به گزارش خبرگزاری تسنیم از آمل، وقتی باهاشون هم قدم شدیم فقط شور و هیجان را در نگاهشان دیدیم، گامهای بزرگ برمیداشتند طوری که همقدم میشدم برای رسیدنشان باید قدمهایم را تندتر برمیداشتم.
خیسی صورتشان نشان میداد که درجه هوا چقدر بالاست که این گونه از سر و صورتشان عرق جمع و حتی از چانهشان به زیر گلویشان جاری میشود. یکی کولهپشتی به دوش، آن یکی ساک به دست، دیگری هم فقط با کیف دورکمری گام برمیداشتند. با هر بار جابهجایی کولهپشتی بر روی شانهشان مشخص میکرد که بارشان سنگین است، اما ندیدم آهی از خستگی این بار سنگین بر لب بکشند.
با هر پنجاه قدم نگاهی بر ستونهایی میانداختند و پس از عبور از این ستونهای لبخندی بر لب میآوردند. با نگاه به آن ستونهای و نصب پلاکی با نوشته اعداد همان "عمود" معروف این راه است و گذر از این عمودها نشان دادن مقدار راهشان و لبخند آنها یعنی یک عمود را بیشتر طی کردن.
در آن جمعیت بزرگ قرار گرفتیم، تعدادشان بیشتر نشان میداد که آنگونه با گامهای استوار به جلو قدم میگرفتند و برایم خیلی سوال برانگیز بود که چه چیز مهمی آنها را به این مسیر کشاند آن هم در دمایی با 47 درجه سانتیگراد که از ساعت 10 صبح تا 19 عصر حرارت آن غیرقابل تحمل برای بیرون رفتن است، اما آنها با سرعت آن مسیر را طی میکنند.
مشتاق گفتوگو با هر یک از آنها شدم که بدانم چه چیزی باعث آمدنشان به این راه شد تا اینگونه مشتاق و با شتاب آن هم در یک رقابت شدید پاهای خودشان را سرعت ببخشند و سریعتر آن ستونهای آهنی سبز رنگ با پلاکهای نصب شده را طی کنند.
آقایی که خود را مجتبی انصاری معرفی کرده میگوید که پس از 33 سال گرفتن عمر از خداوند متعال اولین بار زائر کربلا شده و خرسند از اینکه امیرالمؤمنین(ع) و امام حسین(ع) برای اولین بار این روزی را به وی داده تا توانست در کنار سایر زائران در این مکان پاک و حسینی قدم به قدم گام بردارد.
وی بیان کرد: اینجا همه یکدست، یکرنگ و بدون ادعا و با وجود داشتن مشکلات به یکدیگر کمک میکنند و این مسیر الهی را طی میکنند.
این زائران اربعینی ادامه داد: مشتاق بودم آن سختیهایی که حضرت رقیه(س) و حضرت زینب(س) در این مسیر طی کردند بتوانم کوچکترین سختی آن راه را ببینم، مسیری که بدون آب طی کردند و خوشحالم امسال توانستم در این راه قرار بگیرم.
راهم را ادامه میدهم تا برای استراحت وارد موکب ایرانی از استان مازندران، شهرستان آمل به نام موکب علی بن موسی الرضا(ع) میشوم، موکبی که در طول مسیر کم نیستند آن هم از کشورهای مختلف که چقدر سخاوتمندانه و مشتاقانه به پذیرایی زائران اربعینی میپردازند.
در آنجا دختر خانم جوانی که لباس عربی با چفیه سیاه و سبز آن هم به شکل لبانی بسته شده نظرم را به خود جلب کرد به سمتش میروم و میپرسم از کجا آمده و برای چندمین بار در این راه گام برداشتند. خودش را فاطمه عامریان از شاهرود معرفی کرد که اولین بار در این اربعین حسینی گام برداشته است.
وی آمدنش را به عشق کربلا و گفتن حاجتش عنوان و مطرح میکند که آمدم بگویم ما هم میتوانیم بیاییم، یک امام حسینی(ع) وجود دارد که حاجت ما را میدهد و دعا برای کسانی کنم تا قسمتشان شود و امام حسین(ع) آنها را بطلبد.
این زائر شاهرودی انتخابش از پیادهروی در اربعین حسینی به این دلیل گفت که حضرت زینب(س) آن همه سختی کشید و برای کربلا این همه مسیر را طی کرد ما هم این مسیر و سختی را طی کنیم، اگر چه ما همراهمان آب هست اما خانم زینب کبری(س) آب نداشتند.
در آن موکب تا غروب ماندیم و پس از استراحت و پذیرایی خوب و مناسب و گرفتن بسته فرهنگی از آن جا خارج و همراه سایر زائران پیادهروی اربعین حسینی شدیم.
همچنان به خیل جمعیت نگاه میکردم که چند جوان دیگر نظرم را جلب کرد با آنها وقتی همصحبت شدم یکی میگفت دومین بار است، دیگری میگفت: چهارمین بار و یک جوان دیگر با هیجان گفت اولین بارش است. گفته همهشان از شهرستان قائمشهر استان مازندران راهی این راه طریقت شدند.
آن جوان آمدنش را به عشق امام حسین(ع) گفته اینکه از بچگی مشتاق آمدن به اربعین بوده تا به سن 26 سالگی رسیده و امروز امام حسین(ع) مرا طلبید. وقتی پرسیدم این راه و این گرما سخت نیست؟ با صدای محکم گفت که همه سختیهایش را دوست دارم و همه چی عالی است.
از دوست دیگرش وقتی پرسیدم این گرما اذیت نمیکند میگوید نه اصلا از این بدتر هم شود باز هم به عشق امام حسین(ع) میرویم. جوان دیگری در ادامه این مسیر که برای چندمین سال مشرف به پیادهروی اربعین حسینی شده در این گفتوگو عنوان میکند که آنکه برای اولین برای اربعین آمده برای زیارت است، اما برای چندمین بار میآید در واقع تجدید بیت با آقاست و این چندمین بار آمدن همان تجدید بیت همانگونه که زیر قبه قرار میگیرید حاجتتان برآورده میشود و آن هم دعای کسانی که گناهی مرتکب نشدهاند و این خصلت زیارت آقا عبدالله الحسین(ع) است کسی که زیارت ایشان میرود گناهش پاک میشود.
وی ادامه میدهد که کسی که به حج میرود به وی میگویند که رفته بیت الله، خانهای که به خود انتصاب داده و میگویند زیارت بیتالله نمیگویند رفته زیارت خدا، اما کسی که به زیارت آقا عبدالله(ع) میرود میگویند رفتند زیارت امام حسین(ع)؛ به فرموده امام رضا(ع) "هر کس حسین بن علی(ع) زیارت کند مانند کسی را میماند که خدا را در عرش را زیارت کرده است" و این فرق بین زیارت عبدالله الحسین(ع) با بیتالله است و این باعث میشود تا این همه آدم را به سمت خودش بکشاند.
گزارش را پایان میدهم و همراه این عاشقان حسینی میشوم تا علاوه بر قرار گرفتن این مشتاقان آقا عبدالله الحسین(ع) با شور اولینهای اربعینی به عشق حسین(ع) گام بردارم.
گزارش و فیلم از کبریا مقدس
انتهای پیام/