آیت الله جوادی آملی: «رَحم» اساس جامعه و خانواده و زن «ملکه رَحم» است

زندگی را، خانواده را، اساس جامعه را رَحم اداره می‌‌کند و ملکه رَحم، زن‌‌ها هستند، ما مأمور به صله اصلاب هستیم، یا مأمور به صله ارحام؟ از اصلاب آن هنر ساخته نیست که خانواده را اداره کند، از ارحام ساخته است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، صله رحم و پیوند با خویشان یکی از مهم‌ترین تأکیدات در آموزه‌های دین اسلام است. آیت الله جوادی آملی در سخنانی در جلسه درس اخلاق خود در تاریخ 20 دی‌ماه 1397 در این باره می‌گویند: ما را به صله رحم دعوت کردند. فرمودند که صله رحم واجب است و اگر کسی عمداً و بدون عذر صله رحم را قطع کند، مورد طعن است. صله رحم واجب است و ارتباط واجب است، با تلفن، با نامه، با رفت و آمد، با عرض سلام با عرض ادب. این ارحام خود را باید حفظ بکنیم و این صله که واجب است. در این بخش از آیات خدای سبحان فرمود کسانی که ﴿وَ یقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن یوصَلَ﴾ ـ معاذالله ـ لعن بر اوست!

وی افزود: درست است مرد می ‌تواند مهربان باشد، ولی این هنر در مرد کم است. فرمود زندگی را، خانواده را، اساس جامعه را رَحم اداره می‌‌کند و ملکه رَحم، زن‌‌ها هستند، ﴿خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَیها﴾؛ این عظمت زن است. این جلال زن است، این شکوه زن است، این حق‌شناسی خدا درباره زن‌‌هاست. ما مأمور به صله اصلاب هستیم، یا مأمور به صله ارحام؟ همه ما به هر حال پدری داریم، پدربزرگی داریم، این از اصلاب آمده است؛ اما از اصلاب آن هنر ساخته نیست که خانواده را اداره کند، از ارحام ساخته است، آن رحم است، آن ادب است، آن مهربانی است.

5 تأثیر مثبت صله رحم

آیت الله جوادی آملی ادامه داد: آنها که اهل اصول خانواده‌‌اند، وقتی مادر را از دست می‌دهند، احساس غربت می‌‌کنند، ولو سنّشان سنّ هفتاد یا هشتاد باشد. این رحامت و این هنر را ذات اقدس الهی به زن‌‌ها داده است. ما مأمور به صله ارحام هستیم نه صله اصلاب. اصلاب آن هنر را ندارد که در ما رحم و رحامت ایجاد کند. این مادری مادر است که می‌تواند این کار را بکند؛ لذا فرمود اساس خانواده این است.

وی گفت: ما از رحمت آمدیم به رحمت می‌رویم، ممکن است چهار تا لغزش داشته باشیم، ولی به هر حال در سفره رحمت دوستمان به نام خدا سجده کردیم، رکوع کردیم و نماز خواندیم.

از رحمت آمدند و به رحمت روند باز «من رحمة بدا و الی ما بدا یعود (از رحمت آمدند خلق و به رحمت روند خلق )

گر وعده دوزخ است و یا خُلد غم مخور

بیرون نمی ‌برند تو را از دیار دوست

بنابراین ما با این دوستی و رحمت می‌‌توانیم زندگی کنیم.

انتهای پیام/