به گزارش خبرنگار حوزه زنان و خانواده خبرگزاری تسنیم در روزهای گذشته دفتر مطالعات راهبردی جنسیت و علم (خانش) با همکاری مشاور رئیس دانشگاه شریف در امور بانوان، یک نشست علمی با عنوان «دانشگاه دوستدار خانواده» برگزار کرد که در این همایش درباره ضرورت پرداختن به این موضوع، پیشینه و ادبیات بحث دانشگاه دوستدار خانواده در دنیا، چگونگی تعریف دانشگاه دوستدار خانواده در نگاه بومی و چالشهای واقعی در مسیر دوستدار خانواده شدن دانشگاهها صحبت شد. در ادامه این نشست تجربیات دانشجویان در این زمینه مطرح شد. میزگردی نیز با حضور اساتید و مسئولان دانشگاه شریف برگزار شد و پس از آن از سایت «شریف دوستدار خانواده» رونمایی شد.
دکتر فائزه رحمانی، مشاور وزیر سابق علوم در امور بانوان و عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر، مهمان دیگر این نشست بود که ابتدا درباره شیوهنامه دانشگاه دوستدار خانواده وزارت علوم توضیحاتی ارائه داده سپس به چالشهای اجرای این سند در دانشگاهها پرداخت. رحمانی همچنین درباره نوع نگاه و اراده سطح کلان و لایه سیاستگذار در اجرای این سند نکاتی را بیان کرد.
احساس نیاز از سطح خرد به کلان وجود ندارد
عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر با بیان اینکه در وزارت علوم شیوهنامه دانشگاه دوستدار خانواده وجود دارد اما بروندادی در این زمینه از طرف دانشگاهها نبوده است، گفت: تا به حال اعلام نیازی از سطح خرد به کلان نداشتیم. اسناد بالادستی بسیار زیادی داریم ولی قوانین زمانی اعتبار دارند که اجرا شوند. شما چگونه میتوانید یک دانشگاه را تشویق کنید که در کنار تمام چالشهایی که دارد یک رتبه بندی جدید را هم بپذیرد؟
وی در ادامه خاطرنشان کرد: ما ادبیاتی را پیگیری میکنیم که در سطح عالی پایبند آن نیستند، باوری به این ادبیات و گفتمان نداریم. شاید بحث را ببریم روی مساله جنسیت و بگوییم آقایان دارند مقابله میکنند. میتوان پاسخ مثبت به این موضوع داد. به هر حال یک ذهنیتی وجود دارد که چرا باید تمهیداتی برای خانمها در نظر گرفته شود و باعث تضعیف شایستهسالاری در دانشگاه شویم؟ برخی واقعا اعتقاد دارند دانشگاه شایسته سالار چرا باید خود را درگیر خانواده کند؟ معتقدند خانواده یعنی زن و زن هم باید برود در خانه بنشیند و فرزندش را بزرگ کند. به واقع داخل دانشگاه از استاد تا دانشجو و کارمند چقدر به این مسئله دانشگاه دوستدار خانواده احساس نیاز میکنند؟ احساس نیاز از سطح خرد به کلان وجود ندارد. عضو هیات علمی دانشگاه خواجه نصیر تاکید کرد: وقتی نیاز از داخل به خارج وجود ندارد، چطور انتظار داریم از سطح کلان این نیاز پیگیری شود؟
وی افزود: اگر قرار است مسئلهای مطرح شود باید در جای خودش مطرح شود، اگر در جای نامناسب و بدون مقدمه درست، منتشر شد به ضد خودش تبدیل می شود.
حلقههای پشتسر زن موفق در جامعه ما دیده نمیشود
رحمانی با انتقاد از اینکه "حلقههای پشتسر زن موفق در جامعه ما دیده نمیشود"، گفت: جامعه ما زن موفق را تحسین میکند و از مشارکت او استقبال میکند ولی حلقههای پشت سر زن موفق در جامعه ما دیده نمیشود. گویا تنها وظیفه خانواده بوده که این زن را حمایت کند. شاید این مسئله به دلیل یکی سری عادات فرهنگی اینطور ارزیابی شده است. یک بخش بسیار عمده آن برمیگردد به این که ما خودمان باید اعلام نیاز داشته باشیم و مطالبه کنیم. بعضی از ما خانمها وقتی از دورههای سخت زندگی گذر میکنیم، میگوییم خدا را شکر که توانستیم از عهده مسئولیتهای شغلی و خانوادگی بربیاییم. کار خیلی سختی بود، دیگران هم خودشان این مسیری را که ما طی کردیم باید بپیمایند. اما چرا فکر میکنیم این فقط مسئله من هست؟ چرا فکر میکنیم همه میتوانند موفق بیرون بیایند؟ چرا فکر می کنیم فقط به مدیریت زمان ما بستگی دارد؟ مسائل ما فردی نیست مسائل بزرگتری است. نباید بگوییم از ما که گذشت دیگران هم باید همین مسیر را طی کنند.
انتهای پیام/