیهکنندههایی رفتند که عملاً هیچ کاری برای پروژه انجام نمیدادند و فقط نام آنها به عنوان تهیهکننده در پروانه ساخت درج میشد تا مراجع سینمایی آنها را قبول کنند.
فیلم اولیها برای دریافت پروانه ساخت مجبور بودند با این تهیهکنندهها تعامل کنند تا بتوانند فیلمشان را بسازند. این تهیهکنندههای صوری که فقط از نام آنها استفاده میشد در برخی موارد تا نیم میلیارد تومان دستمزد میگرفتند تا نامشان به عنوان تهیهکننده در پروانه ساخت فیلم یک کارگردان فیلم اولی درج شود. برخی از آنها صرفاً با در اختیار قرار دادن کارت تهیهکنندگی خود پولهای بسیار زیادی را به جیب زدند و منت خود را بر سر کارگردان تازهکار سینمای ایران میگذاشتند. اینگونه نه تنها فیلمساز اولی ما با تهیهکننده مجرب و دلسوزی مواجه نبود بلکه تک و تنها باید خود زحمت فیلم خود را میکشید.
اما در دوره اخیر، مسئولیت فیلم اولیها را بر عهده بنیاد سینمایی فارابی نهادهاند و باید دید این بنیاد به عنوان نهاد ملی سینمای ایران بر اساس مأموریتهای تعریفشدهاش در برنامه پنج ساله توسعه خود تا چه اندازه نقش تسهیلگری را ایفا میکند. آیا فیلمسازان اول از دستاندازی که در سالهای اخیر گرفتار آن شده بودند، به واسطه نگاه حمایتیتر فارابی راحت میشوند یا خیر؟ بدون شک اگر فارابی بتواند چالش تهیهکننده را برای فیلم اولیها حل کند یک اقدام پسندیده و جاودان در صنعت سینمای ایران بهجا خواهد گذاشت.
قطعاً حمایت از فیلم اولیها فقط منوط به حمایت مادی نیست و باید مراقب بود که همچون گذشته حمایت از فیلم اولیها به رانتی برای افراد خاص بدل نشود. در نشستی که طی هفتههای گذشته بین کانون کارگردانان و مهدی جوادی مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی صورت گرفت، فارابی ملزم به حمایت از این کارگردانهای جوان شده است. جوادی همچنین در ماههای گذشته و با جلساتی که با صندوق توسعه مهر داشته، توانسته است تا حدی هر چند کم از نظر مالی کمکهایی را برای سینماگران جذب کند. حال باید دید این طرح و حمایت عملی خواهد شد و یا فقط در حد حرف باقی خواهد ماند و او در سمت مدیر عاملی فارابی میتواند کمکی هم به فیلم اولیهای مستعد داشته باشد تا از این بلاتکلیفی حمایتی رهایی پیدا کنند.
فارابی میتواند با برنامهریزی ضمن ارتباط دادن میان فیلماولیها با تهیهکنندگان مجرب، دلسوز و متعهد، در فیلمهایی که همسو با سیاستها و وظایف آنان است، نیز مشارکت کرده و حتی خود سرمایهگذار اصلی فیلم شود. اینگونه مسیر تسهیلگری به فرصتی برای تربیت و رشد فیلمسازان اول ایران تبدیل خواهد شد.
این فیلمها باید از اولویت موضوع فیلمسازی در سینمای ایران برخوردار باشد و باید با یک تصمیم درست به موضوعاتی که اشاره به مشکلات امروز جامعه دارد اما سیاهنمایی نیست، ورود کرد. امروزه بزرگترین مسئله اجتماعی کشور پیری جامعه ایرانی تا 20 سال آینده است، از طرفی وضع اقتصادی و شرایط معیشتی مردم بسیار دشوار شده و باید در این باره فیلمهایی ساخته شود تا ضمن اشاره به مشکلات بهصورت واقعبینانه، شخصیتهایی با اراده و همتهای بلند برای برون رفت از مشکلات نشان داده شود. فیلمهای اجتماعی سینمای ما در این سالها بیش از راهگشا بودن تلخ و ناامیدکننده بوده و همین امر باعث ایجاد یأس و ناامیدی بیشتر در بین مخاطبان شده است. هر چند باید مشکلات را قبول کرد، اما اینکه بخواهیم نشان دهیم که اوضاع امروز مردم ما سیاهی و تلخی کامل است، قطعاً روایت درستی از امروز ایران نیست. سینما همیشه تأثیرگذار بوده و خواهد بود و بایستی از این هنر در راستای روایت صحیح و ایجاد شور و نشاط در جامعه استفاده کرد. هر کار فرهنگی قطعاً با هزینههایی همراه خواهد بود و نمیتوان با دست خالی به مقابله فرهنگی و سینمایی با مسائل و مشکلات پرداخت. سینماگران و مدیران سینمایی بایستی این موضوع را به خوبی درک کنند و باید از طرف مسئولان به این نتیجه برسیم که سینما میتواند راه مقابله با تهاجم فرهنگی باشد.
باید این هزینه را امروز بپردازیم تا فردا برای مقابله با تهاجم فرهنگی دست بسته نباشیم. از شروع سال جدید چند فیلم خوب در سینماهای کشور اکران شده و ساخت و اکران فیلمهایی چون «موقعیت مهدی»، «هناس»، «بدون قرار قبلی» و... باید ادامه پیدا کند تا مخاطب را به دیدن فیلم خوب تشویق کنیم. بایستی ذهن مخاطب را از اینکه فیلمها را با فروش آن بسنجند، دور کنیم و به مخاطبان بگوییم که برخی فیلمها سینما هستند و فقط جنبه سرگرمی ندارند. باز هم بایستی تکرار کرد که کار فرهنگی هزینه دارد و اگر این هزینه امروز پرداخت نشود، در آیندهای نه چندان دور باید دهها برابر هزینه شود.
انتهای پیام/