به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، چرا هنوز گانتز و آیزنکوت در مقابل رفتارهای تخریبی نتانیاهو علیه اسرائیل موضع نمیگیرند؟ این پرسش را اورلی بارلیو روزنامهنگار و فعال مخالف نتانیاهو در صفحه خود در شبکه اجتماعی منتشر کرد و افزود: با وجود آنکه نتانیاهو آنها را به توطئهچینی و همدستی با آمریکا علیه اسرائیل متهم میکند باز هم این دو سکوت اختیار کردهاند و در مقابل رفتارها و کشمکشهای نتانیاهو با ایالات متحده که همگی بهدلایل شخصی انجام میشود و زیانهای هنگفتی به اسرائیل وارد میکند، قرار نمیگیرند.
در همین راستا «بن درور یمینی» در مقالهای که در شماره امروز، سهشنبه، روزنامه یدیعوت آحارانوت منتشر شد، نوشت: با وجود تمام اختلافاتی که بین دو نامزد اصلی ریاستجمهوری آمریکا وجود دارد اما هر دوی آنها در یک مسئله و آن عدم رضایت از اسرائیل با یکدیگر اتفاق نظر دارند و این امر را هم مدیون رفتارهای نتانیاهو هستند.
وی در ابتدای این نوشتار معتقد است: بیایید تصور کنیم تمام اعضای حزب دموکرات آمریکا اشتباه میکنند، از رئیس جمهور بایدن گرفته تا معاونش کاملا هریس و چاک شومر یکی از بارزترین دوستان اسرائیل در مجلس سنا، با این حال این پرسش مطرح میشود که چگونه بنیامین نتانیاهو موفق شد آنها را در مسیر مقابله با ما قرار بدهد، چرا راهی که با حمایت غیرمشروط از اسرائیل و برقرار پل هوایی بیسابقه برای کمک به اسرائیل در جنگ آغاز شده بود امروز به این نقطه رسیده است.
نویسنده در بخش دیگری از مقاله خود آورده است: تا دیروز میتوانستیم این تصور را داشته باشیم که نتانیاهو در انتظار تغییر در کاخ سفید است، اما نتانیاهو حتی در صورت داشتن این اندیشه هم دچار اشتباه راهبردی شده است، زیرا رفتارهای او بهطور کامل از واقعیتها بهدور است، زیرا در صورت روی کار آمدن دونالد ترامپ هم او رویکرد مخالف با نتانیاهو خواهد داشت همانگونه که مدتهای مدیدی چنین رویکردی داشت.
ترامپ حتی هفته جاری اعلام کرد؛ تنها چیزی که میتواند به نتانیاهو بدهد پایان سریع جنگ است، "زیرا در این منطقه نیازمند روندی صلحآمیز هستیم".
نویسنده سپس میافزاید: این سخنان بهمعنای متلاشی شدن یک توهم دیگر نتانیاهو است، توهمی دوبعدی که در هر دو بعد آن علیه نتانیاهو محسوب میشود و بهطور حتم نتانیاهو نخواهد توانست اسرائیل را از باتلاقی که در آن گرفتار شده است، خارج کند.
نگاه راهبردی نتانیاهو در رابطه با فردای روز پایان جنگ هم صدق میکند، دقیقاً نتانیاهو چه جایگزینی برای حضور نیروهای ارتش اسرائیل دارد؟ چهکسی قرار است بر نوار غزه حکومت کند؟ در هفتههای اخیر گزینه رؤسای عشایر مطرح شد، اما این ایده حتی پیش از آنکه جهانیان از آن مطلع شوند در نطفه خفه شد، موفق به شکست دادن حماس هم که نشدیم و این گروه طی چند روز اخیر با اقداماتی که انجام داد نشان داد که چهکسی صاحب خانه است، در حالی که رؤسای عشایر هم اعلام کردند قصدی برای همکاری با اسرائیل ندارند، این نظر صرفاً مختص رؤسای عشایر نیست بلکه هر فلسطینیای چنین موضعی دارد و نمیخواهد جایگزین حماس باشد.
در چنین شرایطی گزینه حکومت اسرائیلی مطرح میشود، مگر ما این کار را قبلاً در لبنان تجربه نکرده بودیم؟ نتایج این امر هم که کاملاً مشخص است.
در صورت حاکمیت اسرائیلی بر این منطقه ما وارد جنگ فرسایشی بیوقفهای خواهیم شد، جنگی که بهطور بالفعل در ابتدای آن قرار داریم.
در بخش دیگری از مقاله آمده است: تصورات و برنامههای نتانیاهو ما را بهسوی بزرگترین شکست تاریخ اسرائیل سوق داد، نتانیاهو نه چیزی یاد میگیرد و نه چیزی را فراموش میکند، دکترین جدید او فقط "نه، نه، نه" است و از این طریق اسرائیل را به بدترین سطح سیاسی در جهان میبرد و آن را با جهان آزاد بهویژه ایالات متحده در تقابل قرار میدهد.
در سایه این تقابل دیگر چهکسی قرار است در شورای امنیت، قطعنامههای ضداسرائیلی را وتو کند؟ آیا قرار است میکرونیزیا (یکی از کشورهای بسیار کوچک عضو سازمان ملل که همواره بههمراه آمریکا بهنفع اسرائیل رأی میدهد) این کار را انجام دهد؟ واقعاً جایگزین ایالات متحده چه کشوری خواهد بود؟
نویسنده در پایان مقاله هم آورده است: از مدتها پیش این نگرانی وجود داشت که حتی اگر اسرائیل در ظاهر این جنگ را برنده شود، در واقع بازنده این جنگ خواهد بود، زیرا هر لحظهای که نتانیاهو در قدرت باقی بماند یک لحظه ما به شکست در جنگ نزدیکتر میشویم.
انتهای پیام/+