به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، روزهای پایانی ماه صفر است. به مسجد میرود. از مردم میخواهد اگر هر کسی حقی بر او دارد نزدیک آید و ادا کند، حتی به نواختن تازیانهای.
سه بار بر گمان حقی که زایل شدهاست بانگ میزند. پاسخ از کسی نمیآید. مگر میشود از «رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ» هم آزردگیای بر تن و جان کسی نشسته باشد؟
خداوند نگران پیامبر اکرم(ص) است و پیامبر حتی در آخرین روزهای زندگی هم محزون بر امتی که در گرویدن به توحید سستی کردهاند و بر دلهایشان در کنار معجزههای وحی هم غِشاوه زدهاند.
پیامبر(ص) میخواهد بههر طریقت ممکن ایمانهای لرزان را به انفاس قدسی ملکوت پیوند زند، امّا اصرار او بر هدایت کجا و اعراضکردن قلبها و چشمهای مُهرزده کجا؟
اینجا است که خداوند بر آن خلق عظیم و سرسلسله جنبان آفرینش نگران میشود. آیه نازل میکند:« وَلاَ یَحْزُنْکَ الَّذِینَ یُسَارِعُونَ فِی الْکُفْرِ». دوباره آیه میآید:«وَمَنْ کَفَرَ فَلاَ یَحْزُنْکَ کُفْرُهُ اِلَیْنَا».
پیامبر همچنان امّا بر سرنوشت قوم زقوم بیم دارد. نزدیک است که جانش را از دست بدهد. دوباره آیه بر سینۀ گشاده و شکافتهاش فرود میآید: «فَلَعَلّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ عَلی آثارِهِمْ اِنْ لَمْیُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدیث اَسَفا».
حالا 14 قرن گذشته است و هنوز که هنوز است شهرها و روستاها سوگوار رحلت پیامبری هستند که جهان خلفت طفیل وجود او است.
دستههای عزاداری در شب گذشته و صبح امروز به خیابانها آمدهاند و در سوگ رحلت پیامبر اکرم(ص) و امام حسن مجتبی(ع) بیرقهای عزا در تکایا و حسینیهها برافراشتهاند.
دستهروی عزاداری مردم خرمآباد از پادگان امام حسین(ع) بهسمت حسینیه عاشقان ثارالله راه افتادهاست و سینهزنیها و زنجیرزنیها است که خود زبان اندوه میشود و بر سینهها سوگ میکوبد.
مردم لرستان امروز در سالروز سوگ آن قلب رحمت با پخت نذری سیرۀ مهربانی پیامبر(ص) را بین یتیمان و همسایگان پخش میکنند که او حتی حق همسایه را بزرگ شمردهاست و معجزهاش مدارا و رواداری است.
انتهای پیام/ 644