به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، سال ١٣65 در چنین روزی مردم کرمانشاه همانند سایر نقاط کشور مهیای برگزاری مراسمات شب یلدا میشدند، بازارها به ویژه میدان وزیری مملو از جمعیت شده بود.
در دستان هر کسی میوههای مختلف نارنگی، پرتقال و انار قرار داشت و طبق رسومات قدیمی بزرگترها میزبان کوچکترها بودند که طولانیترین شب سال را با هم به صبح برسانند و خاطرهای دلانگیز برای آنها باقی بماند.
بازار پر شده بود از صدای کاسبان که از بهترین بودن اجناس خود میگفتند. در گوشهای از بازار کودکی همراه مادرش در حال خریدن میوه مورد علاقهاش بود و در گوشه دیگر مردی در حال چانهزنی برای قیمت بود.
یلدای سال 65 برای مردم نهتنها خاطرهانگیز شد بلکه در تاریخ هم جای خود را باز کرد اما دیگر نمیتوان از آن به عنوان خاطرهای دلانگیز نام برد زیرا نام این روز با خون و داغ بسیاری از همشهریان ما عجین شد.
مردم استان کرمانشاه در طول جنگ بارها طعم تلخ بمباران و وحشت و شهادت عزیزانشان را چشیده بودند اما آن روز گویی کسی تصور نمیکرد قرار است صدای شور و شعف و کاسبان بازار جای خود را به صدای انفجار بمبهای هواپیماهای بعثی بدهد.
ساعت ١٢:45 دقیقه بود و میدان وزیری مثل همیشه پر از خریداران میوه و ترهبار بود که ناگهان صدای هواپیماهای رژیم بعثی و انفجارها همه را آشفته و خانوادههای بسیاری را داغدار کرد.
بازار دیگر خبری از میوههای رنگارنگ نبود و تنها قرمزی خون بود که در نقاط مختلف مشاهده میشد، مادری که همراه فرزندش به خاک و خون کشیده شده بود و خریدهای او اطرافش پخش شده بودند.
شاهدان میگویند پا را که روی زمین میگذاشتند تا مچ پا را خون فرا میگرفت. اما این پایان تلخی آن روز نبود، هواپیماهای بعثی حوالی ساعت ١6 بار دیگر شهر کرمانشاه و محل خرید مردم را آماج حملات خود قرار دادند.
مناطق مسکونی هم از گزند هواپیماهای بعثی صهیونیستی عراق در امان نمانده بود و بخشی از شهر را به مخروبهای تبدیل کرده بودند که بر سر افراد زیادی خراب شده بودند.
آن شب دیگر خبری از دورهمیهای شب یلدا در کرمانشاه نبود چون به شب عزای کرمانشاهیان تبدیل شد و بیش از 100 شهید و 500 زخمی به دنبال داشت و تا ابد ثابت کرد برای نامردان شب یلدا و جشن اهمیتی ندارد.
انتهای پیام/