به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم ،از 26 فرودین ماه سال 1402 که نبرد میان ارتش و نیروهای واکنش سریع در سودان شروع شده تاکنون میلیونها شهروند مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شدهاند و حتی شماری از آنان با عبور از مرزها در کشورهای همجوار سکنا گزیدهاند.
سازمان بین المللی مهاجرت با انتشار گزارشی درباره وضعیت آوارگان سودانی اعلام کرد: تعداد شهروندان که در جریان نبرد داخلی سودان مجبور به ترک خانههای خود شدهاند به 10 میلیون و 916 هزار و 305 تن رسیده است. این آوارگان به مناطق امنتر در داخل سودان رفته و در ارودگاه و سایر اماکن سکونت دارند اما تعداد افرادی که از مرزها عبور کرده و در کشورهای همجوار مستقر شدهاند به 3 میلیون و 119 هزار و 855 نفر میرسد.
در این گزارش آمده است : آوارگان داخلی در 9 هزار و 629 مکان و اردوگاه در 18 ایالت سودان سکونت دارند.
قبل از انتشار این گزارش، تعداد آوارگان سودانی در داخل این کشور اندکی افزون بر 9 میلیون نفر بود.
به نوشته روزنامه سودان تریبون، پیش از شعله ور شدن آتش نبرد میان ارتش و نیروهای واکنش سریع حدود 3 میلیون و 800 هزار شهروند سودانی در اردوگاه پناهندگان در شرایط بسیار سخت و دشوار زندگی میکردند که بیشتر آنان آوارگان جنگ دارفور بودند.
بر اساس گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت، از 3 میلیون و 800 هزار شهروندان سودانی که بیش از شعله ور شدن نبرد میان ارتش و نیروهای واکنش سریع آواره شده بودند، یک میلیون و 70 هزار و 776 نفر آنان با شروع این جنگ مجبور شدند برای بار دوم یا سوم محل سکونت خود را ترک کنند.
در گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت آمده است: 52 درصد آوارگان سودانی در داخل سودان را کودکان زیر 18 سال تشکیل میدهند.
بیشتر آوارگان سودانی در شرایط بسیار سختی زندگی میکنند و این در حالی است که سازمانهای بشردوستانه امکانات اندکی برای پاسخگوی به نیازهای غذایی و بهداشتی آنان در اختیار دارند لذا بحران گرسنگی و شیوع بیماریهای واگیردار زندگی بسیاری از آوارگان را معرض تهدید قرار داده است.
برنامه جهانی غذای وابسته به سازمان ملل در اسفند ماه گذشته با انتشار بیانیهای اعلام کرد: دستکم 25 میلیون شهروند سودانی ( معادل نیمی از جمعیت این کشور ) دچار گرسنگی و سوء تغذیه هستند.
در جریان نبرد میان ارتش و نیروهای واکنش سریع بسیاری از زیرساختهای عمرانی، اقتصادی، کشاورزی و بهداشتی سودان نابود شده و میلیونها نفر از مردم این کشور با از دست شغل خود آواره شده و از دسترسی به مواد غذایی و خدمات بهداشتی محروم هستند، به گونهای که شماری از شهروندان به دلیل شیوع بیماریهای واگیردار و گرسنگی جان خود را از دست دادهاند.
انتهای پیام/