به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، "دیوید میلر"، استاد سابق دانشگاه بریستول بریتانیا و فعال سیاسی-اجتماعی حامی حقوق ملت فلسطین در پاسخ به این سؤال که شبکه تلویزیونی پرستیوی در سال 2007 آغاز به کار کرد و در سال 2011 توسط دولت بریتانیا با تحریمهای گستردهای رو به رو شد، این مسئله چه معنایی را در مورد نوع برخورد و مواجهه دولت بریتانیا با مفهوم آزادیِ بیان دارد؟ گفت: بریتانیا سالهاست که خود را به عنوان یک لیبرال دموکراسی مدرن که مهد آزادیهای مختلف است به جهانیان میشناساند، با این حال، این قبیل رویههای آن در خاموش کردن صدای رسانههای مستقلی نظیر شبکه پرستیوی، نشان میدهد تا چه اندازه ادعاهای لندن در رابطه با تعهدات آن به آزادی بیان و دموکراسی دروغ و بیپایهاند.
البته که به نظر من برخورد تقابلی دولت بریتانیا با شبکهای نظیر پرستیوی را بایستی بخشی از طرحواره کلانتر کنشگری آن در چهارچوب پیشبرد طرحهایش در قالب امپریالیسم رسانهای در جهان نیز ارزیابی کنیم. پرستیوی نقشی قابل تأمل در زیرسؤال بردن و به بحث گذاشتن بسیاری از رویههای نادرست دولت بریتانیا و متحدان آن در عرصه بینالمللی داشته و دارد و برخورد بریتانیا با این شبکه، نشان میدهد که اساساً دولتمردان بریتانیایی به هیچ عنوان تحمل شنیدن صداهای مخالف با خود را ندارند و با زیرپاگذاشتن شعارهای خود در باب تعهد به دموکراسی و آزادی، به راحتی این قِسم رسانهها را کنار میزنند و سرکوب میکنند.
"روشن صالح"، روزنامهنگار و فعال حوزه رسانهای و از چهرههای حامی ملت فلسطین نیز معتقد است که یکی از ویژگیهای بارز شبکه پرستیوی که از زمان آغاز فعالیت آن بسیار مورد توجه بوده، این نکته بوده است که این شبکه تریبونی برای همه حتی مخالفان جمهوری اسلامی ایران نیز بوده و هست. در واقع، نگاه رسانهای شبکه پرستیوی برخلاف جریان رایج در غرب مبتنی بر حذف افراد نبوده بلکه سعی داشته همه بتوانند صدای خود را در قالب این شبکه عرضه کنند و دیدگاههای خود را مطرح سازند.
اساساً اینطور به نظر میرسد که برخوردهای قهری که با پرستیوی در جهان غرب و در برتیانیا صورت میگیرد و در قالب این برخوردها سعی میشود تا صدای این شبکه به جایی نرسد نیز ناشی از شگفتزده شدن جریانهای سیاسی و رسانهای غربی از رویکردهای خاص رسانهای این شبکه است که در عین روشنگر بودن، بیپایه و اساس بودن اتهامات آنها علیه پرستیوی و جریانهای رسانهای ایران را نیز برملا میسازد.
دیوید میلر در ادامه در پاسخ به این سؤال که آیا تحریمهای جدید کشورهای غربی و به ویژه اروپاییها علیه شبکه پرستیوی به کنشگری رسانهای این شبکه آسیب جدّی وارد میکند یا خیر؟ گفت: غرب و به طور خاص بریتانیا در مدت اخیر سعی داشتهاند که به هر نحو ممکن صدای پرستیوی را ساکت کنند و تحریمهای اخیر علیه این شبکه نیز در همین راستا معنا و مفهوم پیدا میکنند.
با این حال، نکته اساسی در این میان این است که شبکه پرستیوی صدای بیصدایان در کشوری نظیر بریتانیا است و اینکه به کل پیوندهای مخاطبان با این شبکه قطع شود چندان واقعبینانه نیست. البته که صِرف تحریمهای غرب علیه یک شبکه رسانهای، خود کنجکاویهای زیادی را در مورد آن شبکه بر میانگیزد و حتی میتواند مخاطبان بیشتری را به سمت آن جلب کند.
در عین حال نباید فراموش کرد که پرستیوی در قالب فضای وِب و شبکههای اجتماعی نیز حضور گستردهای دارد و میتواند از ظرفیتهای خود در این رابطه جهت تداومبخشی به فعالیتهای خبری و رسانهایاش استفاده کند. از این رو، بعید میدانم که اقدامات تقابلی اخیر علیه شبکه پرستیوی منجر به ساکت شدن کامل صدای این شبکه شوند.
روشن صالح نیز تصریح کرد که بهانههایی که مقامهای غربی جهت تحریم شبکه پرستیوی در مدت اخیر بیان داشتهاند به هیچ عنوان قابل قبول نیست. آنها صرفاً با طرح برخی ادعاها علیه پرستیوی این شبکه را به همراه شمار دیگری از شبکههای ایرانی تحریم کردهاند؛ این حقیقتاً شرمآور است.
به نظرمن غرب اساساً از مطرح شدن صداها و جریانهای آلترناتیو رسانهای شدیداً هراس دارد و کنشگریهای اخیر آن علیه شبکه پرستیوی را نیز بایستی از همین منظر درک کرد. اینکه غرب صدای یک رسانه را قطع میکند یعنی اساساً با پیام آن مشکل دارد و نتوانسته در میدان اقناع افکار عمومی با آن رقابت کند.
