به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، هشت سال دفاع مقدس نظارهگر رشادتهای زنان کرمانشاهی بود که علاوه بر حمایت از مردان خود برای حضور در جبهههای جنگ، خود نیز پشت جبهههای جنگ پشتیبانی و تهیه تداکرات را به عهده داشتند و در بسیاری از موارد نیز در نزدیکترین نقطه به خط مقدم به مداوای مجروحان میپرداختند.
گاهی نیز شیرزنی همچون فرنگیس بیمهابا و تنها با داشتن تبری برای دفاع از آب و خاک خود یک نیروی رژیم بعث را به هلاکت میرساند و دیگری را به اسارت میگیرد و این گونه نام و هویت زن ایرانی را برای همیشه زنده نگه میدارد.
خانواده شهدا و ایثارگران خود مایه آفرینش حماسههای بیبدیل در استقامت شدند و پشت مردان رزمنده را گرم کردند و گاه در یک خانواده چهار پنج شهید و ایثارگر یا شاید هم بیشتر تقدیم کردند. باور اینکه مادر چهار شهید بر تن فرزند پنجم خود نیز لباس رزم بپوشاند جز در افسانهها دشوار میشود دید اما مردم دیار ما افسانه را به واقعیت تبدیل کردند و ایثار را به حد کمال رساندند.
اکنون نیز زنان این سرزمین با وجود هجمهها و تهاجم فرهنگی بسیار علیه حجاب، هویت خود را حفظ کرده و همچون دفاع مقدس اما در عرصههای دیگر در حال فعالیت هستند.
استان کرمانشاه از نظر تعداد جانبازان زن رتبه نخست کشور، تعداد شهدای زن معادل 946 شهید رتبه دوم کشور و تعداد شهدای زنی که در جبهه جنگ به شهادت رسیدند رتبه نخست کشور را دارد و همین آمار برای نشان دادن غیرت و همت زنان این خطه کافی است.
مهوش مهابادی امدادگر دوران دفاع مقدس در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در کرمانشاه، اظهار داشت: در روزهایی که انقلاب در حال پیروزی بود اعلامیه و نوارهایی را به ما دادند که در مسجد آیتالله بروجردی توزیع کنیم و نزدیک به اذان مغرب که از مسجد خارج شدیم نیروهای ساواک اطراف مسجد را احاطه کرده بودند.
وی عنوان کرد: زمانی که مجسمه شاه را در میدان فردوسی پایین آوردند تا غروب در پارک لاله خود را مخفی کرده بودیم که جو آرام شود و به منازل خود برگردیم.
مهابادی گفت: بعد از پیروزی انقلاب و تشکیل سپاه گفته شد افرادی برای حوزه درمان نیاز است و باید تحت آموزش قرار بگیرند که با چند نفر از دختران جوان دیگر به سپاه مراجعه کردیم و بعد از مصاحبه و آزمون قبول شدیم و برای آموزش پرستاری به تهران اعزام شدیم و حدود 6 ماهی در بیمارستانهای مختلف آموزش دیدیم.
وی افزود: زمانی که عراق به قصرشیرین حمله کرد به ما اعلام شد که نیروی آموزش دیده باید در کرمانشاه مشغول به کار شوند و بخشی از بیمارستان طالقانی تحت نظر سپاه به مجروحان خدمترسانی میکرد و ما در این بخش مشغول بودیم.
مهابادی گفت: در آن دوران شهر کرمانشاه نیز یک منطقه جنگی بود و هر روز در تیررس حملات هوایی عراق قرار میگرفت و تمام مجروحانی که در منطقه غرب مجروح میشدند به بیمارستان طالقانی منتقل میشدند و زمانی که ظرفیت پر میشد به بیمارستانهای دیگر همچون امام خمینی(ره) اعزام میشدند.
این پرستار دفاع مقدس میگوید: بعد از انجام کارهای اولیه برای مجروحان، به شهرهای بزرگ همچون تهران، مشهد و شیراز اعزام میشدند.
وی افزود: در آن زمان برای کادر درمان وسایل یکبار مصرفی وجود نداشت و سرنگها شیشهای و سرسوزنها فلزی بود و پتو و ملحفه دور ریختنی وجود نداشت.
مهابادی عنوان کرد: زمانی که عملیاتی انجام میشد 500 مجروح به یکباره به بیمارستان طالقانی منتقل میشد و بعد از ساماندهی این مجروحان با کوهی از لباس، پتو و ملحفه آغشته به گل و خون مواجه میشدیم.
وی گفت: در آن زمان همه انقلابی نبودند و افرادی بودند که آسانسور و ماشین لباسشویی بیمارستان را از کار میانداختند و ما زمانی که از بابت مجروحان و رسیدگی به آنها آسوده خاطر میشدیم این لباس و پتوها را در حمام بخشهای مختلف میشستیم و روی پشت بام بیمارستان پهن میکردیم که برای استفادههای بعدی خشک شوند.
مهابادی افزود: همه اطرافیان این کارها را بدون درخواست کسی انجام میدادند و همه این را وظیفه خود میدانستیم زیرا عزیزانی که گروه گروه به منطقه اعزام میشدند میدانستند که خط شکن هستند و احتمال بازگشت آنها بسیار کم است اما با این وجود رفتند و هزاران نفر برای خط شکن شدن داوطلب میشدند.
سردار کرمی فرمانده لشکر مردم پایه 29 حضرت نبی اکرم(ص) نیز با اشاره به اینکه زنان به عنوان نیمی از جامعه اسلامی از ابتدای انقلاب نقش شایسته و بایستهای در پیروزیها داشتند بیان کرد: پیروزی ما در انقلاب و هشت سال دفاع مقدس مرهون شیرزنانی بود و هست که در تمام عرصهها پا به پای مردان و حتی جلوتر از مردها حرکت کردند.
وی گفت: اشتیاق و روحیه غیرت و همتی که در زنان ایرانی وجود دارد با وجود تمام هجمههای جنگ نرم سبب شده بانوان ایرانی همیشه در خط مقدم بوده و رزمندگان به واسطه حمایتهای مادران و همسران خود به پیروزی رسیدند.
انتهای پیام/