به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ موضوع آموزش بازیگری در کشور موضوع پر ابهامی است و علاقهمندان به این رشته هنری برای رسیدن به نتیجه مورد نظرشان مجبورند راههای مختلف آموزشی را بپیمایند که درصد اندکی از این راهها به نتیجه مورد نظر میرسد. همچنین دایره بازیگران در سینما، تلویزیون و نمایش خانگی روزبه روز محدودتر میشود و لازم است فکری به حال این دایره بسته کرد. درباره این موضوع با مائده گچبرزاده بازیگر سینما و تلویزیون که پیش از این در سریالهای سرزمین رویاها به کارگردانى مسعود آب پرور، مهرمادرى به کارگردانى محمد شهبازى، محکومین به کارگردانى حسین قناعت و شش قهرمان و نصفى به کارگردانى حسین قناعت ایفای نقش کرده به گفتوگو پرداختیم.
وی درباره فرآیند آموزش بازیگری در کشور توضیح داد: آموزش بجا و توسط افراد کارکشته و حرفهای بسیار عالی است ولی گاها برخی کلاسهای آموزش بازیگری اصلا معتبر نیستند و فقط باعث از بین رفتن وقت و هزینه میشوند پس باید در انتخاب آموزشگاه معتبر و اساتید درست، دقت کرد که نتیجه مطلوب بدست آید.
گچبرزاده ادامه داد: البته موسسههای بازیگری هم باید دقت کافی را در معرفی افراد به سینما داشته باشند چون گاها برخی افراد که معرفی میشوند توانایی لازم را ندارند که این روزها در بعضی از فیلمها و سریالها شاهد حضور افرادی از این قبیل هستیم.
این بازیگر جوان درباره فقدان نتیجهگیری مناسب در فرآیند بازیگری علیرغم طی کردن مراحل آموزشی مناسب تصریح کرد: تنها بازیگری خلاصه به تمرین و آموزش نیست.اگر بخواهیم کاملتر نگاه کنیم بخشی اصلی از این هنر استعداد ذاتی هست. گاهی کسی به شدت تمرین میکند، دورههای آموزشى زیادی میگذراند اما استعداد کافی برای به کارگیرى تجاربش و ایفای خوب یک نقش ندارد ولی برعکس هم پیش میاد که فردی بسیار مسلط باشد و تواناییها واستعدادهای زیادی حتى بیشتر نسبت به کسانی که درحال حاضر درحال کار کردن هستند داشته باشه اما بخاطر رابطهمند بودن کار در این حوزه که متاسفانه در بعضى پروژهها دیده میشود فرصت ظهور و بروز پیدا نمیکنند.
وی درباره حضور محدود عدهای خاص از بازیگران خاطرنشان کرد: این روزها خیلی در مورد این مسئله صحبت میشود و بیشترین مسئلهای که در پاسخ به این مسائل به میان میآیدفروش گیشه و جذب مخاطب است. یک سری از تهیهکنندهها برای اینکه فروش خوبی در پیش داشته باشند و جذب مخاطب بیشتری اتفاق بیفتد سراغ بازیگرهایی میروند که در حال حاضر به محبوبیت زیادی رسیدند و اگر این استفاده نتیجه مطلوب داشته باشد برای آثار بعدی هم ترجیحشان همان بازیگران است. در نتیجه میبینیم خیلی از بازیگرها در سال چند سریال برای نمایش و چند فیلم سینمایی روی پرده سینما دارند و یک سری از بازیگرها هم کم کم به دست فراموشی سپرده میشوند که این روزها کم از این گلهها نمیشنویم. همینطور بیشتر اوقات کارگردانها براى نقشهاى جوان (مثلا 20 الى 30 سال) از بازیگرهاى سن بالاتر (40 الى 50 سال) استفاده میکنند. خیلى خوب میشود اگر که کارگردانها و تهیهکنندههاى عزیز به نسل جوان بیشتر اعتماد کنند و به آنها فرصت دیده شدن بدهند.
گچبرزاده درباره حفظ آمادگی روحی و جسمی بازیگر در زمان بیکاری توضیح داد: آمادگی جسمانی و روحى یک بازیگر برای قبول کردن و ایفای یک نقش باید همیشگی و همچنین سطح دانشش باید به روز باشد. مواقعی که سر کار نیستم سعی میکنم اتودهاى مختلف بازیگرى را تمرین کنم، فیلمهای مختلفی را با دقت نگاه میکنم، گاهی بازیهای قبل خودم را مرور و نقد میکنم که در آینده بتوانم بهترین عملکرد را داشته باشم .
انتهای پیام/