دیوید میلر نیز تأکید کرد که یکی از نکات عجیب در مورد اقدامات دولتهای غربی علیه جریانهای رسانهای ایرانی نظیر شبکه پرستیوی این است که آنها ادعای خود علیه این شبکهها را مستند به مسائلی میکنند که از سوی جریانهای مخالف با ایران ارائه میشوند.
مثلاً یک بنگاه دروغپراکنی به اصطلاح رسانهای نظیر "ایران وایر" که عملاً در خدمت منافع غرب و نهادهای اطلاعاتی آن است ادعاهایی را علیه ایران مطرح میسازد و غرب با استناد به آنها علیه پرستیوی کنشگری میکند. این رویکرد تا حد زیادی نشان میدهد که اساساً جهان غرب در مواجهه با جریانهای رسانهای ایران صرفاً به دنبال بهانه است.
روشن صالح عنوان کرد نکته قابل توجه در مورد شبکه پرستیوی این است که این شبکه به ایران تعلق دارد و همچون بسیاری از رسانههای مطرح چینی، آمریکایی، انگلبسی، روسی و غیره، در واقع جهانبینیهای ایرانی را ارائه میکند. با این حال، نکته مهم در مورد پرستیوی که پیشتر نیز به آن اشاره شد این است که این شبکه به مخالفان خود نیز تریبون میدهد این در حالی است که جریانهای رسانهای غربی کمتر چنین کاری انجام میدهند و مهمتر از همه اینکه آنها ادعای استقلال هم دارند.
مسئلهای که با توجه به ماهیت عملکردهای آنها، حقیقتاً ادعایی گزاف است و تاکنون گزارشها و افشاگریهای زیادی در نقض این گزاره ارائه شده است. موضوعی که نمودی عینی از ریاکاری جهان غرب در فضای رسانهای را به نمایش میگذارد. در این میان نکته جالب توجه این است که هراس جریانهای سیاسی و رسانهای غربی و به ویژه صهیونیستها از اقدامات رسانهای شبکه پرستیوی موجب شده تا آنها دست به هرکاری بزنند تا مثلاً صدای این شبکه در قالب برنامههایی نظیر "فلسطین؛ محرمانهزدایی"، "اینسایت" و یا "پروندههای مخفی" را ساکت کنند.
درست به همین دلیل هم است که تاکنون گزارشهای مختلفی در مورد هدف قرار گرفتن شبکه پرستیوی از سوی لابی های صهیونیستی که نفوذ قابل توجهی را نیز در بریتانیا دارند منتشر شده است.
دیوید میلر نیز در پاسخ به این سؤال که دلیل اصلی هراس صهیونیستها از شبکه پرستیوی چیست؟ گفت: دلیل این مسئله کاملاً روشن است: پرستیوی در مورد جنایات و اقدامات پشت پرده رژیم صهیونیستی و لابیهای همراه با آن، افشاگریهای زیادی را انجام داده و میدهد و همین مسئله موجب شده تا رژیم صهیونیستی به شدت نگران باشد. در واقع، این مسئله که شبکه پرستیوی در قالب فعالیت رسانهای خود، میزان آگاهی و شناخت افکار عمومی در مورد ماهیت اقدامات نژادپرستانه و غیرانسانی رژیم صهیونیستی را بالا میبرد، حرکتی رو به جلو است که از اهمیت زیادی برخوردار است و صهیونیستها و متحدانشان را در انجام اقدامات گوناگون علیه پرستیوی، جسورتر و مُصرتر میکند.
دیوید میلر به طور خاص به این مضوع نیز اشاره کرد که صهیونیستها سالانه میلیونها دلار را در اقصی نقاط جهان به ویژه در جهان غرب هزینه میکنند تا تصویری دروغین را از خود به افکار عمومی عرضه کنند و کشورها و ملتهایی را که در نقطه مقابل رویههای خشونتآمیز و نژادپرستانه آنها هستند را بیاعتبار سازند. در این فضا، وجود شبکهای نظیر پرستیوی که به افشاگری از دروغهای آنها در این حوزه میپردازد و برنامههایشان را خنثی میسازد، به هیچ عنوان از سوی صهیونیستها پذیرفته شده نیست و درست به همین دلیل هم است که در سالهای اخیر آنها هر کاری توانستهاند انجام دادهاند تا صدای شبکهای نظیر پرستیوی را ساکت کنند اما در این رابطه موفق نبودهاند.
البته که صهونیستها در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی نیز دست به اقدامات فراوانی زدهاند تا بتوانند شاید از این طریق پرستیوی را تضعیف و آن را نزد افکار عمومی به مثابه رسانهای غیرمعتبر جا بزنند. مسئلهای که حداقل تا به امروز نتایج عکس داده و بیش از پیش پرستیوی را به مثابه رسانهای روشنگر به افکار عمومی بینالمللی معرفی کرده است.
روشن صالح نیز گفت که برنامه "فسلطین؛ محرمانهزدایی" شبکه پرستیوی در خدمت آرمان ملت فلسطین بوده و هست که همین مسئله در سالهای اخیر موجب شده تا حملات گستردهای علیه آن و شخصیتهایی که در آن حضور پیدا کرده و میکنند را شاهد باشیم. باید توجه داشته باشیم که اساساً جهان غرب و متحدان آن نظیر رژیم صهیونیستی هراس عجیبی از ظهور صداهای جدید رسانهای دارند. صداهایی که دستور کار اصلی آنها افشاگری از ظلم و جنایتهای صهیونیستها است.
انتهای پیام/