به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، گیل شلی در این پیام که در روزنامه هاآرتص منتشر شد، خطاب به مردم نوشت، چرا ما نباید به خواستههای حماس توجه کنیم، در حالی خلاف آن میتواند منجر به مرگ دست کم 24 اسیر ما شود؟
در این پیام آمده است: این گفتهها را برای همه کسانی که حساب و کتاب سرشان میشود، مینویسم. چرا ما از تسلیم شدن در مقابل حماس و پایان دادن به جنگ در غزه منع شدهایم، حتی اگر معنای فوری این تصمیم مرگ 24 نفر از گروگانهایی باشد که هنوز پس از جهنمی غیرقابل تصور در غزه زنده ماندهاند؟
این استراتژیستهای معروف که از سیاست دولت حمایت میکنند، میگویند ممکن است گروگانها بمیرند، اما این در مقایسه با همه کسانی که در آینده به دست حماس کشته خواهند شد، قطرهای در دریاست.
من شخصاً خودم را خوششانس میدانم. پسرم در 7 اکتبر در جشن "نووا" بود. او برای یافتن پناهگاهی از موشکها، با سرعت به "کیبوتس بئری" رفت و آنجا با سلاحی که پیدا کرده بود ساعتها جنگید.
پس از گذراندن آن روز وحشتناک، ماهها در غزه هم جنگید. با اینکه خوششانس هستم و میدانم پسرم میتواند با تمام وحشتهایی که تجربه کرده روبهرو شود اما شنیدن رنجهایی که تحمل کرده و رنجهایی که در آینده خواهد کشید، برایم درد جسمانی به همراه دارد.
حالا سعی کنید آنچه را که یک پدر یا یکی از اعضای خانواده یک گروگان در دست حماس در غزه تجربه میکند، مقایسه کنید. کسی که میداند پسرش در جهنم و عذاب و خطر مرگ روزانه است، تقریباً به مدت یک سال و نیم این شرایط را تجربه کرده است.
پدری را تصور کنید که به گمانش کابینه نتانیاهو به توافقی برای نجات همه گروگانها رسیده، اما بعدا متوجه میشود که کابینه اسرائیل تصمیم گرفته که خطر عقبنشینی از غزه در مرحله دوم توافق مهمتر از جان پسرش است که در اسارتی وحشتناک به سر میبرد.
کابینه نتانیاهو در واقع به این افراد میگوید که ممکن است گروگانها آسیب ببینند یا در اسارت حماس بمیرند، اما این ریسکی است که ما میپذیریم چون چیزهای مهمتری از نجات آنها داریم. آیا میتوانید تصور کنید این افراد چه چیزی را تجربه میکنند؟ من هنوز درباره رنج روزانه خود گروگانها صحبت نکردهام.
کسانی که از میان آنها زنده ماندهاند و به خانه بازگشتهاند، این رنج را بهتر از هر کس دیگری توصیف میکنند.
سوال وحشتناک حالا این است: آیا میتوانید به روال عادی زندگیتان ادامه دهید، در حالی که بسیاری بهای سنگینی به خاطر ادامه جنگ در غزه میپردازند؟ پدران گروگانها، دیگر خویشاوندان، و خود گروگانها، همه در رنج هستند؛ چون کابینه تصمیم گرفته که مرگ آنها ریسکی قابل قبول است.
احساس میکنم دنیایم ویران شده است. من برای اسرائیل جنگیدهام، و پسرانم خود را در معرض خطر قرار دادهاند، حالا آنها میآیند و به ما میگویند چیزهایی مهمتر از سرنوشت اسرائیلیها وجود دارد، و من و پسرانم در مرگبارترین نقاط ارتش خدمت کردهایم تا از آنها و سبک زندگی اینجا دفاع کنیم.
بزرگترین خطر استراتژیک این است که دیگر روزی همبستگی با هم نخواهیم داشت. هیچکدام از اعضای خانوادهام دیگر کنار کسانی که همه انسانهای بدشانس و گروگانهای فعلی در غزه را رها میکنند، نخواهند جنگید. دیگر احساس سرنوشت مشترک با این مردم نخواهد داشت. دیگر احساس نخواهد کرد که اینجا متعلق به اوست چون کابینه اسرائیل و حامیان ائتلاف کنونی در سختترین زمان نشان دادهاند که سرنوشت گروگانها و خانوادههایشان مهمترین چیز برای آنها محسوب نمیشود. با این وجود باز هم خطرات بزرگی آینده اسرائیل را تهدید خواهد کرد.
انتهای پیام/