به گزارش خبرگزاری تسنیم، دوره شش ساله ریاست جمهوری میشل عون در لبنان دوشنبه 9 آبان (31 اکتبر) به طور رسمی پایان یافت. هر چند که او یکشنبه یک روز زودتر کاخ ریاست جمهوری را ترک کرده بود.
خواجوئی پژوهشگر و مدیر گروه مطالعات لبنان پژوهشکده تحقیقات استراتژیک خاورمیانه با اشاره به انتخاب عون در سال 2016 به عنوان سیزدهمین رئیس جمهوری لبنان گفت: عون در آن زمان شخصیتی شناخته شده در لبنان بود. او در سال های 1984 تا 1989 فرمانده ارتش و در سال های 2005 تا 2016 نماینده پارلمان و رهبر حزب مسیحی جریان ملی آزاد به عنوان یکی از اصلی ترین احزاب مسیحی بود.
وی شرایط لبنان طی شش سال حضور عون در جایگاه ریاست جمهوری را به دو دوره ثبات و بی ثبات تقسیم کرد و گفت: از پاییز سال 2016تا پاییز سال 2019 لبنان شرایط به نسبت آرام و با ثباتی را شاهد بود. شرایط امنیتی بعد از یک دوره تحرکات گروه های تروریستی بهبود یافته بود و کابینه لبنان در آن سال ها به ریاست سعد الحریری یکی از دوره های طولانی و باثبات را شاهد بود.
به گفته این تحلیلگر، در دولت سعد الحریری در آن سال ها همه گروه ها حضور داشتند و نوعی وفاق وجود داشت و این تصور شکل گرفته بود که لبنان در مدار آرامش و ثبات قرار گرفته است.
خواجوئی در توصیف دوره سه ساله دوم ریاست جمهوری عون گفت: از پاییز سال 2019 به بعد شرایط لبنان کاملا دگرگون شد. اعتراض های خیابانی علیه فساد و کارآمدی کلید خورد و باعث کناره گیری دولت الحریری و روی کارآمدن دولت حسان دیاب شد که فاقد حمایت گروه های سیاسی عمده لبنان بود. در این دوره شکاف های سیاسی شدت می گیرد.
وی افزود: در این دوره شرایط اقتصادی رو به وخامت می گذارد. ارزش پول ملی سقوط می کند و فقر و بیکاری و تورم به صورت سرسام آور و بی سابقه افزایش می یابد. به طوری که طبق گزارش بانک جهانی، بحران اقتصادی لبنان یکی از سه بحران بزرگ جهان از قرن نوزدهم به این سو است.
این تحلیلگر مسائل لبنان با اشاره به کاهش ارزش لیره واحد پول لبنان گفت: هر دلار آمریکا در ابتدای دوره ریاست جمهوری عون، معادل 1500 لیره بود اما در پایان دوره ریاست جمهوری وی، ارزش هر دلار به بیش از 40 هزار لیره رسید.
وی افزود: بحران کرونا وخامت اوضاع اقتصادی را تشدید کرد و انفجار بندر بیروت نیز که باعث کشته شدن ده ها نفر شد ضربه دیگری به اقتصاد لبنان وارد کرد و اوضاع را بحرانی تر کرد.
خواجوئی در عین حال یادآور شد که الزاماً عون نقش اصلی در این اتفاقات تلخ نداشت اما به هر حال وقوع آنها در دوره حکمرانی او صورت گرفت.
این تحلیلگر یکی از مهمترین رویدادهای دوره ریاست جمهوری عون را توافق ترسیم مرزها بین لبنان و رژیم صهیونیستی دانست که در روزهای آخر ریاست جمهوری عون به وقوع پیوست و حامیان او، آن را یکی از دستاوردهای این دوره توصیف کرده اند.
مدیر گروه مطالعات لبنان پژوهشکده تحقیقات استراتژیک خاورمیانه در ادامه گفت و گو با تسنیم به نزدیکی عون به حزب الله اشاره کرد و گفت: او و امیل لحود را می توان دو رئیس جمهوری در لبنان دانست که نزدیک ترین روابط را با حزب الله داشتند و حامی سلاح مقاومت بودند.
به گفته وی، اتحاد حزب الله و عون ریشه در توافق دو طرف در سال 2006 بعد از جنگ سی و سه روزه دارد که محتوای اصلی آن حمایت از مقاومت و سلاح آن بود.
خواجوئی در عین حال گفت که اشتراکات حزب الله وعون درباره اصل مقاومت بود و الزاما به معنای نبود اختلاف نظر بین آنها نبود و بسیاری از اقدامات عون مورد حمایت و تایید حزب الله قرار نگرفت.
وی در بخش دیگر گفت و گو به تحلیل آینده پرداخت و گفت: عون در حالی صندلی ریاست جمهوری را ترک می کند که هنوز رئیس جمهوری جدید را پارلمان انتخاب نکرده است.
خواجوئی تکثر موجود در پارلمان را که در انتخابات اخیر بیشتر از قبل شده مانع اصلی در انتخاب نشدن رئیس جمهوری جدید می داند.
وی گفت: لبنان امروز در شرایطی است که نه رئیس جمهوری دارد و نه دولت رسمی چرا که دولت نجیب میقاتی نیز از نظر حقوقی، دولت موقت و به اصطلاح پیشبرد امور است.
تحلیلگر مسائل لبنان پیش بینی کرد که فعلا چشم اندازی برای گشایش این بن بست و پایان خلا ریاست جمهوری و خلا دولت در کوتاه مدت وجود ندارد.
انتهای پیام/