جای خالی یک گونه مهم ادبی در جایزه جلال

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پانزدهمین دوره جایزه جلال امشب، 24 دی‌ماه، با اعلام برگزیدگان در بخش‌های «داستان بلند و رمان»، «داستان کوتاه»، «مستندنگاری» و «نقد ادبی» به کار خود پایان می‌دهد. اکبر صحرایی، از اعضای هیئت علمی این دوره جایزه جلال و از برگزیدگان دوره‌های قبل این رویداد ادبی است. او در گفت‌وگویی تأکید کرده است که آنچه باعث رونق جوایز ادبی می‌شود، ایجاد فضا برای بررسی تمامی نحله‌ها و همه گونه‌های متداول ادبی است؛ البته می‌توان تلاش کرد که برخی از گونه‌های تازه نیز در این مسیر بیشتر در معرض توجه مخاطبان قرار گیرد.

این نویسنده نام‌آشنا ادامه داد: در حال حاضر در روزگاری به سر می‌بریم که باید به تمام گونه‌های داستان‌نویسی اهمیت داد و نمی‌شود یک گونه را طرد و گونه دیکر را ارجح قرار داد. به عنوان مثال، زمانی بود که رقابت بین داستان کوتاه و رمان وجود داشت؛ ولی حالا داستان‌های خیلی کوتاه یا مینی‌مال را هم داریم که باید در رقابت‌های ادبی برای آنها جای ویژه باز کرد.

نویسنده کتاب‌ «خمپاره خواب‌آلود» اضافه کرد: بعضی از دوستان شاید به این نوع داستان‌نویسی مینی‌مال اعتقادی نداشته باشند؛ ولی شخصاٌ فکر می‌کنم داستان مینی‌مال بسیار گونه مهمی است و شاید دلیل عدم استقبال از این حوزه توسط برخی نویسندگان، سختی کار باشد. جوایز ادبی مانند جایزه جلال می‌توانند با توجه به این گونه‌ها، شرایط رشد حرفه‌ای گونه و ارتباط بیشتر مخاطبان با آن را فراهم کنند.

وی ادامه داد: در دورانی هستیم که غلبه مجاز بر واقعیت بیشتر شده و بسیاری از کتاب‌خوان‌های حرفه‌ای نیز نسخه آنلاین را می‌خوانند؛ پس در این شرایط اینکه داستان های مینی‌مال که خیلی سریع‌تر می‌توانند در فضای مجازی دست به دست شوند، به عنوان یک گونه مهم مورد ارزیابی محافل ادبی قرار گیرند، بسیار خوب است.  داستان «مینی مال»، هنوز جایگاه خود را به دست نیاورده است؛ در داستان کوتاه نویسنده راحت تر می‌تواند ساختار داستانش را تنظیم کند، اما در کار کوتاه کوتاه (مینی مال) باید در اجماع، نویسنده حرف اصلی‌اش را بزند که این خود نیاز به دقت و هوشمندی بالای نویسنده دارد و برای همین رقابت میان مینی‌مال‌نویسان هم جذاب‌تر خواهد شد.

این نویسنده افزود: کتاب «آنا هنوز هم می خندد»، یکی از اولین کتبی است که در قالب داستان کوتاه کوتاه به نگارش درآمده است و به نظرم نسل جوان و نسل دهه 80 از این نوع کارها استقبال خوبی می‌کنند. ما در کنار داستان کوتاه کوتاه، می‌توانیم از پتانسیل جنگ نیز استفاده کنیم و به شکوفایی و ترغیب جوانان به حوزه ایثار و شهادت کمک کنیم. ظرف چند سال اخیر، جهش خوبی در زمینه خلق آثار حوزه ایثار و شهادت در قالب داستان کوتاه و رمان داشته ایم و امیدوارم این امر در مورد داستان کوتاهِ کوتاه هم اتفاق بیفتد. چه خوب می‌شود در رقابت های ادبی نیز به این گونه‌های منطبق با حال و هوای زمانه، توجه ویژه شود.

نویسنده کتاب «کانال مهتاب» تأکید کرد: در رقابت‌های ادبی باید از نویسندگان جوان بااستعداد نیز استقبال کرد و به آنها انگیزه و انرژی داد تا کار خود را با دقت بیشتری ادامه دهد. خودم چون سه سال مستمر در جبهه حضور داشته کارم را با نگارش آثاری مرتبط با جنگ آغاز کردم چون از دوران خاطرات زیادی داشتم و بعدها از رزمندگان نیز مصاحبه می‌گرفتم و تعداد بیشتری از خاطرات و روایت ها را ثبت کردم و در سال‌های ابتدایی نویسندگی بسیار زیاد دوست داشتم نظرات کارشناسان ادبی را درباره آثارم بدانم و برای همین فکر می‌کنم باید به جوانان نویسنده توجه داشت.

این نویسنده نقش رقابت‌های ادبی در احیای زیرژانرهای مختلف داستان‌نویسی را مهم قلمداد کرد و گفت: در ژانر کمدی و طنز در حوزه ادبیات دفاع مقدس دچار کم‌کاری هستیم و باید در کنار خاطره‌نگاری‌ها و ارائه رمان‌های جدی از جنگ، در حوزه طنز دفاع مقدس هم کار کنیم. چه خوب می‌شود که در رقابت‌های ادبی نیز به این گونه‌ها بها دهیم؛ چون تجربه ثابت کرده مخاطبان نیز از این آثار طنز استقبال می‌کنند.

وی درباره اهمیت رقابت‌های ادبی برای نویسندگان گفت: تا به امروز حدود 40 جلد کتاب نوشتم و در بین آثارم، کتاب‌هایی وجود دارد که در جشنواره‌ها درخشیدند و توانستم جوایزی را دریافت کنم. طبیعی است که این جوایز به نویسنده انرژی می‌دهد تا کار خود را ادامه دهد.

این نویسنده تأکید کرد: باید رقابت‌ها طوری باشد که نویسندگان حس کنند که واقعاً دیده شده و در یک ارزیابی دقیق آثارشان بررسی شده‌ است. هرچه ارزیابی‌ها با دقت بیشتری صورت گیرد، در آن صورت شرکت‌کنندگان بیشتر به اعتبار جایزه پی می‌برند. طبیعی است که همه شرکت‌کنندگان، برنده نهایی نیستند؛ ولی باید ارزیابی‌ها طوری باشد که حتی آنها که برنده نبوده‌اند نیز وقتی آثار برنده را می‌خوانند، به کیفیت آنها پی برده و دریابند که حتماً دیگرانی هم بهتر از آنها بوده‌اند؛ البته که سلیقه در همه رقابت‌های هنری-ادبی جاری بوده ولی باید استانداردهای حرفه‌ای گزینش را رعایت کرد تا همه چیز به شکل حرفه ای برگزار شود. اگر بتوانیم جوایز ادبی خود را حرفه ای و استاندارد برگزار کنیم، مطمئناً کیفیت کلی آثار ادبی ما رشد خواهد داشت و در بلندمدت هم نویسندگان را رشد می‌دهیم، هم مخاطبان را خرسند می‌کنیم و هم کلیت ادبیات را ارج می‌نهیم.

انتهای پیام/