به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حدود یک سال از درگذشت ناگهانی «امین تارخ» میگذرد و اگر او امروز در میان ما بود تولد 70 سالگیاش را جشن میگرفت؛ همچون سالی که (سال 1395) جشن زادروز 63 سالگیاش را با حضور هنرمندان برگزار کردند. هنوز در میان ما بود، فردا 20 مردادماه باید تولد هفتاد سالگیاش را جشن میگرفت ولی حالا که نیست، شبی را یادآوری میکنیم که جمعی از همکاران و دوستانش به بهانه تولد او دور هم جمع شدند.
در جمع آن هنرمندان پرویز پورحسینی هم بود. زندهیاد پرویز پورحسینی که سال 1399 بر اثر ابتلا به کرونا از دنیا رفت؛ امین تارخ را آبروی بازیگری ایران معرفی کرده بود. تاریخ تولد امین تارخ به زادروز زندهیاد علی حاتمی هم نزدیک است. دو هنرمندی که فیلم «مادر» یکی از آثار مشترک ماندگارشان است. تارخ درباره نحوه آشنایی خود با علی حاتمی در جایی گفته بود: آشنایی من با زندهیاد حاتمی کاملاً اتفاقی و از خوششانسی من بود. در فیلم «جستجوگر» محمد متوسلانی بودم که حاتمی سر صحنه فیلم آمد و گفت که همیشه دغدغه ساخت فیلمی در رابطه با «مادر» داشته و من هم با طیب خاطر پذیرفتم.
اما درباره تارخ باید این نکته را هم یادآور شد که در این ایام روز خبرنگار یادِ آن برخوردهای حرفهای این بازیگر میافتیم. روزی که با او تماس گرفتیم تا درباره بازی در سریالهای رمضانی (رهایم نکن) صحبت کنیم. همیشه با خبرنگاران رفتارِ خوبی داشت اما بیشتر اوقات ترجیح میداد به جای صحبت کردن، هنرمندیاش را به نمایش بگذارد و رضایت مردم را داشته باشد نه اینکه در فضای مجازی به سبک امروزیها و گلایه کردن و پیغام و پسغام دادن به سبک دیروزیها عمل کند. اما آن روز دعوت به گفتوگویمان را پذیرفت.
همین چندی پیش هم میخواست درباره سریالهای مناسبتی و ساخت کارهای خوب در تلویزیون صحبت کند. از اینکه داود میرباقری مشغول «سلمان فارسی» است و چند اثر دیگر در حال ساخت است ابراز خشنودی کرد. مدتی بعد هم خبردار شدیم که در بیمارستان بستری شده؛ برای او آرزوی سلامتی کردیم. خانوادهاش خیلی دوست نداشتند بیماریاش در بوق و کرنا شود و خبرگزاری تسنیم هم به خاطر اینکه این رضایت وجود نداشت ترجیح داد خبری از بیماری او کار نکند.
اما خبر تلخ درگذشت او منتشر شد. مسعود کرامتی دوست شفیقش با حالت گریه و ناراحتی این خبر را تأیید کرد. خبری که حال جامعه هنری را خراب کرد. شاید توصیهها و اظهارات قابل تأمل و دوستداشتنی و حرفهای او در آخرین گفتوگویش با تسنیم به کار این روزهای سریالسازان، مسئولان تلویزیون و حتی بازیگران بیاید.
هنرمند 69 سالهای که 21 مردادماه 1332 در شیراز متولد شد. علاوه بر بازیگری، مُدرّس رشته بازیگری هم بود. از معروفترین نقشهایی که او بازی کرده نقش اول در مجموعه تلویزیونی ابن سینا است. او در سال 1356 از دانشکده هنرهای نمایشی دانشگاه تهران فارغالتحصیل شد و تحصیلات تکمیلی خود را در سال 1363 با کسب مدرک فوق لیسانس در رشته مدیریت فرهنگی به پایان برد.
امین تارخ نقشهای زیادی را در فیلمها و سریالهای تلویزیونی و تئاتر ایفا کرده است. تارخ هم به عنوان هنرپیشه و هم به عنوان عضو هیأت داوری در جشنوارههای ملی بیشمار و همینطور به عنوان عضو هیئت مدیره خانه سینما حضوری فعال داشته است.
او در سال 1373 اولین مدرسه بازیگری را به نام کارگاه آزاد بازیگری در تهران تأسیس کرد که یکی از مؤسسات آموزش بازیگری سینما در ایران محسوب میشود. فارغالتحصیلان کارگاه آزاد بازیگری تارخ، امروز جزو مهمترین بازیگران سینمای کشور هستند و تعدادی از جوایز هنرپیشه برتر را به خود اختصاص دادهاند. در سال 1379 این مؤسسه اقدام به برقراری ارتباط با سایر مدارس بینالمللی آموزش بازیگری کرد و امین تارخ به مرکز فیلیندرز درامای استرالیای جنوبی دعوت شد. او دو سال با عنوان مدرس در این دانشگاه تدریس کرد.
تارخ بازیگر تأثیرگذاری بود که نسلی از مهمترین بازیگران تئاتر و سینمای کشور از دل کارگاههای او بیرون آمدند. تارخ در سال 1376 به عنوان یکی از چهرههای برتر احیای تئاتر ایران شناخته شد. او در هجدهمین جشنوارهٔ تئاتر و فیلم فجر هم به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران و هم به عنوان یکی از کارگردانهای هنری حضور یافت. امین تارخ در سال 1378 موفق به دریافت لوح افتخار «هنرمند ملی» شد.
سریال تلویزیونی اغما یکی از سریالهای به یادماندنیای بود که امین تارخ در آن در نقش دکتر پژوهان به ایفای نقش پرداخت و یکی از بازیهای خوب خود را به اجرا گذاشت.
وقتی درباره استقبال از سریالهای ترکیهای و انتقادهای مردم از ساخت سریالهای کمبیننده از او پرسیدیم، اینگونه پاسخ داد: «آن چیزی که برای من اهمیت دارد این است که این سریالها در واقع ثابت کرد چنانچه کار مورد علاقه مردم بدون شعار ساخته شود و مردم بتوانند مسائل، معضلات و جواب سؤالات خودشان را از طریق آن بگیرند و یک طوری با آن سریالها همذاتپنداری کنند به تمام سریالهای پررنگ و لعاب سراسر جنسی ترکیهای، ترجیح داده میشوند.
مردم از سریال متوسط وطنی بیشتر استقبال میکنند تا بهترین سریالهای خارجی از نوع ترکیهای و کرهای و این اتفاقات خوشایندی است. به نظرم قابل توجه صداوسیماست که مردم همیشه آماده پذیرش یک کار خوب هستند. شایسته است که این مدیران یک مقداری مراقب سطح سلیقه مردم باشند و پیوسته این سطح سلیقه را در جهت مثبت افزایش دهند. از طرفی دیگر تماشاگر را به لحاظ نیازهایی که دارد، اغنا کنند.»
انتهای پیام/؛