به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، «هنادی ابو طاقه»، مدیر آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی (آنروا) در شمال کرانه باختری از خطرات و پیامدهای اقدام رژیم اسرائیل در ممنوع و قطع همکاری با این آژانس گفت.
او میگوید: «پناهندگان به آنروا به عنوان مادر خود می نگرند، تصور کنید فقدان مادر چه بلایی بر سر انسان می آرود». یک زن فلسطینی دیگر به نام «نهایه الجندی» با خشم از پایان کار مرکز حمایت از معلولان که آن را اداره می کند و بمباران اردوگاه آوارگان توسط اشغالگران آن را نابود کرد، سخن می گوید.
پس از بمباران مقر آژانس «آنروا» توسط رژیم اسرائیل و وارد کردن خسارات سنگین به آن در آخرین حمله نظامی که با صدور حکم منع ادامه فعالیت این سازمان توسط رژیم اشغالگر همزمان بود، آوارگان اردوگان «نور شمس» در شمال کرانه باختری اشغالی نگران آینده خود هستند.
پس از بمباران مقر آنروا از سوی رژیم اسرائیل و نابودی آن طی پنج شنبه گذشته، آوارگان فلسطینی شروع به پاکسازی منطقه و آواربرداری کردند.
به گفته «فیلیپ لازارینی» کمیسر کل سازمان آنروا نظامیان صهیونیست خسارات سنگینی به دفتر این سازمان وارد کرده اند.
از سوی دیگر «رولان فریدریش» مدیر امور آنروا میگوید: «پس از ویرانی دفتر این مقر، سازمان راهی جز تغییر مکان این دفتر ندارد و این امر نیازمند سرمایه گذاری سنگینی است».
در آن طرف مقر سازمان «شفیق احمد جاد» که در نزدیکی مقر آنروا مغازه مبایل فروشی دارد، به بلدوزرهایی که آواربرداری می کنند خیره می شود و میگوید: « پناهی جز مقر آنروا نداریم، نابودی این سازمان هدفی جز نابودی مسئله فلسطین ندارد».
پیرمرد هفتاد ساله ای به نام «محمد سعید عمار» میگوید: «رژیم اشغالگر با اهداف سیاسی به دنبال نابودی این مقر است. این رژیم با هدف قرار دادن مقر آنروا درصدد لغو حق بازگشت فلسطینیان و لغو حق پناهندگی آنان است».
سعید عمار اتهامات اسرائیل مبنی بر استفاده نیروهای فلسطینی از مقر آنروا به عنوان پناهگاه را نفی می کند و میگوید: «این اتهامات به هیچ وجه درست نیست. ما همیشه در این مقر حضور داریم، این دفتر محلی برای ارائه خدمات اجتماعی به اهالی اردوگاه است. مقر آنروا نزد ما مقدس است و جایگاه ویژه خود را دارد. لذا هیچ کسی نمیتواند و نمیخواهد کوچکترین بی احترامی یا سواستفاده ای از آن کند».
از طرف دیگر «نهایه الجندی» که از حمله به مقر آنروا، به خشم آمده میگوید: «ما در این مقر از کمبود آب و برق رنج می بریم. این منطقه حتی برای پیاده روی مناسب نیست». وی تاکید می کند که این مقر نیازمند کمکهای بین المللی است تا بتواند دوباره به کار خود ادامه دهد.
دو روز پس از عقب نشینی نظامیان صهیونیست هنوز شبکه اینترنت بازسازی و راه اندازی نشده و بسیاری از راهها همچنان آوار برداری نشده اند؛ با این همه آنروا خدمات خود را از سر گرفته است.
خانم «جبر ابوطاقه» تاکید میکند: « اولین اقدام ما اعلام بازگشایی مدارس است. ما اهمیت بازگشت کودکان به مدارس آنروا و بازگشت آنها به این مکان را درک می کنیم. این کودکان مقر آنروا را آخرین پناهگاه خود می دانند».
در حالی که ابوطاقه در مقر آنروا قدم می زند، بسیاری از آوارگان فلسطینی دور او حلقه میزنند و با خشم از آینده این مقر از وی سوال می کنند.
در طرف دیگر پیرمرد هفتاد ساله به نام مصطفی به حجم آوار مقر آنروا، خیره شده و از نگرانی خود از آینده نوه هایش سخن می گوید. او می گوید زمانی که به رادیو گوش می دهد، صدای آن را تا جایی که ممکن است بالا می برد تا نوه هایش صدای بمباران را نشنوند. اما اعتراف می کند که نوه ها دیگر فریب این ترفندها برای کاستن از رنج شان را نمی خورند.
او میگوید: «نوه ام از شدت صدای هولناک بمباران از خواب بیدار میشود و از شدت ترس گریه میکند. کودکان ما هراسانند و نمیتوانند به مدرسه بروند و کوچکترین لذتی از کودکی خود نبردهاند».
این پیرمرد فلسطینی میگوید: « رژیم اسرائیل گمان میکند هر آنچه دوست دارد را میتواند انجام دهد و هیچ کس یارای ممانعت ندارد».
رژیم اسرائیل طی هفته گذشته اعلام کرد که فعالیت آنروا در مناطق اشغالی 1948 لغو خواهد شد و این آژانس حق فعالیت نخواهد داشت. وزارت خارجه این رژیم، امروز رسما، سازمان ملل را در جریان این تصمیم خود قرار داده است.
انتهای پیام/