به گزارش خبرنگار تسنیم در بیروت، با گذشت بیش از 75 سال دوری از وطن، فلسطینیان هنوز رویای بازگشت به میهن را در سر دارند و حقشان را غصب شده می دانند. در سال 1948 مردم فلسطین از خانه هایشان بیرون رانده شدند و در جستجوی سرپناه، اقصا نقاط عالم را گشتند تا شاید در نهایت اندکی از درد غربت آنها کاسته شود.
نزدیک به 300 هزار پناهنده فلسطینی در لبنان زندگی می کنند که قریب به 43 درصد آنها در 12 اردوگاه آوارگان در سراسر لبنان سکونت دارند. اردوگاه «نهرالبارد» در شمال، اردوگاه «رشیدیه» در صور، اردوگاه «عین الحلوه» در صیدا در زمره معروف ترین اردوگاه های این مناطق به شمار می روند. البته در بیروت پایتخت لبنان هم اردوگاه هایی چون «برج البراجنه»، «صبرا» و «شاتیلا» قرار دارد که از بزرگترین اردوگاه های منطقه به شمار می رود و در جنوب بیروت و مسیر فرودگاه این شهر واقع شده است.
«ابوایمن» از مسئولان محلی اردوگاه های فلسطینی در لبنان در گفت و گو با تسنیم می گوید: تقریبا حدود 1000 خانه هستند که فرسوده اند و هر لحظه ممکن است بر سر ساکنان آوار شوند. به سازمان ملل این موضوع را اعلام کردیم ولی پاسخشان قابل قبول نبود و درخواست ما را به بهانه ی عدم وجود امکانات رد کردند. برای برق هم موتور خانه وجود دارد ولی باید هزینه زیادی پرداخت شود؛ مثلا 2.5 آمپر برق که یک لامپ و تلویزیون را روشن می کند 120 دلار هزینه در ماه دارد. مشکل واقعا بزرگی است و در این قضیه به فلسطینی ها در لبنان ظلم می شود؛ هیچ کس پاسخی برای این مشکل ما ندارد. 20 سالی هست که این مشکل را داریم.
«عمر غضبان» نماینده جنبش فتح در امور اردوگاه ها در لبنان هم در توصیف وضعیت پناهجویان فلسطینی می گوید: با اینکه ما به زور از کشورمان به لبنان آواره شدیم ولی امید داریم که روزی بتوانیم برگردیم. با وجود همه مشکلات روزمره مردم ما، امکانات ضعیف اردوگاه ها و وضعیت اقتصادی بسیار بد حاکم بر لبنان، همچنان در حال تلاش برای هماهنگ کردن خودمان با شرایط به وجود آمده هستیم.
«ابوشریف» نماینده جهاد اسلامی در امور اردوگاه ها در لبنان هم می گوید: اردوگاه های پناهندگان با شرایط بسیار بدی مواجه هستند به ویژه که اوضاع وخیم اقتصادی لبنان هم بر حجم مشکلات آوارگان فلسطینی در اردوگاه ها افزوده است. حتی قبل از بحران اقتصادی هم مشکلات وجود داشت و الان بیشتر هم شده. البته جمهوری اسلامی ایران همیشه از نظر مادی و معنوی و انسانی ما را کمک می کند و همواره و در همه حال از ملت فلسطین حمایت می کند.
تراکم بیش از حد جمعیت در مراکزی که حتی حداقل امکانات زندگی را هم ندارد، خانه های بهم چسبیده و عدم وجود امکانات بهداشتی و کابل های برق، همه و همه مثل بمبی آماده انفجار جان مردم ساکن در این اردوگاه ها را در معرض خطر قرار داده است.
*پناهجویان چه می گویند؟
خبرنگار تسنیم پای حرف پناهجویان فلسطینی ساکن اردوگاه برج البراجنه می نشیند. یکی از شهروندان فلسطینی رنج و درد ساکنان اردوگاه را اینگونه روایت می کند: نمیتونم با کاری که دارم خرج خانواده را در بیارم یا خانه ام را بازسازی کنم. الان وضع اقتصادی لبنان خیلی بده، دلار رفته بالا، خیلی ضرر کردیم، خدارو شکر، امید ما فقط به خداست. بعضی جوانها هستند نه میتونن کار کنند نه میتونن ازدواج کنند. کل ملت فلسطین حقیقتا تحت فشار هستند. نه فقط در اردوگاه برج البراجنه و بیروت، نه، در کل دنیا.کمک های سازمان ملل بسیار ناچیز است و دردی رو دوا نمی کند و کافی نیست. خیلی هامون درخواست اضافه کردن کمکها را کردیم ولی هنوز اتفاقی نیفتاده. من دو تا دخترام دانشجو هستند ولی متاسفانه واقعا به هیچ چیز نمی رسیم.
شهروند دیگر با اشاره به فرسوده بودن و ترک های بزرگ سقف خانه اش می گوید: من اینجا می خوابم، می ترسم یک روز روی سرم خراب شود، از جام تکان نمی خورم . این ترک اینقدر بزرگ نبود، اما بعد از زلزله اینقدر بزرگ شده، اون یکی هم بعد از زلزله به وجود اومده.
پناهجوی دیگر هم می گوید: نبود آب و برق و خیلی چیزهای دیگر، مردم در اردوگاه ها رو واقعا اذیت کرده و خیلی از افراد و کودکان به خاطر این موضوع حتی جان خود را از دست دادند.
فلسطینی دیگر، رنج و درد خود را اینگونه بیان می کند:آواره شدیم، گرسنگی کشیدیم، قیمت دلار و همه چیز بالا رفته، با وجود همه ی این بدبختی ها اشتراک برق را هم گرانتر کردند. بعضی وقتها برق دولتی داریم اما خیلی کم است و همش دزدیده میشه و باز هم دوباره میان از ما پول میگیرند.
اردوگاه ها در بیروت و شهرهای بزرگ دیگر لبنان همچون صیدا، صور و طرابلس نیز شاهد تراکم بالای جمعیت است، به ویژه که بسیاری از فلسطینی ها به دلیل بحران سوریه از این کشور به لبنان پناه آورده اند. با وجود اینکه تعداد بسیاری از فلسطینیان در حال حاضر در خارج از اردوگاه زندگی میکنند و بعضی نیز به خارج مهاجرت کردند ولی بحران اقتصادی تمام زندگی آنها را تحت تاثیر قرار داده است. به رغم همه این مشکلات و کمبودها فلسطینیان همچنان رویای بازگشت به وطن را در ذهن و قلب خود زنده نگه داشته اند و دغدغه ای جز پیگیری اخبار قدس ندارند.
از فجایع اشغال تا رنج پناهندگی و اردوگاه هایی که در لابه لای کوچه هایش شاهد قصه های رنج و مصیبت مردم است. قصه هایی که هر فلسطینی در سایه خیانت های بین المللی نسبت به مسئله ای که قطب نمای جهاد و مقاومت بوده و باقی خواهد ماند، زندگی می کند و رویای بازگشت در نزد هر کودک، بزرگ و بزرگتر می شود و در دل خود کینه ای از هر اشغالگر غاصبی دارند که نعمت وطن را از آنها دریغ کرده است.