به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از جنبههای مهم روزه که کمتر مورد توجه قرار میگیرد، بُعد اجتماعی آن است. در حدیثی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله آمده است: «إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) الصِّیَامَ لِیَسْتَوِیَ بِهِ الْغَنِیُّ وَ الْفَقِیر»؛ یعنی خداوند روزه را واجب کرد تا غنی و فقیر در یک سطح قرار گیرند. (من لا یحضره الفقیه شیخ صدوق، ج2، ص73)
این حدیث، نگاهی عمیق به فلسفه روزه ارائه میدهد و به ما میآموزد روزه تنها یک عبادت فردی نیست، بلکه یک تجربه اجتماعی است که موجب همسطح شدن اقشار مختلف جامعه میشود. افراد مرفه که همواره به غذا و امکانات دسترسی دارند، با چشیدن طعم گرسنگی، شرایط نیازمندان را بهتر درک کرده و به همدلی با آنان ترغیب میشوند.
در روزهایی که فقر و نابرابری در بسیاری از جوامع به معضلی جدی تبدیل شده، ماه رمضان فرصتی است تا فاصلههای طبقاتی کاهش یابد و همبستگی اجتماعی تقویت شود. این آموزه دینی، فراتر از یک حکم شرعی، راهکاری برای افزایش عدالت اجتماعی و پرورش حس مسئولیتپذیری در میان ثروتمندان نسبت به نیازمندان است.
روزهداری، تمرینی برای ساختن جامعهای متعادلتر است؛ جایی که در آن، غنی و فقیر نهتنها از نظر جسمی، بلکه از نظر روحی و اخلاقی نیز به یکدیگر نزدیکتر میشوند. بنابراین با پرهیز از زیادهروی و تمرکز بر پالایش روح و اخلاق، روزهداری به تقویت فضایل انسانی و کاهش فاصله طبقاتی کمک شایانی میکند. این عمل، فرصتی برای بازنگری در سبک زندگی و الگوهای مصرفی است و به افراد یادآوری میکند که رضایت از نعمتهای اندک، میتواند مایه آرامش و سعادت باشد. به این ترتیب، جامعهای متعادلتر شکل میگیرد که در آن، همدلی و همکاری جای خود را به رقابتهای بیرحمانه و تفاوتهای طبقاتی فاحش نمیدهد.
انتهایپیام/