علی واحدی مسئول فرهنگی و عضو موسس بنیاد فرهنگی کوثر و کارشناس مسائل افغانستان در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، درباره قیام 24 اسفند (حوت) مردم هرات علیه حاکمیت غیردینی کمونیسم بر افغانستان، گفت: در 24 اسفند سال 1357 یعنی حدود یک ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، ایالت همجوار ایران در افغانستان، یعنی ایالت هرات شاهد یم قیام کاملا دینی و اسلامی بود. این قیام بر علیه حاکمیت کمونیسم و جنایاتی آن رژیم صورت گرفت.
واحدی ادامه داد: علت عمده این قیام، تاثیر مثبتی بود که پیروزی انقلاب اسلامی و مردمی ایران بر مردم افغانستان گذاشت. 1 ماه پس از پیروزی انقلاب ایران، روحیه و انگیزهای در مردم افغانستان ایجاد شد که آنها را به ایستادگی در برابر ظلم و جور کمونیستها وا داشت. گویی مردم افغانستان وقتی دیدند که ایرانیان بر عیله شاه قیام کرده و دولتی را که دستنشانده آمریکا بوده از ایران بیرون کنند و دست آمریکا را از کشورشان کوتاه کنند، آنها هم ترغیب شدند تا در برابر حاکمیت کمونیستی در افغانستان بایستند.
عضو موسس بنیاد فرهنگی کوثر خاطرنشان کرد: تمام کارشناسان سیاسی از همان زمان تا کنون بر این مطلب تاکید دارند که قیام 24 حوت مردم هرات افغانستان، یک الگوگیری از انقلاب اسلامی اسران بوده است. تا جایی که دولت کمونیستی آن زمان، منکر قیام مردمی و حرکت خودجوش مردم هرات شد و اعلام کرد که عدهای از ایران با حمایت دولت تازه تاسیس این کشور، با لباسهای افغانستانی به افغانستان آمدند و این قیام را شکل دادند.
به گفته واحدی قیام 24 اسفندماه هرات اولین پیام و بازتاب مثبت افغانستانیها به پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بود. مردم هرات خواستند خودشان حاکمیت بر استان هرات را در دست بگیرند و آن را مطابق با اعتقادات دینی و اسلامیشان بگردانند.
مسئول فرهنگی بنیاد فرهنگی کوثر در پایان گفت: قیام مردم افغانستان با یک ترفند و حمله نظامی، همچنین با بمببارانهای غیرانسانی سرکوب شد و حدود 25 هزار نفر از مردم هرات توسط کمونیستها و منافقین به خاک و خون کشیده شدند.
این کارشناس و فعال فرهنگی مهاجر در پایان گفت: به همین مناسبت، از آنجا که دشمنان ما همواره میخواهند بحثهای جهادی و ارزشهای فرهنگ مقاومت ما را محو کنند و ما باید در برابر این اهداف آنها بایستیم، به همت افغانستانیهای مهاجر دیروز مراسمی برای گرامیداشت این روز برگزار شد و سعی کردیم خاطرات این روز و آن سال را دوباره زنده کنیم و به بررسی آن رویداد مهم در تاریخ معاصر افغانستان بپردازیم.
انتهای پیام/