به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، زهرا کاظمپور فرد، همسر دکتر عماد افروغ، در چهارمین نشست ستارگان شهر که به نکوداشت مرحوم دکتر عماد افروغ، چهره علمی و فرهنگی، اختصاص داشت، به بیان ویژگیهای شخصیتی و فعالیتهای دکتر افروغ پرداخت.
او در این مراسم گفت: دکتر افروغ همواره به تأمل و تفکر عمیق درباره مسائل مختلف میپرداختند و این تأملات بهمرور تبدیل به نظریهپردازیهای ارزشمند میشد، ایشان بهمعنای واقعی کلمه یک آگاهیبخش بودند.
کاظمپور فرد گفت: در جلسه ای که تعداد زیادی از وزرا و روسای کمیسیونهای مجلس با حضور آقای احمدی نژاد دور اول ریاست جمهوری داشتند و بلا استثنا همه به مدح و ثنا از احمدی نژاد پرداختند، ایشان گفتند «کثرةُ الوِفاقِ النّفاق»؛ وفاق زیاد نشانه نفاق است و گفتند حرفها و شعارها باید در عمل ثابت شود. ایشان همیشه از این موضوع بیزار بودند که در کشور ما حرف بهتنهایی موضوعیت دارد، در حالی که تنها حرفی ارزشمند است که به عمل بینجامد.
همسر دکتر افروغ همچنین به روحیه انتقادی و عدالتخواهی او اشاره کرد و گفت: ایشان هیچ ابایی از انتقاد نداشتند و در هر جمعی از بیعملی سخن میگفتند. من از نزدیک خوی ظلمستیزی و عدالتخواهی ایشان را احساس کردهام.
کاظمپور فرد به تألیف کتاب «نظریه و عمل» توسط دکتر افروغ اشاره کرد که با همکاری تعدادی از دانشجویانش انجام شد و گفت: این کتاب به بررسی آرای فیلسوفان از حکمای باستان تا رئالیسم انتقادی درباره عمل پرداخته است. دکتر افروغ در سالهای اخیر تحقیقی را با عنوان "عمل در قرآن و سنت" آغاز کردند و از سوره بقره شروع به بررسی آیات قرآن کردند. هدف ایشان این بود که به همه بفهمانند عمل است که اهداف را پیش میبرد، نه صرف حرفزدن.
وی همچنین درباره یکی از وقایع مهم زندگی دکتر افروغ گفت: ایشان در دوره هفتم مجلس شورای اسلامی نماینده بودند و در یکی از جلسات بهدلیل مخالفت با مصوبهای درباره ازدواج، دچار سکته شدند و به بیمارستان منتقل شدند و با شوک به زندگی بازگشتند.
وی اضافه کرد: دکتر افروغ بیش از 40 اثر تألیفی از خود بهجای گذاشتهاند که از جمله آنها میتوان به مجموعه هفتجلدی «فریادهای خاموش» اشاره کرد، این اثر، روزنگاشتهای تنهاییشان بود. کاظمپور فرد دراینباره گفت که آقای افروغ وقتی دیدند فریادهایشان در دولت، مجلس و جلسات مختلف به جایی نمیرسد، تصمیم گرفتند از عرصه رسمی کنارهگیری کنند و وارد عرصه مدنی شوند؛ لذا اسم کتابشان را «فریادهای خاموش» گذاشتند. ایشان معتقد بودند بازدهیشان در عرصه عملی بیشتر است و پس از بازنشستگی پیش از موعد، بیشتر وقت خود را به تدریس و فعالیتهای علمی اختصاص دادند.
او افزود: دکتر افروغ علاقه خاصی به دانشگاه باقرالعلوم قم داشتند و امیدوار بودند شخصیتهایی صریحاللهجه، شجاع، مردمدار و عدالتخواه مانند خودشان در این دانشگاه پرورش یابند. وی همواره آسیبهای اجتماعی را رصد میکردند و برای هر کدام راهحل ارائه میدادند، بهخلاف برخی از اندیشمندان که به این مباحث ورود نمیکنند.
کاظمپور فرد در پایان راجع به استقلال فکری دکتر افروغ گفت: آقای افروغ اجازه نمیدادند از شخصیتشان استفاده ابزاری شود، در برخی جلسات که صرفاً برای وجاهتبخشی به آنها دعوت میشدند، متوجه این موضوع میشدند و جلسه را ترک میکردند.
انتهای پیام/+