به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، روز جمعه (13 مهرماه) رهبر معظم انقلاب اسلامی در اجتماع میلیونی ملت ایران در نماز جمعه حاضر شدند و در خطبههایشان، فرمایشات مهمی در ارتباط با تحولات اخیر منطقه و ایران بیان کردند.
یکی از بخشهای مهم سخنان مقام معظم رهبری، اشاره به عملیات وعده صادق2 بود که 10 مهرماه، سه روز پیش از نماز جمعه و در واکنش به شهادت شهید سید حسن نصرالله دبیرکل حزبالله لبنان و سردار نیلفروشان معاون عملیات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و همچنین ترور اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس صورت میگرفت.
رهبر معظم انقلاب با درخشان توصیف کردن این کار نیروهای مسلح فرمودند: «ما در انجام این وظیفه، نه تعلّل میکنیم، نه شتابزده میشویم؛ تعلّل نمیکنیم، کوتاهی نمیکنیم، دچار شتابزدگی هم نمیشویم. آنچه منطقی است، آنچه معقول است، آنچه درست است، بهنظر تصمیمگیران نظامی و سیاسی، در وقت خود، در هنگام خود انجام میگیرد؛ کمااینکه انجام گرفت و در آینده هم اگر لازم شد، باز انجام خواهد گرفت.»
تجربه تاریخی پیشِروی ما بهویژه در تاریخ اسلام، نشان داده است که خروج از دایره زمانشناسی و ولایتپذیری و گرفتار شدن در تعلل و تعجیل و اخلال در تصمیمات، میتواند منجر به خساراتی جبرانناپذیر شود و جبهه حق را بهسمت مهلکه سوق دهد.
در صدر اسلام بودند چهرههای منافقی که با قرار گرفتن در صفوف شیعیان، با مانعتراشیهای خود از پیروزی جبهه حق جلوگیری میکردند، میتوان اشعثبن قیس را مثال زد؛ منافقی که اگرچه در سپاه حضرت امیرالمؤمنین(ع) قرار داشت، اما بعد از نبرد نهروان و هلاکت خوارج، مانع از تشکیل سپاه از سوی امام علی(ع) برای نبرد با معاویه شد و بهبهانه خسته بودن سپاهیان، آنقدر تعلل کرد تا حضرت به شهادت رسید.
ـ تعلل و تغییر تاریخ بهضرر جبهه حق: جدا از روزنه نفاق که کارویژهای جز اخلال در تصمیمات ندارد، برخی چهرههای خواص که فاقد قدرت تجزیه و تحلیل شرایط و سنجیده عملکردن هستند، گاهی حتی از روی خیرخواهی تصمیماتی میگیرند که مسیر تاریخ را عوض میکند،
یکی از این شخصیتهایی را که موجب تعلل در حساسترین بزنگاه تاریخی شد، میتوان «سلیمانبن صرد خزاعی» برشمرد؛ وی که از یاران حضرت امیرالمؤمنین و حضرت امام مجتبی (علیهما السلام) و بزرگ شیعیان کوفه بود، نقشی تعیینکننده در نامهنگاری و دعوت از حضرت امام حسین(ع) به کوفه داشت اما پیش از رسیدن حضرت سیدالشهدا(ع) و هنگامی که مسلمبن عقیل فرستاده آن حضرت تصمیم به قیام در برابر عبیداللهبن زیاد حاکم اموی کوفه گرفت، سلیمان با تعلل و عدمهمراهی با مسلم و تنها گذاشتن وی، موجب دودستگی بین شیعیان شد.
او بعد از واقعه عاشورا، اقدام به جمعکردن لشکری از میان جاماندگان کربلا کرد که در تاریخ به «توّابین» معروفاند؛ این گروه بعد از چند نبرد، در آوردگاه عینالورده، در برابر لشکر یزید به شهادت رسیدند.
مقام معظم رهبری در تشریح شخصیت سلیمانبن صرد و توّابین میفرمایند: «اثری که توّابین در تاریخ گذاشتند، یکهزارم اثری که شهدای کربلا گذاشتند، نیست! بهخاطر اینکه در وقت خود نیامدند، کار را در لحظهی خود انجام ندادند، دیر تصمیم گرفتند و دیر تشخیص دادند.» (85/3/20)
عدمتشخیص صحیح و تصمیمگیری نادرست و خلاف چارچوب و بهتعبیر مقام معظم رهبری، زماننشناسی موجب میشود بهیکباره فرصتها و ظرفیتهای عظیم جبهه حق از بین برود و دشمن از فرصت پیشآمده، سوءاستفاده کند.
در مقابل، شتابزدگی و تعجیل در اقدام هم میتواند تأثیری مانند تعلل داشته باشد و اثر اینچنین تصمیمات، تبدیل به سوخت ماشین جنگی دشمن شود.
ـ قبول پیشنمازیِ شمر بهخاطر تعجیل در تصمیم: میان بازماندگان توّابین، شخصیت «رفاعةبن شداد» شاید بیش از سایرین عبرتآموز باشد؛ او که خود از یاران سلیمانبن صرد بود و در قیام مسلم، سکوت را ترجیح داد و تعلل کرد، بعد از قیام مختار و در دست گرفتن کنترل کوفه از سمت وی، نسبت به صداقت مختار تردید کرد و انتظار داشت شتابزده به مجازات همه دشمنان اهلبیت و قاتلان امام حسین(ع) بپردازد و بهنوعی، مختار را تابع تصمیمات خود کند!
