بهگزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، فیلم سینمایی «تابستان همان سال» به تهیهکنندگی علی اوجی و کارگردانی محمود کلاری امروز سیزدهم بهمن ماه 1402 به عنوان دومین فیلم در برج میلاد اکران شد و پس از آن نشست خبری این فیلم طبق روال همیشه برگزار شد.
در این نشست محمود کلاری کارگردان، علی اوجی تهیهکننده، سمیرا حسنپور، فریبا نادری، رایان سرلک، رونیکا بهرامزاده از بازیگران فیلم، کوهیار کلاری مدیر فیلمبرداری، کامیاب امینعشایری طراح صحنه حضور داشتند.
.
تشکر از اهالی رسانه
در ابتدای نشست علی اوجی تهیهکننده این فیلم اظهار داشت: همیشه زحمت ما روی دوش اهالی رسانه است و از شما تشکر میکنم. امیدوارم فیلم را دوست داشته باشید.
در ادامه محمود کلاری کارگردان تابستان همان سال گفت: من قبلاً به نوعی آن طرف صحنه بودم و روزگاری عکاس بودم و در نشریات کار میکردم و اکنون این طرف صحنه هستم. در همین ابتدای برنامه از شما بابت صدای بد پخش فیلم در سالن عذرخواهی میکنم.
رنگ کمرنگ قصهگویی در سینما
کلاری ضمن گلایه از نظم برگزاری جشنواره تاکید کرد: امروز روز دوم جشنواره است و امیدوارم مجریان برگزاری جشنواره نظمی به این نمایشها دهند تا فیلمها درستتر دیده شوند. دقیقه 20 فیلم هنوز افراد در سالن رفت و آمد میکردند.
وی ادامه داد: این همه در جشنوارههای مختلف در جهان شرکت کردهایم و من تاکنون چنین چیزی ندیدهام و افراد پس از پخش فیلم دیگر حق ندارند وارد سالن شوند.
کلاری همچنین تصریح کرد: اگر افراد نریشن اول فیلم را نشوند، متوجه داستان نمیشوند. واقعیت امر این است که من سعی کردم در این فیلم قصهگو باشم؛ دقیقاً مانند مادربزرگ خودم. همچنین تلاش کردم 90 دقیقه برای مخاطبان قصه تعریف کنم زیرا در سینمای ما اکنون قصهگویی رنگ باخته است. و درنهایت باز از شما عذرخواهی میکنم البته شاید عذرخواهی وظیفه و کار من نباشد.
وی درباره ساخت تکپردگی و خاطرهمحور بودن فیلم و ریتم کند آن همچنین گفت: هیچ تدبیری برای ریتم کند یا تند فیلم نداشتیم. براساس تجربه 4 دهه ارتباط با افراد مختلف و آموختن از هر آنها، فکر کردم که در ارتباط با موضوع باید فیلم ساخت و ریتم تند و کند به برداشت مخاطب روز بستگی دارد. این را از من بشنوید که دستکاری در این مقوله به فیلم ضربه میزند. فیلمی که فطرت کندی دارد، هیچگونه تند نمیشود و فیلم با مضمون و محتوای هر سکانس ریتم میگیرد.
کارگردان تابستان همان سال درباره خراب شدن خانه مادری در پایان این فیلم تاکید کرد: داریم میبینیم که بافت قدیمی شهر در حال خراب شدن است و جای خود را به یک معماری بیهویت میدهد. من متولد و بزرگ شده تهران هستم و ریشه خانوادگی من به شمال تهران باز میگردد. نیما یوشیج با پدربزرگ من همشهری بودند و شعری از نیما درونمایه اصلی فیلم من بود.
وی با اشاره به تغییرات عمده در سبک زندگی امروزی ما نسبت به گذشته افزود: الفت و مناسبات و آن جنس از روابط دیگر به شکل قابل توجهی رنگ باخته است و درسها و روابط این فیلم جهانی را تصویر میکند که به سالیان رشد نسل ما برمیگردد.
خوشسانس بودم که جلوی دوربین آقای کلاری رفتم
سمیرا حسنپور بازیگر این فیلم سینمایی عنوان کرد: دوست دارم در ابتدا این را عرض کنم که من آدم خوششانسی هستم زیرا اولین بار در سینما جلوی دوربین آقای کلاری رفتم، جایزهام را در جایی گرفتم که ایشان داور بودند و اکنون هم توانستم در فیلم ایشان بازی کنم.
حسنپور ادامه داد: در این فیلم من نقش مادر عطا را داشتم. این فیلم در دهه گذشته بود. آتی این فیلم در دوری شوهرش زندگی میکرد و ایفای نقش این شخصیت درونگرا باعث شد که از باقی نقشهایم جدا شوم.
فریبا نادری بازیگر دیگر این فیلم با اشاره به زمان فیلم گفت: زمان فیلم در گذشته است اما نمونههای امروزی چنین شخصیتی اکنون هم وجود دارند. زنانی که وضعیت مالی بهتری نسبت به دیگر افراد خانواده دارند و درعین مهربانی از ویژگیهای دیگری هم برخوردارند. شخصیت این فیلم بلد نیست که راحت حرف بزند و عقدههای دوران کودکی کم کم در وجودش ریشه دوانده است.
