به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، 24 سال پیش در 25 مه سال 2000 (5 خرداد 1379) ارتش رژیم صهیونیستی پس از 18 سال از 98 درصد مناطق اشغالی جنوب لبنان عقب نشینی کرد و پذیرای یک شکست بزرگ شد.
رژیم صهیونیستی پس از تحولات موسوم به سپتامبر سیاه در سال 1970، تعقیب سازمان آزادیبخش فلسطین (که در آن مقطع هنوز مهمترین نیروی مقاومت فلسطینی در برابر اسرائیل به حساب میآمد) را در دستور کار خود قرار داد. با خروج نیروهای این سازمان از اردن و انتقال به تونس و لبنان، ارتش اسرائیل درصدد ایجاد یک کمربند امنیتی برای جلوگیری از نفوذ نیروهای فلسطینی به شمال سرزمین های اشغالی شد.
درگیریهای پراکنده فلسطینیان و نیروهای رژیم صهیونیستی در طول دهه 1970، صهیونیستها را به صرافت یک حمله گسترده به جنوب لبنان انداخت.
حمله گسترده نیروهای اسرائیلی به جنوب لبنان در ژوئن 1982 آغاز شد. در میان دستگاههای نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی، موساد، اصلیترین نقش را در قطعی شدن عملیات نظامی گسترده علیه لبنان داشت؛ عوامل موساد که با بخش هایی از بدنه مارونیهای لبنان ارتباط خوبی داشتند و این امر مبنایی شد تا ارتش اسرائیل برای بیرون کردن سازمان آزادیبخش فلسطین و سوریها از جنوب لبنان، به این کشور لشکرکشی کند.
تصور ناقص ابتدایی موساد حاکی از آن بود که در واکنش به یک حمله از سوی ارتش صهیونیستی، مسیحیان لبنان موضع موافق خواهند گرفت، مسلمانان سُنی، بیطرف باقی خواهند ماند و شیعیان موضع انفعالی و غیرسیاسی پیشین را حفظ خواهند کرد. اساساً بخشی از جامعه استحاله شده مارونیها در این مقطع نگاهی منفی به شیعیان لبنان داشتند و آنها را فاقد توانمندی استراتژیک برای ایجاد گروهها و سازمانهایی فعال در برابر اشغالگران میدیدند.
از جنبش امل تا حزب الله
از کلیت تصویر ناقص و اشتباهی که عناصر وابسته به اسرائیل به موساد منتقل کرده بودند، تنها بخش نخست آن یعنی همسویی این گروه ها با تل آویو به واقعیت نزدیک بود. آنها با شکل گیری ارتش جنوب لبنان به فرماندهی سعد حداد (1977 - 1984) و سپس آنتوان لحد (1984 - 2000) سعی کردند به اشغالگران کمکهای چشمگیری کنند. اما نیروهای ملیگرا شروع به مقابله با نیروهای اسرائیلی کردند. از سوی دیگر مسلمانان سُنی نیز در برابر اشغالگران قرار گرفتند.
اما راهبردیترین بخش ایراد تحلیل مارونیها درباره شیعیان بود. برخلاف برداشتهای آنها، اشغالگری اسرائیل از یکسو در تجدید سازمان جنبش امل در سال 1982 موثر واقع شد. همچنین در نتیجه حضور اشغالگران و مارونیهای همدست آنان گروههای جدیدی از شیعیان نیز هسته جدیدی را شکل دادند که نهایتاً سه سال پس از شروع اشغال در سال 1985 (1363 شمسی) به تأسیس حزب الله لبنان منجر شد.
در واقع اسرائیل با حضور اشغالگرانه خود در لبنان، زمینه ساز شکل گیری مهمترین گروه مقاومت اسلامی در سراسر کشورهای اسلامی شد.
با شکل گیری حزب الله لبنان، درگیری میان دو طرف یک تحول اساسی پیدا کرد. نیروهای حزب الله ضربات به شدت دردناکی را بر پیکره نیروهای اسرائیلی و ارتش آنتوان لحد وارد می کردند.
طولانی شدن دوره اشغال جنوب لبنان بدون اینکه صهیونیستها به اهداف خود در جنگ برسند، رفته رفته جامعه اسرائیل را نیز تحت تأثیر خود قرار می داد. نهایتاً ایهود باراک، سرکرده ائتلاف «یک اسرائیل» در سال 1999 بنیامین نتانیاهو را به چالش کشید و با وعده خروج از جنوب لبنان به قدرت رسید.
باراک نهایتاً در سال 2000 به صورت یکطرفه از جنوب لبنان عقب نشینی کرد. عقب نشینی صهیونیستها از جنوب لبنان از یکسو به معنای پیروزی مقاومت اسلامی در برابر اسرائیل بود و از سوی دیگر با تثبیت مقاومت در سپهر سیاسی لبنان همراه شد.
به این معنا میتوان گفت که حضور اشغالگرانه رژیم صهیونیستی ضمن اینکه به کشتار وسیع و ویرانی گسترده در جنوب لبنان منجر شد اما، باعث شد سازمانهای شیعی جدیدی در این کشور شکل گرفته و قدرت خود را تثبیت کنند. به این ترتیب معادله بازدارندگی میان اسرائیل و دشمنان این رژیم جعلی، برای همیشه تغییر کرد و باعث شد دوره مصونیت صهیونیستها به پایان برسد.
این روند در جنگهای بعدی نیز ادامه یافت و حزب الله با عبور از دوران تأسیس و تثبیت موفق شد یک بار دیگر رژیم صهیونیستی را در جنگ سال 2006 نیز شکست دهد. دومین شکست بزرگ صهیونیستها در برابر حزب الله در این جنگ باعث شد حزب الله جایگاه ممتازتری در لبنان به دست بیاورد و میان کلیه گروه های لبنانی از جمله مسلمانان اهل سنت نیز هوادار پیدا کند.
تغییر معادله بازدارندگی 39 سال پس از تأسیس حزب الله لبنان به حدی است که مقاومت اسلامی لبنان از فردای آغاز جنگ در غزه، تبادل آتش با اسرائیل را آغاز کرده و بیش از 233 روز است نوار شمالی مرزهای اسرائیل را ناامن کرده است. در نتیجه این وضعیت حدود 70 هزار اسرائیلی ماه هاست از شهرکهای محل زندگی خود دور مانده اند و نوار شمالی سرزمین های اشغالی از دست صهیونیستها خارج شده است.
شاید اگر حزب الله در موقعیت کنونی قرار نداشت، با اقداماتی کمتر از این نیز اسرائیل خیلی زودتر از اینها ناچار از حمله گسترده علیه لبنان می شد، اما قدرت مقاومت در میدان های نبرد سبب شده تا سالها پس از اشغال سرزمین های جنوبی لبنان، اکنون صهیونیست ها در موضعی دفاعی برابر رزمندگان مقاومت اسلامی لبنان قرار گرفته و ناچار به تخلیه مناطق مرزی در شمال سرزمین های اشغالی باشند.
انتهای پیام/