به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، محرم که میرسد بیرقهای عزا قامت شهرهای لرستان را به قنوت اشک میبرد. روضههای خانگی دل از قرار میبرد و چای، اذن شفا میشود.
عزاداریها در هر گوشهوکنار آن نیمروز سرخ را روایت میکند، گلوی در خونی را که ثارالله شد، قربانگاهی که اینبار اسماعیل نداشت و 72تن را به مذبح آوردند.
بیرقهای عزا، عَلمهای تنیده در پارچههای سبز و دخیلهای جامانده در نذر از نخستین روز محرم «وجهالله» را زیارت میکنند تا برسند به روز گِلمالی. آنجا که همهچیز خاک میشود و سرسپرده در آیینی چندهزار ساله.
ماه خون در لرستان ماه حزن است و خانهها هر کدام بیتالاحزانی که برکت از نوای «یا حسین» میگیرد و چشمروشنی از ذکرهای «یا ابوالفضل». دلت در اینجا قیمت میگیرد به مقتلهای بیتاب.
به خانههای عزا که آمدی، از همان سپیدهدم تو را به چای روضه دعوت میکند و بوی اسپند. صدها سال است که چراغ این خانهها روشن از محرم است و حاجتهای دلبسته در شمع نیاز.
محرم در دیار لرستان، حکایت موهای سفیدشده در هیئتها و نذریهایی است که قدر از تربت میگیرد و کنجِ ششگوشههای زانو بغلکرده. این آتش هزاران سال است که سرد نمیشود. گلستان است در قرارهای محرم.
.
انتهای پیام/ 644