به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، اس ار اف سوئیس در گزارشی به شرایط هرج و مرج در فرانسه در پی اعتصاب طولانی مدت کارکنان پالایشگاه ها پرداخته و نوشت: بیدار شدن در ساعت چهار صبح و شروع جستجوی یک قطره بنزین، در این شرایط چه کسی میتواند با ماشین به محل کار برود؟
در پاریس تنگناها و محدودیت های بنزین کمتر حس می شود و مردم با مترو یا دوچرخه سر کار می روند. از سوی دیگر، در مناطق روستایی، بر اساس بررسیها، 70 درصد مردم هیچ ارتباطی با وسایل نقلیه عمومی ندارند.
هلن میارد-دلاکروا، استاد تاریخ معاصر آلمان در دانشگاه سوربن پاریس میگوید فرانسه یک کشور تقسیم شده است و پیرامون آن در مقابل مرکز قرار دارد.
در ادامه این گزارش آمده است: در حال حاضر، دو شکل اعتراض همزمان در فرانسه در حال توسعه است: از یک سو، اعتصاب کلاسیک توسط اتحادیه ها برای دریافت دستمزد بیشتر که امسال بسیار شدید است و تورم، بودجه کارکنان را می خورد. در عین حال، شرکت های انرژی بالاتر از حد متوسط از این بحران سود می برند. به همین دلیل است که کارکنان پالایشگاه ها در بخش انرژی و هم اکنون در نیروگاه های هسته ای اعتصاب می کنند.
از سوی دیگر اعتراضی از سوی ناراضیها شکل گرفته است. میارد دلاکروا میگوید: این اعتراضات سازمانیافته نیست، قیام انقلابی افرادی است که احساس میکنند عقب ماندهاند و فریاد میزنند تا شنیده شوند. به گفته وی این اعتراضات قابل قیاس با اعتراضات جلیقه زردها است که چهار سال پیش صدها هزار نفر در این تظاهراتها به خیابانها آمدند.
در این میان نگرش جنبش افراطی "اجتماع ملی" تحت رهبری مارین لوپن قابل توجه است. به نظر می رسد که او در مورد نحوه واکنش به اعتراضات تصمیم نگرفته است، این حزب حزب منتظر است ببیند وضعیت چگونه پیش می رود چرا که او نماینده مردم کوچکی است که اکنون بنزین دریافت نمی کنند و همچنین نماینده کارگرانی است که اکنون در پالایشگاه ها اعتصاب می کنند. هلن میارد دلاکروا می پرسد که لوپن باید در کدام طرف باشد؟ به گفته وی این بلاتکلیفی در بسیاری از احزاب سیاسی، از جمله گروه اطراف امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، جریان دارد.
برای این استاد تاریخ معاصر در دانشگاه سوربن، این سوال پیش می آید که آیا دولت فرانسه می تواند به اندازه کافی سریع عمل کند؟ افزایش دستمزد برای حمل و نقل عمومی و شرکت برق دولتی می تواند اعتصاب های بیشتر را کاهش دهد.
به گفته وی این پیش نیازی است برای این که پاییز و زمستان داغی مانند جلیقه زردها در سال 2018 وجود نداشته باشد. یا حتی یک جنبش اجتماعی جدید گسترده تر، همانطور که ژان لوک ملانشون، سیاستمدار چپگرا در ذهن دارد شکل نگیرد. میارد دلاکروا می گوید: دولت در حال حاضر نمی تواند چنین جنبش اعتراضی را تحمل کند.
امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه در پی تداوم اعتصاب کارکنان پالایشگاه ها روز دوشنبه یک نشست اضطراری در کاخ الیزه تشکیل داد. وی این انتقاد را وارد کرد که برای پایان دادن به بحران سوخت در سریع ترین زمان ممکن سنگ تمام گذاشته نمی شود.
ژان لوک ملانشون، نامزد شکست خورده جناح چپ در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه ، دوباره در تظاهرات بعد از ظهر یکشنبه در پاریس وعده تغییر قدرت به چپ ها را داده و تاکید کرد: اعتراضات اجتماعی جبهه مردمی جدیدی را به قدرت خواهد آورد.
اعتصاب ها به طور فزایندهای به یک آزمون استرس زا برای زندگی عمومی در فرانسه تبدیل می شود. اتحادیه CGT همچنان به مخالفت خود با توافقنامه انجام شده در توتال انرژی که توسط دو اتحادیه دیگر تایید شده است، ادامه می دهد. در این توافق افزایش هفت درصدی حقوق و پاداش های مختلف برای کارمندان در نظر گرفته شده است. CGT خواهان افزایش 10 درصدی حقوق است.
وضعیت عرضه در منطقه پایتخت به ویژه متشنج است. 42 درصد از پمپ بنزین ها در منطقه بزرگ پاریس تحت تأثیر کمبود سوخت قرار گرفتند. سه پالایشگاه از هفت پالایشگاه و پنج انبار سوخت روز دوشنبه اعتصاب کردند. کارکنان راه آهن دولتی SNCF و شرکت حمل و نقل عمومی RATP نیز می خواهند امروز سه شنبه اعتصاب کنند.
دولت مجدداً دستور اجبار قانونی را صادر کرد و به هفت کارگر دستور داد تا در دو انبار سوخت برای بهبود خدمات در پمپ بنزین ها کار کنند. اگنس پانیر روناچر، وزیر انرژی فرانسه روز دوشنبه گفت: ما این کار را برای فرانسوی ها انجام می دهیم، نه علیه اعتصاب کنندگان. این کاملا ضروری است تا مردم بتوانند سر کار بروند.
اعتصابهای مداوم پالایشگاهها در فرانسه وضعیت پمپ بنزین ها را در آخر هفته هم وخیم تر کرد. "الیزابت بورن"، نخست وزیر فرانسه اکنون در حال تشدید شرایط تعهد به کار در بین کارکنان پالایشگاهها است.
با توجه به اعتصابهای مداوم در پالایشگاهها و انبارهای سوخت فرانسه، "الیزابت بورن"، نخست وزیر فرانسه، کارکنان اعتصاب کننده را متعهد به انجام کار ضروری کرده و آن ها را تهدید کرده است.
اعتصابها در صنعت نفت فرانسه سه هفته است که ادامه دارد.
مسافران، رانندگان تاکسی، پرستاران، صنعتگران، رانندگان آمبولانس و مربیان رانندگی از جمله گروههایی هستند که بیشترین آسیب را دیدهاند. آنها طی مسیرهای طولانی و ساعتها انتظار برای تهیه سوخت را تحمل میکنند.
دولت امانوئل ماکرون، رئیسجمهور فرانسه، برخی از کارگران اعتصابکننده را مجبور کرد این هفته به سر کار بازگردند و انبارهای سوخت را باز کنند، اقدامی که خشم اتحادیهها را برانگیخت، اما دادگاهها آن را تأیید کردند.
از اواخر سپتامبر، کارگران در مهمترین پالایشگاههای شرکت فرانسوی توتال انرژی و شرکت آمریکایی اسو اکسون موبیل دست به اعتصاب زدهاند. آنها خواهان افزایش حداقل ده درصدی حقوق و پاداش هستند. اگرچه دولت بخشی از ذخایر استراتژیک را آزاد کرده است، اما سوخت کافی به پمپ بنزینها نمیرسد.
انتهای پیام/