به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، آئین آغازسال تحصیلی 1404_ 1403 حوزه علمیهی امام حسن عسکری(ع) هروی و مرکز تخصصی اِسرای تهران، با پیام آیت الله العظمی جوادی آملی برگزار شد.
آیت الله جوادی آملی در این پیام گفت: بیان نورانی امیرالمؤمنین درباره علما و دل های علما و هم درباره علوم این است که فرمود دو اصل اساسی حوزه ها و دانشگاه ها است که باید مورد عنایت باشد: یکی دل هایی است که علم را می پذیرد و می پروراند یکی خود علم است. حقیقت علم چیست و حقیقت روح و قلب علم پذیر چیست؛ فرمود دل های انسان قلوب انسان که ظرف علم است از همه ظروف مادی جداست، چون هر ظرفی اگر مظروفی در آن وارد شد، به مقدار آن مظروف جایش تنگ می شود ولی روح و قلب انسان این چنین نیست؛ اگر علمی در آن وارد شد نه تنها جایش تنگ نمی شود، بلکه توسعه پیدا می کند. هر مظروفی وقتی وارد ظرف شد به اندازه خودش ظرفیت آن ظرف را اشغال می کند جا برای غیر نیست مگر علم؛ علم وقتی وارد ظرفی شد نه تنها از ظرفیت آن کم نمی کند بلکه ظرفیت آن ظرف یعنی دل را اضافه می کند.
مرجع تقلید شیعیان افزود: دل با همه ظرف های عالم فرق دارد، زیرا دل ظرفیتش توسعه پذیر است با آمدن مظروف ولی ظروف دیگر این طور نیست.
وی تصریح کرد: بنابراین بیان نورانی علی بن ابی طالب نسبت به حوزه ها این است که علما! اساتید! دانشمندان! بدانید که دل ظرفیتش محدود نیست، توسعه پذیر نیست، یک؛ دو: علم، مظروفی نیست که جای دیگری را تنگ کند بلکه وقتی وارد شد برای دیگری هم جا باز می کند.
مرجع تقلید شیعیان در بخش دیگری از پیام خود عنوان کرد: قرآن کریم وظیفه حوزه ها را مشخص کرده است که چه علمی را یاد بگیرید؛ فرمود: ﴿فَلَوْ لاَ نَفَرَ مِن کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ﴾.[3] از این تفاوت صدر و ذیل معلوم می شود که وقتی حوزه علمیه باز شد، تنها فقه و اصول تدریس نکنند، بلکه آیات قرآن، نهج البلاغه، روایات اهل بیت، مجموعاً فروع و اصول را یعنی فقه و کلام را تدریس بکنند. نفرمود اینها بروند در حوزه ها فقیه بشوند تا برگردند قوم و همشهریان و همزیستان خودشان را عالم بکنند درس فقه بگویند احکام بگویند؛ فرمود انذار کنند، انذار، کار انبیاست در مسئله کلامی؛ انذار، بدون آگاهی از معاد، از بهشت و جهنم، از وعد و وعید، از ثواب و عقاب، از سخط و غضب ممکن نیست.
آیت الله العظمی جوادی آملی گفت: در درجه اول باید قرآن در حوزه ها باشد. خدای سبحان در قرآن که مهم ترین معجزه الهی است و مهم ترین منبع دینی است فرمود ما یک سلسله علوم داریم که ممکن است انسان در جاهای دیگر آنها را بتواند یاد بگیرد. اما در بخش دیگری فرمود یک سلسله علومی است که غیر از ما کسی نگفت و نمی گوید. اینها مخصوص خود قرآن است این است که فرمود: ﴿وَ یُعَلِّمُکُمْ مَا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ﴾. یعنی چیزهایی را به شما یاد دادیم _این «کان»ی منفی در وسط قرار گرفته_ که شما آن نبودید یا نیستید که بدون ما یاد بگیرید. در قرآن این گونه از مطالب هست؛ این گونه از مطالبی که در دسترس بشر عادی نیست. بشر همواره نیازمند به وحی الهی است مخصوصاً قرآن کریم! جامعه را قرآن اصلاح می کند.
انتهای پیام/