وی تاکید کرد: آقای کلاری یکی از بزرگمردان تاریخ سینمای ایران هستند و از هر لحظه این فیلم لذت بردم.
سرلک: به من خیلی خوشگذشت
رایان سرلک بازیگر خردسال این فیلم در ادامه این نشست، بیان کرد: برای من افتخار بزرگی بود که در فیلم آقای کلاری بازی کنم، به من خیلی خوش گذشت و از ایشان بسیار یاد گرفتم. همچنین خوشحالم که کنار بازیگران این فیلم بازی کردم.
وی درباره سختترین سکانس خود در این فیلم گفت: تابستان همان سال در زمستان ضبط شد و در سرمای زمستان باید لباس تابستانی میپوشیدیم همین نکته سختترین سکانس بود.
رونیکا بهرامزاده دیگر بازیگر خردسال این فیلم اظهار داشت: خسته نباشید میگویم به آقای کلاری و اوجی و عوامل پشت صحنه و تمام بازیگران و از آقای کلاری تشکر میکنم که به من اعتماد کردند. امیدوارم از بازی من راضی بوده و مردم هم من را دوست داشته باشند.
کوهیار کلاری مدیر فیلمبرداری تابستان همان سال با اشاره به همکاری طولانی مدت خود با کلاری گفت: سینما فیلمبرداران خوبی دارد. من این شانس را داشتم که 22 سال با آقای کلاری کار میکنم؛ اما جایگاه مدیر فیلمبردار بودن این فیلم بسیار متفاوت بود. خیلی شانس بزرگی است که کنار کارگردانی فعالیت کنید که خودش خدای فیلمبرداری است و زیباترین تصاویر سینمای ایران را ثبت کرده.
کامیاب امینعشایری طراح صحنه «تابستان همان سال» گفت: من به عنوان طراح صحنه با آقای کلاری در جایگاه فیلمبردار چند فیلم کار کردیم و در این فیلم شرایط فرق داشت. کار کردن با آقای کلاری اینگونه است که خودشان مسلط به مساله هستند و کار کردن با ایشان برای طراح مانند یک کلاس درس است. واقعیت امر این است که اگر کم و کاستی وجود داشته قطعاً از سمت من بوده است.
2.5 ماه برای تدوین وقت گذاشتیم
در ادامه حمید نجفی راد تدوینگر این فیلم با اشاره به آرزوهایش گفت: برای من افتخار عجیبی بود که توسط آقای کلاری انتخاب شوم و همیشه آرزو داشتم که با کارگردانان بزرگ کار کنم. همه ارکان فیلم از کارگردانی، صدا و… فکر شده بود. ما درباره همه جزییات فیلم صحبت میکردیم تا چالش های زندگی این خانواده درست روایت و مخاطب با کلیت داستان درگیر شود. آقای کلاری با وسواس نریشن ابتدایی را نوشتند تا مخاطب به درستی در قصه فیلم هدایت شود و اگر دوستان احساس کردند ریتم فیلم کُند است، یک بار دیگر فیلم را در یک سالن خوب تماشا کنند. متاسفانه فیلمها در این سالن ذبح میشوند.
وی درباره مدت زمان انجام کار تدوین فیلم افزود: ما 2 ماه و نیم با حضور آقای کلاری این فیلم را تدوین و اساسا زندگی کردیم تا زندگی این فیلم درست از آب دربیاید.
تجاری کار نکردم؛ به دنبال سلیقهام رفتم
در همین حال، علی اوجی تهیه کننده فیلم تابستان همان سال درباره دلیل همکاری و همراهی چنین فیلمی گفت : من در سینمای تجاری رشد کردم اما سلیقه من را به این سمت سوق داد. من یک کاراکتر بازیگر دارم که گاهی خودش را فدای یک شخصیت دیگر میکند تا چنینی فیلمی بسازد. گاهی برای اینکه پول چنین پروزه ای را مهیا کنم حتی در یک رئالیتی شوها بازی کرده ام.
اوجی با اشاره به وسواسهای کارگردان ادامه داد: هر لحظه حضور کنار آقای کلاری برای تمام گروه مانند یک کلاس درس بود. هر فریم این فیلم حساب شده است و ایشان با وسواس دیالوگها را جلو برود. این را هم بگویم که آقای کلاری کارگردان و فیلمبردار دو شخصیت متفاوت و هر دو بینظیر هستند.
محمود کلاری در پایان با اشاره هماهنگی گروهش هنگام تولید اثر گفت: من خیلی در این فیلم خوششانس بودم و افرادی که کنار من حضور داشتند با تمام وجودشان کار کردند و همه داشتهشان را گذاشتند تا این فیلم شکل بگیرد. ما در این فیلم یک خانه را به طور کامل ساختیم زیرا به دلایل مختلف در لوکیشنهای دیگر امکان کار نداشتیم. قرار بود ما اواخر تابستان فیلم را شروع کنیم اما به دلیل مشکلاتی که پیش آمد مجبور شدیم در زمستان فیلمبرداری کنیم. در طول فیلم هم عاشق این دو بازیگر کوچک شدم که همه شرایط و سختیها را در طول فیلمبرداری تحمل کردند.
انتهای پیام/