به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، روزنامه یدیعوت آحارانوت در یادداشتی اعلام کرد: مشکل در تعداد یهودیان افراطی (یهودیان ارتودکس) برای حضور در خدمت سربازی نیست بلکه در این است که رهبران یهودیان افراطی اصلاً خود را جزئی از اسرائیل نمیدانند و باعث میشوند تا در ابعاد مختلف ایدئولوژی ارتودکسهای افراطی اسرائیل و ساختار صهیونیسم با خطر جدی مواجه شود.
در ادامه این یادداشت آمده است: بن گوریون نخست وزیر وقت در خاطرات خود آورده است: صبح روز 20 اکتبر 1952 در بنی براک به دیدار شازون ایچ رهبر ارتدوکسهای افراطی رفتم: این دیدار مورد توجه گسترده رسانهها قرار گرفت، من پرسشی از او کردم که تا به این لحظه پاسخ آن را نه از او و نه از دوستان دین گرایم نگرفتم.
از او پرسیدم آیا ما دچار چند دستگی هستیم؟ چگونه قرار است با آنها زندگی کنیم؟ چگونه موفق به شکل گیری وحدت خواهیم شد؟
شازون ایچ اما به من گفت: دو شتر در یک مسیر در حال حرکت هستند، یکی از آنها یوغی به گردن دارد و دیگر هیچ چیزی حمل نمیکند، بر اساس متون هالاخا وقتی به یک پل باریک رسیدیم شتری که هیچ چیزی حمل نمیکند باید راه را برای دیگری باز کند.
او در توضیح این امر گفت: ما اعضای جامعه ارتودکسهای افراطی بار تورات و وصیتهای آن را به دوش میکشیم، از این رو بقیه صهیونیستها باید راه ما را باز کنند و هر جا که راه باریک شد اولویت را به ما بدهند.
بن گوریون سپس مینویسد، به سرعت پاسخ دادم: خوب در رابطه با جذب مهاجران، ایجاد دولت، برقراری امنیت و.. اینها بار محسوب نمیشوند.
به اعتقاد نویسنده این یادداشت، این دو شخصیت از مهمترین شخصیتهای اسرائیل محسوب میشوند که از همان زمان با یکدیگر برخورد و تقابل داشتند، گرچه بن گوریون در آن زمان حق آنها را در تحصیل (و عدم حضور در ساختار ارتش) به رسمیت شناخت.
حال در مارس 2024 در حالی که نظامیان اسرائیلی کشته و زخمی میشوند و ادعا میکنند که به سربازی بردن یهودیان افراطی غیر قانونی، فاسد و غیر یهودی و از آن مهم تر مغایر با شریعت یهودی است.
در بخش دیگری از یادداشت آمده است، بسیاری از گفتههای خاخام فریدمن رهبر شاخه قدس شوکه شدند که در نشستی با نمایندگان گروه برادران سلاح (نظامیان سابقی که در ارتش اسرائیل خدمت کردند) اعلام کرد، ترجیح میدهد فرزندانش بمیرند تا آن که به سربازی بروند.
شاید برخیها تصور کنند که خاخام فریدمن نظری افراطی در ساختار رهبری ارتدوکسهای افراطی دارد اما باید اعتراف کرد که نظرات او با بقیه رهبران ارشد توراتی درایدئولوژی نیست بلکه در بکارگیری واژهها میباشد.
باید بفهمیم و هرچه زودتر به این درک برسیم که جنگ و جدل فعلی بر سر شمار دانشجویان مدارس دینی که قرار است به خدمت سربازی ملحق شوند نیست، بلکه در رابطه با مسئله مشارکت بالفعل حریدیها در ساختار اسرائیل است، مشکل لا ینحلی که بسیاری شانس خود را برای پرداختن به حل آن امتحان کرده اما موفق به آن نشدند.
به هر شکل بسیاری از کسانی که با این مسئله تعامل دارند از حجم این مشکل اطلاع کافی ندارند، مشکل در این است که رهبران ارتدوکسهای افراطی اصلاً خود را جزئی از اسرائیل نمیدانند و از نواحی مختلفی ایدئولوژی ارتودکسهای افراطی ساختار صهیونیستی را به خطر میاندازد.
رهبران سیاسی حریدیها با ابتکار بسیار جالبی موفق شدند ساختار سیاسی، بودجه و قوانین اسرائیل را برای تقویت رویکرد مخالف خود با اسرائیل به کار بگیرند.
شای پیرون نویسنده این یادداشت که رئیس جنبش یاتیما و وزیر آموزش سابق رژیم صهیونیستی است در پایان مینویسد: باید گفت که ما همسو با یکدیگر نیستیم، درست است که در یک سرزمین زندگی میکنیم اما مشارکت بین ما ضعیف است، حال که در جنگ شمشیرهای آهنین (جنگ غزه) به یک پل باریک رسیدیم و به اوج کوه درد و تلفات رسیدیم، باید یک بار و برای همیشه اعلام کنیم، تمام جهان یک پل بسیار باریک است، این بار باید ارابه ما حق حرکت داشته باشد زیرا ما هم ارابه کاملی داریم.
انتهای پیام/