به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سهشنبه همین هفته بود که نمایشگاه نقاشی «ژوائو آبیدو گالوائو» هنرمند استکبارستیز اهل کشور برزیل، در باغ موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس افتتاح شد.
این نمایشگاه با نام «هنر و انقلاب» حول محور روابط جدید نیروها در جهان؛ حاکمیت انقلاب هنر و حاکمیت هنر انقلاب تدارک دیده شده و مشتمل بر 9 اثر هنری است که همگی روی پارچه نقاشی شدهاند. نقاشیهای این هنرمند، به روابط جدید نیروهای ضد استکبار در جهان امروز اشاره میکند؛ جایی که تاریخ تکرار میشود و انقلاب و هنر به یکدیگر پیوند میخورند.
وقتی در فضای نمایشگاه قدم میزنیم، نقاشیهایی را روی پارچههایی با ابعاد بزرگ میبینیم که بهواسطه ترکیب رنگهای گوناگون با یکدیگر خلق شدهاند. تابلوهایی که هریک به طور متوسط از امتزاج محدود دو الی سه رنگ ساخته شده و ترکیب تضادگونه رنگها حاکی از ارتباط و برخورد توامان آنهاست.
به بهانه برپایی نمایشگاه «هنر و انقلاب» به سراغ «ژوائو آبیدو گالوائو» رفتیم و با او به گفتوگو نشستیم. در ادامه، مشروح این گفتوگو را از نظر میگذرانید:
برای شروع گفتوگو کمی خودتان را معرفی کنید.
من «ژوائو آبیدو گالوائو» هستم. پدرم یک هنرمند بود و من از سن 5 سالگی نقاشی را آغاز کردم. اکنون تعدادی از نقاشیهایم را که به صورت اختصاصی برای موزه ملی انقلاب و دفاع مقدس کشیدهام با خود به ایران آوردهام و بخشی از آنها در این نمایشگاه به نمایش درآمده است.
مفهوم و ایده اصلی شکلگیری نمایشگاه «هنر و انقلاب» را چگونه تشریح میکنید؟
مفهوم و ایده اصلی این نمایشگاه، تلفیق هنر و انقلاب است. به اعتقاد من انقلاب بدون هنر بیمعناست و هنر نیز بدون انقلاب معنایی ندارد. این دو مفاهیمی به هم پیوسته و مکمل یکدیگرند. تابلوهایی که روی دیوار این نمایشگاه میبینید، میخواهند نیروهای جدیدی که در دنیای هنر درحال بروز است را به نمایش بگذارند.
اگر بخواهید سبک هنری خود را ذیل یکی از مکاتب هنری جهان یا همان ایسمهای معروف طبقهبندی کنید، آثارتان را ذیل کدام مکتب قرار میدهید؟
مکاتب هنری که توسط کشورهای امپریالیستی جعل شدهاند، هنر را به صورت کلی به دو گونه انتزاعی و فیگوراتیو تقسیم میکنند اما از نظر من این دو یکی هستند. کار من فارغ از این سبکها و مکاتب است؛ البته ادعا نمیکنم که سبک شخصی خود را دارم اما هنرم ذیل سبکهایی که توسط کشورهای غربی تعریف شده است هم نمیگنجد. باور من این است که کشورهای امپریالیستی تمدنی مصنوعی دارند. اکنون تمدنهای واقعی با پیشینه چندین هزارساله مثل ایران و چین در حال احیا هستند، تاریخ درحال تکرار است و دوباره این تمدنهای واقعی در دنیا حاکم خواهند شد. کشورهای امپریالیستی که دنیای هنر را طی 500 سال گذشته کنترل کردهاند، در فلسطین مشغول کشتار مردمان مظلوم و بیدفاع هستند. خشونتی که در غزه میبینیم، نمادی از تمدنهای پوشالی و مصنوعی کشورهای غربی است.
چرا به جای بوم، نقاشیهایتان را روی پارچه میکشید؟
دلیل اینکه نقاشیهایم را روی پارچه میکشم به سبک کاریام باز میگردد که میخواهم ساختارشکن باشم. تمامی نقاشیهایی که به صورت کلاسیک میبینیم روی بوم خلق شدهاند اما به خاطر نوع خاصی از آزادی که میخواهم در کارهایم به نمایش بگذارم، پارچه را انتخاب کردم که میتواند به آسانی حرکت کند. دلیل دیگرم این است که 20 اثر را روی پارچه کشیدهام و از برزیل به ایران آوردهام تا به موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس اهدا کنم. اگر این آثار روی بوم خلق شده بودند امکان آوردنشان به ایران را نداشتم.
شما در نقاشیهایتان طیف محدودی از رنگها را به کار گرفتهاید و هر تابلو به طور متوسط از ترکیب دو الی سه رنگ خلق شده است. دلیل این امر چیست؟
رنگ در کارهای من در درجه دوم اهمیت قرار میگیرد. برای من رنگ، تجسم مفهومی است که میخواهم در کارم نشان دهم و آن مفهوم، نیروهای جدیدی هستند که وادارم میکنند از طریق فعالیت بدنی این تابلوها را خلق کنم. برای مثال، رنگ قرمزی که در یکی از تابلوهایم به کار بردهام، به قرمز ایرانی معروف است که در نقاشیهای سنتی ایرانی هم به وفور از آن استفاده شده.
پیش از این نمایشگاهی را در شهر مسکوی روسیه برگزار کردهاید. آیا حال و هوا و فرم و مضمون آثار نمایشیافته در آن نمایشگاه هم به مشابه نمایشگاه فعلیتان در ایران بود؟
بله، سبک کارهایم در نمایشگاه مسکو هم تقریبا به همین صورت بود اما این آثار را فقط برای ارائه در موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس کشیدهام. به اعتقاد من، هنرمند همواره در حال تغییر است و بدون شک نمایشگاه آیندهام با این نمایشگاه متفاوت خواهد بود. این امر برآمده از احساسات درونیام است که از طریق قلم زدن و ترکیب رنگها روی پارچه بیان میکنم و این احساسات، همواره درحال تغییر است.
گویا شما به عنوان یک هنرمند مستقل در کشور خودتان از آزادی و فراغ بال لازم برای پیشبرد فعالیت هنریتان برخوردار نیستید. کمی در اینباره توضیح دهید.
بله، همینطور است. بسیاری از کشورهای جهان مانند برزیل به شدت تحت تاثیر لابیهای صهیونیستی قرار دارند و متاسفانه دنیای هنر تحت تاثیر این جریان کنترل میشود. از اینرو هنرمندان آزاد و مستقل نمیتوانند در کشورهایشان به صورت آزادانه فعالیت کنند و نمایشگاه داشته باشند.
نقش جمهوری اسلامی ایران را در پیشبرد و راهبری گفتمان مقاومت در مقیاس ملی و منطقهای چگونه ارزیابی میکنید؟
بر خود لازم میدانم از جمهوری اسلامی ایران تشکر میکنم که همواره محور مقاومت را نه فقط در حرف بلکه در عمل حمایت کرده است. به اعتقاد من رمز آزادی محور مقاومت در اتحاد و با هم بودن کشورهایی است که گفتمان مقاومت را دنبال میکنند. میخواهم روی این نکته تاکید کنم که امپریالیسم در حال فروپاشی و آینده از آن محور مقاومت است.
انتهای پیام/