به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، محمد ایمانی، فعال رسانهای در یادداشتی نوشت: فرماندهی مرکزی آمریکا اعلام کرد: "یک فروند موشک کروز ضدکشتی که از مناطق تحت کنترل حوثیهای به سمت ناو یو.اس.اس لابون در جنوب دریای سرخ شلیک شده بود، در ساعت 16:45 یکشنبه، توسط جنگندههای ما منهدم شد".
سنتکام با انتشار این خبر، کوشیده تا تصویری از اِشراف و اقتدار ترسیم کند. واقعیت اما چیز دیگری است. مقامات آمریکایی در خود فریبی سابقه دارند. هنگامی که انصار الله در تاریخ 27 مهر (19 اکتبر)ُ اولین موشک را به سمت بند ایلات در جنوب رژیم صهیونیستی شلیک کرد، رویترز و CNN، با ذوق زدگی اعلام کردند: "کشتی جنگی آمریکا، چند موشک شلیک شده از سواحل یمن را رهگیری و منهدم کرد". مدتی بعد، CNN گزارش داد "ناو آمریکایی، غیر از موشکها، 15 فروند پهپاد برخاسته از سواحل یمن را رصد کرده که به سوی اسرائیل حرکت می کردند".
یک هفته بعد، «سایت سمافور» نوشت: حوثی ها، تهدیدی بزرگ برای اسرائیل و آمریکا به شمار میروند. حمله پهپادی و موشکی آنها، موجب شگفتی پنتاگون شده. با وجود فاصله 2200 کیلومتری تا اسرائیل، حوثیها در حال ظهور به عنوان تهدیدی منحصر به فرد هستند. آنها احتمالا پیچیدهترین زرادخانه موشکهای بالستیک و پهپاد را میان متحدان ایران دارند و قبلا به پالایشگاه آرامکو و مرکز تجاری ابوظبی حمله کرده اند".
هشت روز بعد از حمله اول، مقاومت یمن برای دومین بار، بندر ایلات را هدف گرفت. سومین حمله موشکی نیز، در تاریخ اول نوامبر با موفقیت انجام شد و به تعطیلی این بندر راهبردی انجامید.
در عین حال مقاومت یمن، 8 نوامبر (17 آبان) در یک غافلگیری تازه اعلام کرد: پهپاد فوق مدرن MQ9 ارتش آمریکا را رهگیری و منهدم کرده است. آنها دو سال قبل هم در آسمان مأرب، پهپاد مشابهی را سرنگون کرده بودند.
امکیو-9، پهپادی تهاجمی با قابلیت عملیات پروازی کنترل از راه دور و ضربتی است و برای تجسس طولانی مدت در ارتفاع بالا طراحی شده. سرنگونی این پهپاد، بدترین تحقیری بود که می شد در قبال قدرت نمایی آمریکا انجام داد.
اما انصار الله به این هم بسنده نکرد و وارد فاز بعدی شد. 20 نوامبر، هنگامی که سامانه پدافندی آمریکا و اسرائیل، عمق آسمان را می کاویدند تا ردّ موشک های دوربرد را بزنند، انصار الله در دریای سرخ، کشتی «گالکسی لیدر» را هدف گرفت. هنگامی که این کشتی متعلق به شرکت ZIM توقیف شد، صهیونیست ها ابتدا انکار کردند که کشتی متعلق به آنهاست؛ اما دو روز بعد، اسحاق هرتزوگ گفت: "توقیف گالکسی لیدر، حمله به اسرائیل بود".
هدف گیری چند کشتی و نفتکش دیگر (مرتبط با صهیونیست ها) در منطقه موجب شد 8 شرکت بزرگ کشتیرانی و بالغ بر 60 کشتی و نفتکش، فعالیت خود در دریای سرخ را متوقف کنند. نتیجه جنگ ترکیبی مقاومت، 50 میلیارد دلار خسارت برای اسرائیل، کاهش٢٣ درصدی ارزش کشتیرانى این رژیم، افزایش هزینه حمل و نقل شرکت ZIM از 100 به 400 دلار، و افزایش 250 درصد نرخ بیمه کشتیرانی بود. این شوک در مقطعی، موجب افزایش 5 دلاری قیمت نفت شد.
یک ماه قبل، نشریه "پولیتیکو" از قول مقامات آمریکایی نوشت: "هزینه انهدام پهپادهای حوثیها نگران کننده است. موشکهای 2/000/000 دلاری برای سرنگون کردن پهپادهای 2000 دلاری شلیک میشوند"! قبل از آن هم، یعنی در تاریخ سوم نوامبر، روزنامه عبری "ماکور ریشون" تاکید کرد: "حضور ناو هواپیمابر و چند هزار نظامی آمریکا، هرگز عاملی بازدارنده برای نیروهای محور مقاومت نشدهاست". مرور روند سه ماهه تحولات نظامی میان مقاومت یمن و آمریکا، از چند دور غافلگیری مقامات آمریکایی حکایت می کند که قادر به درک توانمندی ها و پیچیدگی های طراحی در اتاق عملیات مقاومت نبوده اند. این جنگ، پیچیده و بالاتر از قدّ عقل مقامات اسرائیل و آمریکاست و احتمالا شگفتانه های دردناک تری در خود نهفته دارد.
مقاومت یمن، از انواع موشک ها و پهپاد های نقطه زن به علاوه مین های دریایی و اژدر های قدرتمند برخوردار است که می تواند کابوسی بی سابقه را برای ناوگان آمریکا و شاهرگ نفتی- اقتصادی آنها در منطقه رقم بزند. مقامات پنتاگون در سادگی احمقانه ای غوطه ور هستند و گرنه خیال نمی کردند ناوهای آنها از عهده هماوردی با رزمندگان از جان گذشته یمن بر می آید. آنها وانمود می کنند موشک شلیک شده به ناو "یو.اس.اس لابون" را رهگیری کرده اند و حال آن که این شلیک، الزاما نه برای حمله، بلکه احتمالا برای شناسایی امکانات راداری و پدافندی در محیط اطراف، برای زدن ضربات ترکیبی جدید بوده است.
گذر زمان روشن می کند که ناوهای غول پیکر آمریکا، نه الزاما تهدیدی خطرناک برای رزمندگان مقاومت، بلکه هدفی قابل انهدام -اگر نگوییم برای شکار و غنیمت گرفتن- هستند.
انتهای پیام/