سیدمهدی طباطبایی داور بخش درباره شعر هفدهمین جشنواره شعر فجر در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به رشد کمّی آثار این بخش گفت: 327 اثر پژوهشی به دبیرخانه جشنواره ارسال شده بود که در مقایسه با دوره گذشته، تعداد آثار ارسالی به این بخش رشد مطلوبی داشته است. این میزان افزایش نشاندهنده اهمیت این بخش از جشنواره در نگاه مخاطبان محقق بوده است.
وی در پاسخ به اینکه شاهد رشد کیفی آثار در این بخش نیز بودهایم، گفت: عموما در تمام جشنوارهها رشد کمّی با رشد کیفی یکسان نیست و در این جشنواره هم اینگونه بود. برخی از آثار ارسالی در همان ارزیابی اولیه از جریان داوری خارج شدند. آثاری که سطح کیفی جشنواره را بالا بردند همانهایی هستند که به مرحله نهایی راه یافتند و به دلیل کیفیت بالا، کار داوری را هم دشوارتر کرده بودند.
استاد دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به مضامین و موضوعات آثار پژوهشی منتشر شده در سال 1400 گفت: نکته قابل توجه در پژوهشهای شعری 1400، تنوع و گستردگی موضوعات آنها بود، آنهم بهگونهای که موضوعات شعر کهن و نو را دربر میگرفت. همین مسئله موجب شد که هیئت داوران با تفکیک آثار دریافتی در حوزههای جریانشناسی و گونهشناسی شعر معاصر، نقد شاعران، تکنگاری با موضوع شاعران و آثار منظوم، آثار تحقیقی ـ دانشگاهی و ...، به بررسی دقیق آنها بپردازد.
وی ادامه داد: به نظرم دو اثر پژوهشی منتخب، نگاههای جدید و راهگشایی دارند که با معرفی آنها در اختتامیه جشنواره میتوان عیار علمیشان را به داوری نشست.
طباطبایی در پاسخ به اینکه آثار ارسالی از منظر علمی چه وضعیتی داشتند، گفت: از منظر معیارهای علمی، آثار ارسالشده را میتوان به سه گروه متمایز از هم تقسیم کرد؛ برخی از پژوهشها فاصله فراوانی با استانداردهای علمی ـ پژوهشی دارند و پارهای از آنها در بهترین سطح نگاشته شده بودند. آثار گروه میانی هم کتابهایی هستند که در عین التزام به رعایت این معیارها، کاستیهایی در روشمندی آنها مشاهده میشود.
وی ادامه داد: بررسی آثار ارسالی نشان میدهد که دغدغههای شخصی پژوهشگران را نمیتوان انگیزه اصلی بسیاری از آثار پژوهشی شمرد. آثار منتخب گواه خوبی است، بر اینکه پژوهشگران نیازسنجی مناسبی انجام داده بودند و این آثار را برای پوشاندن خلأهای پژوهشی جامعه ادبی نگاشتهاند.
طباطبایی با اشاره به ضعف آثار ارزیابی شده در این بخش نیز گفت: باوجود برجستگی بسیاری از تحقیقات دریافتشده، برخی کاستیها، چون نداشتن استناد دقیق و استفاده نکردن از منابع درجه اول، زبان غیر علمی، ایرادهای روششناسی، کمتوجهی به پیشینه تحقیق، کاستیهای حوزه چاپ، نشر و صفحهبندی در برخی از کتابها مشهود است.
انتهای پیام/