به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، سیدپویان حسینپور در یادداشتی نوشت: در سالهای اخیر، جنگ سایبری و عملیات شناختی به عنوان یکی از اصلیترین ابزارهای آمریکا برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران شناخته شده است. این جنگها که با استفاده از فناوریهای پیشرفته و استراتژیهای دقیق روانی انجام میشود، هدفی جز ایجاد تزلزل در باورهای مردم و ناکارآمدنمایی نظام ندارد و در این میان، یکی از مهمترین محورهای این عملیات، پروژههای ناامیدسازی است که با تمرکز بر محیط سایبری اجرا میشود.
عملیات ناامیدسازی به طور مستقیم بر روان جامعه اثر میگذارد و میتواند به تضعیف سرمایه اجتماعی و کاهش انگیزه عمومی برای مشارکت در امور ملی منجر شود. از جمله تأثیرات این عملیات میتوان به کاهش اعتماد به نهادهای حکومتی، ترویج حس انفعال و بیتفاوتی در میان مردم و کاهش امید به آینده و توانایی جامعه برای مقابله با چالشها اشاره کرد.
* محورهای اصلی عملیات ناامیدسازی
عملیات ناامیدسازی علیه ایران را میتوان به چند محور کلی تقسیم کرد: یکی از این محورها، برجستهسازی مشکلات داخلی ایران است. از جمله این مشکلات میتوان به مسائل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی اشاره کرد که با هدف القای حس بیثباتی و ناکارآمدی انجام میشود. این برجستهسازی غالبا با استفاده از دادههای ناقص یا تحریفشده انجام میشود.
محور دیگر، تضعیف اعتماد عمومی است که با ایجاد شکاف میان مردم و مسؤولان همراه است. شایعات درباره فساد یا بزرگنمایی اختلافات درونی نظام، نمونههایی از این تلاشهاست. همچنین تحریف دستاوردهای جمهوری اسلامی ایران و تلاش برای نادیده گرفتن یا کماهمیت جلوه دادن آنها از جمله اقدامات کلیدی این عملیات به شمار میرود. در نهایت، انتشار محتوای ناامیدکننده درباره آینده در حوزههایی نظیر وضعیت جوانان، اشتغال و اقتصاد، هدف دیگری است که آمریکا در این جنگ دنبال میکند.
* نهادهای آمریکایی متولی اجرای عملیات ناامیدسازی را بشناسیم
نهادهای متعددی در آمریکا در پروژههای ناامیدسازی و جنگ سایبری علیه ایران فعالیت میکنند که در ادامه مروری اجمالی بر هر یک از این نهادها خواهیم داشت.
* آژانس توسعه بینالمللی ایالات متحده
(USAID) یکی از این نهادهاست که از طریق حمایت مالی از سازمانهای غیرانتفاعی و کمپینهای رسانهای، در این پروژهها مشارکت دارد.
صندوق ملی برای دموکراسی (NED) نیز نهاد دیگری است که پروژههایی را برای حمایت از گروههای مخالف نظام جمهوری اسلامی و تولید محتوای انتقادی علیه ایران تأمین مالی میکند. همچنین مرکز مشارکت جهانی (GEC) که زیر نظر وزارت امور خارجه آمریکا فعالیت میکند نیز نقش مهمی در هماهنگی و اجرای کمپینهای جنگ روانی علیه ایران دارد. علاوه بر این نهادها، آژانس امنیت ملی (NSA) در عملیات پیشرفته سایبری، از جمله هک سیستمهای اطلاعاتی و ایجاد اختلال در سامانههای حیاتی ایران دخیل است. در این میان، از نقش اندیشکدههایی مانند شورای آتلانتیک و رسانههایی نظیر صدای آمریکا (VOA) نیز در ایجاد روایتهای منفی علیه ایران نباید غافل شد.
* مروری بر پروژههای اجراشده در عملیات ناامیدسازی
از جمله پروژههای کلیدی در حوزه ناامیدسازی میتوان به ناکارآمدنمایی اقتصادی اشاره کرد. کمپینهایی که تورم، بیکاری و بحرانهای ارزی ایران را برجسته میکنند و از محتوای تصویری، نمودارهای آماری و گزارشهای تحلیلمحور برای متقاعدسازی افکار عمومی بهره میبرند. تحریک نارضایتیهای اجتماعی از طریق بزرگنمایی شکافهای طبقاتی، اعتراضات و نارضایتیهای مردمی نیز تلاش دیگری است که حس بیاعتمادی و ناامیدی را در جامعه افزایش میدهد. در حوزه سیاست خارجی هم تخریب موفقیتهای بینالمللی جمهوری اسلامی ایران، نظیر توسعه روابط منطقهای و مقابله با تروریسم، به گونهای بازنمایی میشود که کماهمیت یا ناپایدار جلوه کند. ایجاد بحرانهای مصنوعی از طریق پخش اخبار جعلی یا تحریفشده نیز بخشی از این پروژههاست که این بحرانها عمدتا در حوزههایی مانند کمبود آب، انرژی یا حتی سلامت عمومی برجستهسازی میشود.
* نقش رسانههای اجتماعی در عملیات ناامیدسازی
رسانههای اجتماعی یکی از ابزارهای کلیدی در این جنگ هستند. پلتفرمهایی نظیر ایکس، اینستاگرام و فیسبوک به عنوان میدانهای اصلی جنگ سایبری عمل میکنند و در آنها از حسابهای جعلی و رباتها برای ترویج محتواهای ناامیدکننده استفاده میشود. تولید محتوای تصویری و ویدئویی احساسی و تحریککننده با هدف ایجاد حس سرخوردگی و بیاعتمادی در میان مخاطبان نیز نقش مهمی ایفا میکند. عملیاتهایی که با هدف افشای اطلاعات حساس یا تخریب وجهه سازمانها و نهادهای ایرانی انجام میشود، نمونهای از هک و نشت اطلاعات در این حوزه است. علاوه بر این، اینفلوئنسرهای فارسیزبان، چه در داخل و چه در خارج کشور، برای انتشار پیامهای ناامیدکننده و ایجاد حس یأس به کار گرفته میشوند. از دیگر ابعاد این عملیات، تلاش برای بهرهگیری از الگوریتمهای پلتفرمهای دیجیتال برای افزایش دیده شدن پیامهای ناامیدکننده و کاهش دسترسی مخاطبان به محتوای امیدآفرین است. این عملیات شامل تعامل با شرکتهای فناوری، همچنین استفاده از تکنیکهای پیشرفته در زمینه دستکاری محتوا و ایجاد تعامل مصنوعی با پستهای خاص میشود.
منبع: وطن امروز
انتهای پیام/