به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در سال جدید تولیدات سینمایی هنوز کلید نخوردهاند؛ چیزی که علت اصلی آن را میتوان در گرانی و مشکلات اقتصادی سینمای کشور دانست.
آنچه که عموماً در رسانهها و در میان عموم علاقمندان سینما گفته میشود این است که ساخت یک فیلم سینمایی، نزدیک به 20 میلیارد تومان تمام میشود اما چه کسی حاضر میشود که برای ساخت فیلمی 20 میلیارد هزینه کند که میداند در بهترین حالت، هزینه آن جبران میشود.
حسن کلامی تهیهکننده فیلم آبادان یاده 60 و کودک و فرشته در این باره میگوید که با این اوضاع واقعاً کار کردن سخت است. هزینهها به حدی بالا رفته که سرمایهگذاران دیگر به سختی پای کار میآیند. دولتیها نیز مانند گذشته کار نمیکنند و در کل چرخه تولید سینما به سختی میچرخد.
با کلامی درباره هزینههای بخشهای گوناگون تولید یک فیلم صحبت کردیم؛ او بازیگری را بخش به شدت گران سینما توصیف کرد که در حال حاضر از 1 بازیگر تا 3 نفر آن حدقل 5 تا 6 میلیارد دستمزد آنها میشود: فیلمی که خود من آن را تولید کردم، کارگردانش 250 میلیون تومان گرفت اما بازیگرش 300 میلیون تومان. این موضوع در فیلمهای گوناگون رواج دارد.
وی ادامه داد: بعد از این گروه فیلمبرداری هزینه بالایی دارد. البته هزینه تمام عوامل بستگی به سوابق کاری و جایگاهشان دارد. یک نفر هزینه کمتر و یک نفر هزینه بیشتری میگیرد. درهر حال یک مدیر فیلمبرداری ماهیانه نزدیک به 300 میلیون تومان می گیرد. عوامل همراه آن نیز به قدری هزینه دارند که یک ماه هزینه گروه فیلمبرداری 500 میلیون تومان میشود. البته این هزینه بدون در نظر گرفتن هزینه اجاره وسایل است. اگر هزینه اجارهها را نیز در نظر بگیریم، چیزی نزدیک به 1 میلیارد هزینه گروه فیلمبرداری در ماه میشود. هزینه گروه نور و کارگردانی و... نیز هرکدام به قدری است که مبلغ 20 میلیارد تومان بسیار سریع پر میشود.
این سینماگر گفت که یکی از بخشهای بسیار پرهزینه که ثانیهای حساب میشود، جلوههای ویژه رایانهای است. سال گذشته آخرین رقمی که خاطرم هست این بود که برای جلوههای رایانهای ثانیهای 200 میلیون تومان میگرفتند و در نتیجه 10 ثانیه جلوه رایانهای 1 میلیارد تومان به راحتی تمام میشود.
کلامی گفت: بخش خصوصی به سختی حاضر میشود که کاری تولید کند. سال گذشته باز وضعیت بهتری بود اما الان دیگر تصمیمگیری در این مورد بسیار سخت شده است. اما بخش دولتی باز به سمت تولید میرود که آن هم علتش به بودجهای که از محل درآمد دولت برمیگردد است. بخشی مانند فارابی متولی این کار میشود اما دیگر نهادها مانند بنیاد شهید یا وزارت نفت که برای گلهای باوارده هزینه میکند، هر سال آن هم برای چند فیلم که دست به چنین کاری نمیزند.
این تهیه کننده سینما در پاسخ به این سؤال که چگونه سرمایهگذاری که فیلمش فروش قابل قبولی نداشته حاضر است برای فیلم دیگری سرمایهگذاری کند، جواب داد: واقعاً این تصمیم غیرمنطقی است که سرمایهگذاری با این اوصاف برای کار دیگری سرمایهگذاری کند، اما باید دانست که این سرمایهگذاران برای اهداف گوناگونی به سینما میآیند که یکی از آنان درآمد است. دیدار با هنرمندان حتی در این حد که با آنها چندتا عکس داشته باشند و گپی بزنند نیز باعث میشود که با وجود ضرر باز هم در سینما سرمایهگذاری کنند.
کلامی بیان کرد که هیچ چیز به اندازه کار در پلتفرمها و نمایش خانگی خواهان ندارد. بعد از کرونا مردم دیگر عادتشان بر حضور در خانه و دیدن فیلم در منازلشان است. همین موضوع در کم شدن میزان مخاطبین سینما اثرگذار بود و حالا نمایش خانگی اصلیترین محل سرگرمی مردم شده است.
مجری طرح مرد عوضی در بخش دیگری از صحبتهای خود از معضل سود در تولید سینمای ما گفت: امروز سود در تولید است. به نظر شما چرا پروانههای ساخت فراوان توزیع میشود؟ چون اینگونه عوامل میتوانند از کاری به کار دیگر بروند و درآمد بیشتر داشته باشند. تهیهکننده نیز تلاش میکند تا با کسر کردن هزینهها و اتمام زودهنگام پروژه، بخشی از سرمایه را بردارد.از سویی هرچقدر که کار به طول بیانجامد، عوامل دستمزد بیشتری میگیرند. اینگونه است که سود به جای آنکه در اکران باشد، در تولید است. زمانی اگر مدت زمان پروژه بیشتر میشد، بازیگر یا عوامل هیچ چیز نمیگفتند اما امروز اگر تنها یک روز به مدت زمان کارشان اضافه شود، حتماً حساب میکنند.
او در پایان گفت که همین میشود که شاهد فیلمهایی هستیم که از کیفیت و جذابیت برخوردار نیستند برای آنکه اساسا برای آن ساخته نشدند که مخاطبین خود را به سینما بیاورند و فروش کنند بلکه برای این است که در دل تولید هزینه خود را به دست بیاورند. من به شخصه برای رفع این اوضاع در تولید سینما راه کار خاصی به نظرم نمیرسد. امیدوارم که با بهتر شدن شرایط اقتصادی بتوان روزهای بهتری را برای تولید در سینمای کشور در نظر گرفت.
انتهای پیام/