به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، به اعتقاد برنیاع در مقدمه این یادداشت خود مینویسد، فقط کافی است نگاهی به اخبار مربوط به ربوده شدگان بیاندازید، تحت هر تیتر و عنوانی که باشند، ابتکار قطر، پیشنهاد مصر یا آمریکا، همگی نشان میدهند که طرف اسرائیلی به تدریج در حال پذیرش نتایج محدود جنگ است.
وی میافزاید، در حدی که من اطلاع دارم، هیچ توافقی تاکنون در حال بررسی نیست، اما باید امیدوار باشیم که چنین توافقی باشد، اما در یکصدمین روز این شکست و فروپاشی هیچ راه فراری از دیدن وضعیت به شکل فعلی و واقعی آن وجود ندارد.
برخی از خوانندگان حاضر نیستند این توصیف از واقعیتها را بپذیرند، من هم به آنها هم حق میدهم، اما معتقدم که افسران عالی رتبه ارتش شرایط را خوب درک میکنند، پرسش اینجاست که چگونه نتانیاهو و وزرایش خواهند توانست شکاف به وجود آمده بین انتظارات غیر مسئولانهای که ایجاد کردهاند و تصمیمهای سختی که پیش رویشان قرار گرفته است را پر خواهند کرد، من که اصلا نمیخواهم جای آنها باشم.
این تحلیلگر صهیونیست در بخش دیگری از یادداشت خود آورده است، طرف اسرائیلی بسیار خوشحال و خرسند بود اگر میتوانست رهبران عالی رتبه حماس از سنوار گرفته تا ضیف را به تبعیدگاه شان در قطر یا هر کشور دیگری بفرستد، اما تبعیدگاه سرنوشتی است که عرفات و طرفدارانش در بیروت در جنگ اول لبنان دچار آن شدند، اما باید گفت غزه بیروت نیست و سنوار هم عرفات نمیباشد، امروز السنوار به فکر مکان فرار به تبعیدگاه خود نیست بلکه خود را برای جشنهای پیروزی در غزه آماده میکند.
شرایط در مذاکرات تغییر کرده است، گرچه ممکن است مذاکرات شکست خورده و منفجر شود، با این حال این پرسش سخت همچنان باقی است، آیا امیدوار شدن به ادامه زندگی 136 اسرائیلی میتواند توجیهی برای این هزینهها باشد؟ من میگویم بله زیرا اکثر آنها افرادی بودند که از داخل خانه هایشان برده شدند و این اشتباه کابینه و ارتش است که در یک اهمال کاری بی سابقه در روز 7 اکتبر آنها را تنها گذاشت.
انتهای پیام/