گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم _ جعفر درونه: در حدیث آمده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم فرمودند: الفُقَهاءُ أُمَناءُ الرّسُلِ مالَمْ یَدْخُلوُا فی الدّنیا. قِیلَ یا رَسول الله وَ ما دُخولهم فی الدّنیا؟ قالَ: اتّباعُ السّلْطَانِ. فَاذٰا فَعَلوُا ذٰلِکَ، فَاحذَرُوهُمْ عَلی دیِنِکُمْ
در دیدار رهبر معظم انقلاب اسلامی با اعضای مجلس خبرگان رهبری بخشی از این حدیث (الفُقَهاءُ أُمَناءُ الرّسُلِ) در بالای سر رهبری نصب شده بود که همین امر دستمایه آقای مهدی نصیری قرار گرفت تا در اهانتی آشکار هم به ساحت رهبر معظم انقلاب اسلامی جفا و هم جمع حاضر در این دیدار که از فقها و علمای برجسته بلاد و مورد وثوق ملت هستند و به نوعی به لحاظ مأموریت حساسی که بر عهده دارند باید مورد احترام و تکریم قرار گیرند را متهم به دنیاطلبی نماید و ناجوانمردانه رابطه آنها با رهبری را بر اساس «سلطانیسم» بازنمایی نماید.
در پاسخ به این مغالطه آشکار باید به چند نکته اشاره کرد:
1- «ولی فقیه» سلطان نیست اگر سلطان بود شرط عدالت برای اعمال ولایتش لازم نبود. همچنان که انبیاء الهی و حضرات معصومان علیهمالسلام(چه آنهایی که توانستند حکومت تشکیل دهند و چه آنهایی که موفق به تشکیل حکومت نشدند) سلطان نبودند ولیکن دارای حواریون و انصاری بودند که تبعیت از ایشان را افتخار خود محسوب میکردند. آیا بر مبنای مغالطه آقای مهدی نصیری میتوان به سلمان، ابوذر، عمار، مقداد، زراره، محمد بن مسلم، هشام و .... که هریک از علمای شاخص زمان خود بودند خرده گرفت که چرا از پیامبر اکرم(ص)، امیر المومنین علی (ع)، امام باقر(ع) و امام صادق(ع) و ... تبعیت کردهاند.
2- کیست که نداند «سلطان» واقعی امروز «نظام سلطه جهانی» و «آمریکا» است و اتفاقا باید به اعضای مجلس خبرگان که توانستهاند شخصی که یک تنه در برابر آمریکا و نظام سلطه ایستاده است را انتخاب کنند مرحبا گفت نه این که آنها را متهم به دنیاطلبی کرد.
3- اگر بپذیریم که سلطنت امروز در «نظام سلطه جهانی» و «مدرنیته» تحقق عینی یافته است، باید امثال مهدی نصیری که در چرخشی شرمآور از اسلام به سمت سکولاریسم، دعوت به تبعیت از ساز و کارهای این سلطنت شوم و در قالب تبعیت از الگوهای حکومتی نظام لیبرال دموکراسی میکنند، متهم به دنیاطلبی شوند.
4- امام خمینی(ره) در تبیین معنای این حدیث شریف میفرمایند:« به حکم عقل و ضرورت ادیان، هدف بعثت و کار انبیا(ع) تنها مسأله گویی و بیان احکام نیست. اینطور نیست که مثلاً مسائل و احکام از طریق وحی به رسول اکرم(ص) رسیده باشد، و آن حضرت و حضرت امیرالمؤمنین و سایر ائمه (ع) مسأله گوهایی باشند که خداوند آنان را تعیین فرموده تا مسائل و احکام را بدون خیانت برای مردم نقل کنند؛ و آنان نیز این امانت را به فقها واگذار کرده باشند تا مسائلی را که از انبیا گرفته اند بدون خیانت به مردم برسانند، و معنای الفقهاء امناء الرسل این باشد که فقها در مسأله گفتن امین باشند.
در حقیقت، مهمترین وظیفۀ انبیا(ع) برقرار کردن یک نظام عادلانۀ اجتماعی از طریق اجرای قوانین و احکام است، که البته با بیان احکام و نشر تعالیم و عقاید الهی ملازمه دارد. چنانکه این معنا از آیۀ شریفه به وضوح پیدا است: «لَقَدْ ارْسَلْنٰا رُسُلَنٰا بِالْبَیّناتِ وَ انْزَلْنٰا مَعَهُمُ الْکِتٰابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ[1].» هدف بعثتها به طور کلی این است که مردمان بر اساس روابط اجتماعی عادلانه نظم و ترتیب پیدا کرده، قد آدمیت راست گردانند. و این با تشکیل حکومت و اجرای احکام امکانپذیر است. خواه نبی خود موفق به تشکیل حکومت شود، مانند رسول اکرم(ص)، و خواه پیروانش پس از وی توفیق به تشکیل حکومت و برقراری نظام عادلانۀ اجتماعی را پیدا کنند.... فقط فقهای عادلند که احکام اسلام را اجرا کرده نظامات آن را مستقر می گردانند، ..... خلاصه، اجرای تمام قوانین مربوط به حکومت به عهدۀ فقهاست....همان طور که پیغمبر اکرم(ص) مأمور اجرای احکام و برقراری نظامات اسلام بود و خداوند او را رئیس و حاکم مسلمین قرار داده و اطاعتش را واجب شمرده است، فقهای عادل هم بایستی رئیس و حاکم باشند، و اجرای احکام کنند و نظام اجتماعی اسلام را مستقر گردانند.»
این نظرات روشن را مقایسه کنید با آنجه آقای مهدی نصیری در کتاب «عصر حیرت» مطرح کردهاست. او در این کتاب که در حقیقت مانیفست مواضع امروزاو محسوب میشود صراحتا بر خلاف امام خمینی(ره) دست شستن از تشکیل حکومت و تعطیل کردن احکام الهی در دوران غیبت را تئوریزه میکند،
5- اکنون خواننده به خوبی می تواند قضاوت کند که اکنون فقها و علمای بزرگوار مجلس خبرگان رهبری در کنار سلطان هژمونی غرب و نظام سلطه قرار دارند یا امثال مهدی نصیری؟ سلطان عالم به کدامین آنها لبخند میزند و بر کدامین آنها اخم میکند و خشم گرفتهاست؟
6- آقای مهدی نصیری ما در عمل به بخش پایانی حدیث شریف فوق یعنی« فَاحذَرُوهُمْ عَلی دیِنِکُمْ» از شما و آنچه می اندیشید و به نام دین بر زبان آورده و یا بر قلم جاری میکنید پروا میکنیم و خود را از شرور این لجاجتهای کودکانه با مستمسک قرار دادن دین بر حذر میداریم.
7- اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً.
انتهای پیام/