تعجیل رفاعه و انتقاد از نحوه مدیریت مختار موجب شد وی ناگهان در حلقه مخالفان مختار قرار بگیرد که میان آنها جمعی از قاتلان امام حسین(ع) در کربلا از جمله شمربن ذیالجوشن قرار داشتند و حتی برای آنکه میان مخالفان اختلافی نیفتد، رفاعه را در شبِ محاصره دارالاماره کوفه، پیشنماز خود کردند!
اگرچه رفاعه هنگامی که از میان لشکر مخالفان شعار «یالثارات عثمان» شنید، از تصمیم خود منصرف شد و از سوی همانها که شب پیش امام جماعت شده بود به شهادت رسید اما اثر تصمیم اشتباه وی نزدیک بود موفقیت مختار را به شکست منجر کند.
ـ اقدام عقلانی و انقلابی؛ دکترین دفاعی ایران
سخنان رهبر انقلاب درباره نحوه اقدام ما را باید دکترین دفاعی ایران در دوران انقلاب اسلامی برشمرد؛ در حقیقت جمهوری اسلامی در طول 4 دهه گذشته نشان داده است که نسبت به اقدامات و تهدیدات دشمنان علیه تمامیت ارضی و منافع ملی، دچار ترس و واهمه نخواهد شد اما در زمان اقدام نیز، گرفتار شتابزدگی و تصمیمات خارج از دایره عقلانیت بدون در نظر گرفتن قواعد بازی نمیشود و عقلانی و سنجیده و در چارچوب تصمیم میگیرد.
نحوه برخورد با گروهکها و یا مقابله با ارتش بعث صدام در دوران دفاع مقدس و چه آن زمان که امام خمینی(ره) برای تنبیه نویسنده اسلامستیز «سلمان رشدی» فتوای ارتداد و مهدورالدم بودن وی را صادر کردند که تاکنون اثر این فتوا زنده است؛ یا واکنش ایران در زمان تخلیه سفارتخانههای اروپایی در اواسط دهه هفتاد بهبهانه دادگاه میکونوس که عدهای از مسئولان وقت مرعوب شده و درصدد ارائه راهحل بودند اما جمهوری اسلامی با برپایی مانور نظامی در تنگه هرمز و حضور رهبر انقلاب در این رزمایش، پیغامى مقتدرانه به جهان مخابره کرد و پس از چندی سفرای اروپایی به ایران برگشتند.
همچنین عدممداخله در جنگهایی که منافع ملی ایران و مسلمانان را به خطر میانداخت و حفظ کشور از هرگونه جنگ داخل مرزها آنهم در منطقهای که در سالهای گذشته بارها روی خشونت و حمله خارجی را به خود دیده است، نشان میدهد که تصمیمات مسئولان کشور، خارج از فضاسازیهای رسانهای و یا تحلیلهای احساسی انجام میشود تا هم خدشه به اقتدار کشور نباشد و هم منافع ملی را به خطر نیندازد.
رهبر معظم انقلاب در ابتدای خطبههایشان آیه 71 سوره توبه را قرائت فرمودند: «وَ المُؤمِنونَ وَ المُؤمِناتُ بَعضُهُم اَولِیاءُ بَعضٍ یَامُرونَ بِالمَعروفِ وَ یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ وَ یُقیمونَ الصَّلوةَ وَ یُؤتونَ الزَّکوةَ وَ یُطیعونَ اللهَ وَ رَسولَهُ اُولئِکَ سَیَرحَمُهُمُ اللهُ اِنَّ اللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ.»،
آیهای که رمز پیروزی جامعه و نزول رحمت الهی را پیوستگی آحاد مؤمنین و ولایت آنها بر یکدیگر برمیشمارد و رحمتی که از جانب خداوند در پسِ این پیوستگی نازل میشود، بهتعبیر رهبر انقلاب متناسب با عزت و حکمت پروردگار است.
انتظار میرود خواص جامعه بهویژه آنها که در فضای رسانهای کشور مخاطبانی دارند نیز با توجه به سرگذشتهای تاریخی و همچنین اعتماد به قوه عاقله نظام و شخص مقام معظم رهبری، از تحلیلهای یکطرفه با چاشنی متهم کردن نظام به تعلل یا تعجیل خودداری کنند؛ این بهمعنای نفی انتقاد و یا نقدناپذیر بودن مسئولان نیست بلکه بهتر است در شرایط حساس منطقه و کشور، مانع از شایعاتی شویم که کمک به عملیات روانی دشمن میکند و پیوستگی و اتحاد میان جامعه بهویژه اقشار انقلابی را دچار خدشه میکند که در این صورت، امکان هرگونه اقدام و عملیات نیز میسر نخواهد شد.
تندروی و رفتارهای رادیکال و همچنین کندروی و وحشتافکنی نسبت به دشمن و اصرار بر آن، گاه افراد را به خارج از چارچوب جبهه حق سوق داده و تا پیشنمازی برای شمربن ذیالجوشن هم پیش رفتهاند.
انتهای پیام/+