به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، بعد از پایان پرحاشیه و بیثمر نخستین دوره کمیسیون ورزشکاران، 21 آبان ماه سال 1400 بار دیگر ورزشکاران واجد شرایط برای شرکت در رأیگیری در سالن فارسی آکادمی ملی المپیک دور هم جمع شدند تا از بین 56 نامزد این انتخابات، 15 نفر را برای حضور در این کمیسیون انتخاب کنند. صحبتهای کاندیداها قبل از برگزاری انتخابات و رسیدن به لیستهای نهایی حکایت از آن داشت که ورزشکاران از اتفاقات دوره گذشته درس گرفته و قرار است اعضا با همدلی در کنار هم قرار بگیرند.
در همان زمان برخی از کاندیداها با شعارهایی که بیشتر به شعارهای انتخابات ریاست جمهوری و فراتر از حد توان این کمیسیون شبیه بود، این ذهنیت را ایجاد کردند که این کمیسیون قرار است متفاوت از دوره گذشته عمل و دغدغه و مشکلات همکیشان خود را دنبال کند.
یک ورزشکار وعده تهیه مسکن میداد و دیگری دغدغه بیمه ورزشکاران را داشت. یک نفر از عملکرد اعضای قبلی انتقاد میکرد و دیگری بر طبل همدلی و دوستی میکوبید. یک نفر از صبح زیر باران ایستاده بود تا رأی جمع کند و ورزشکار دیگر هم در حال رایزنی با رأیدهندگان بود.
در نهایت عصر روز انتخابات شمارش آرا به پایان رسید و به ترتیب سجاد گنجزاده با 88 رأی، حسن یزدانی با 79 رأی، ذبیحاله پورشیب با 71 رأی، احسان حدادی با 67 رأی، بهداد سلیمی با 63 رأی، امین بوداغی با 61 رأی، شهربانو منصوریان با 60 رأی، مجتبی عابدینی با 59 رأی، زهرا نعمتی با 58 رأی، فرزانه فصیحی با 57 رأی، حمیده عباسعلی با 51 رأی، مصطفی نودهی با 49 رأی، محمدرضا گرایی با 46 رأی، نجمه خدمتی با 41 رأی، حسین ساوه شمشکی با 41 رأی بهعنوان 15 نفر منتخب کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک انتخاب شدند.
چند روز بعد نیز رئیس کمیته ملی المپیک به استناد بند (2-1) ماده چهار آییننامه که از اختیارات رئیس کمیته ملی المپیک است، محمد بیداریان، ندا شهسواری، ثریا آقایی و محمد باقری معتمد را برای عضویت در این کمیسیون منصوب کرد. با توجه به عضویت هادی ساعی در کمیسیون ورزشکاران شورای المپیک آسیا، او همچنان عضو کمیسیون ورزشکاران باقی ماند تا بدین ترتیب 20 نفر نهایی کمیسیون ورزشکاران بدین نحو معرفی شوند.
اولین جرقه اختلاف
بعد از معرفی ترکیب کامل اعضای کمیسیون ورزشکاران، قرار شد نخستین جلسه این کمیسیون یکشنبه 7 آذر ماه برگزار شود، اما شب قبل از برگزاری جلسه، حسن یزدانی و محمدرضا گرایی، دو کشتیگیر کشورمان از حضور در جلسه انصراف دادند و فدراسیون کشتی نیز بیانیهای صادر کرد.
به این ترتیب یزدانی و گرایی از همان ابتدا در جلسات غیبت داشتند. در ادامه نیز حمیده عباسعلی، کاراتهکار کشورمان به کانادا مهاجرت کرد و در جلسات حضور نداشت و در حالی که به عنوان نماینده ورزشکاران در انتخابات کمیته ملی المپیک انتخاب شده بود، در مجمع شهریور ماه 1401 غایب بود.
امین بوداغی، قایقران کشورکان نیز راهی اتریش شد و عملاً در این جلسات حضور نداشت و به نظر میرسد همانند عباسعلی دیگر تمایلی به بازگشت ندارد.
بعد از آن نوبت به مجتبی عابدینی رسید، وی با وجود اینکه مدتها بود در تیم ملی حضور نداشت ابتدا اعلام کرد که از تیم ملی خداحافظی میکند، سپس راهی سوئد شد. وی بعدتر اعلام کرد که سرمربی سابر تیم ملی سوئد شده و سعی داشت خود را یک مربی لژیونر معرفی کند این در حالی است که سابر سوئد جایگاهی در جهان ندارد. این ورزشکار مدتی بعد در حالی که عنوان میکرد در سوئد در بهترین شرایط است وهمه امکانات را در اختیار دارد به فدراسیون ایران پیام داد که میخواهد سرمربی تیم ملی ایران شود، همان تیمی که از آن خداحافظی کرده بود!
حالا در شرایطی که قرار بود این کمیسیون پیگیر نیازهای ورزشکاران باشد، عملاً 5 عضو آن یعنی یک چهارم اعضا حضور ندارند. در این مدت تنها 4 جلسه این کمیسیون برگزار شده و جلسه فروردین ماه امسال نیز برگزار نشد.
با شرایطی که وجود دارد کمیسیون ورزشکاران تنها یک کمیسیون فرمالیته و در کمای مطلق است و مانند گذشته در پیشبرد اهداف خود ناکام خواهد ماند.
انتهای پیام/